Un nuage de fumée - Kery James

Un nuage de fumée me contient

Dans un simple joint, ma rage je contiens

Un liquide nocif m’atteint puis soudain, le malin qu’il contient déteint sur

mes traits

Là, tout devient abstrait, je tire un trait sur le respect

Là, tout devient abstrait, je tire un trait sur le respect

Mon âme clame que l’on plane

Dans une atmosphère de drame on rame

J’sais qu’un nuage de fumée néfaste me contient

Parce que dans un simple joint ma rage je contiens

Très bien, à qui cela profite, dis-moi qui y tient?

Mesquins sont restés ceux qu’ont décidé d'élire les tiens

A petit feu mais à coup sûr, je consume mon futur

Ce nuage devient un mur et je crois me protéger des coups durs

En fait, chacun de nous sait fuir une réalité ou s'être enfermé dans un vice

Qui devient vite ton complice de tous les jours

Laisse-moi m’exprimer à ce sujet

Et te démontrer le jeu auquel on est sujet

On nous a vu spliff à la bouche dans la té-ci

Déambuler dans les rues, sans même faire gaffe aux plus petits

Faut pas que tu te trompes, on nous a également montré l’exemple

On aurait pu penser que ça nous aurait servi d’exemple

Mais incapables à ce jour d’assumer nos responsabilités

On préfère leur dire «j'vais te niquer si j’te vois fumer»

Comme si ça nous avait empêchés de le faire

Regarde comme tu t’affaires sur les traces de Lucifer

Car, comme tout le monde, t’as pensé pouvoir gérer

Maintenant, t’allumes un spliff avant même d’avoir déjeuné

Un nuage de fumée, infâme enfume ton âme, en vain t’essaies de semer les drames

qui consument ton âme

Accepte qu'à l'évidence une dépendance s'établit

Tu noies ton cerveau dans l’absence, et peu à peu, tu t’oublies

Simulacre au goût âcre, d’une vie qui t’a fait battre en retraite

Parce que t’es devenu ce que t’as pas voulu être

Si la vérité, j’viens faire éclater

C’est sûrement que je me trouvais dans un moment de lucidité

Car un nuage de fumée m’a trop souvent ralenti

Perverti mes pensées ou ramolli l’esprit

Et je prie pour que mon petit frère n’en soit jamais épris

Je prie pour que ma vie s'éloigne à jamais de ce vice

Un nuage de fumée me contient

Dans un simple joint, ma rage je contiens

Un liquide nocif m’atteint puis soudain, le malin qu’il contient déteint sur

mes traits

Là, tout devient abstrait, je tire un trait sur le respect

Là, tout devient abstrait, je tire un trait sur le respect

Mon âme clame que l’on plane

Dans une atmosphère de drame on rame

J’sais qu’un liquide nocif m’atteint

Puis soudain, le malin qu’il contient déteint sur mes traits

Là, tout devient abstrait je tire un trait sur le respect

L’inconvénient, tu sais, c’est qu’avant de penser, je l’fais

C’est vrai, combien de tes re-frés ont cru maîtriser l’alcool

Mais sont tombés sous son effet

Quand un liquide fluide nocif coule dans ton sang

Je sais qu’en quelques temps

Tu te sens un combattant, un guerrier, un chevalier

Pour tout niquer, t’as pas besoin d’alliés

Tu fais des trucs de fous à lier, damnés

Pire encore sont ceux, qui ont détruit leurs familles, battus leurs femmes,

maltraités leurs gosses

Dans un simple verre, leurs rêves se condamnent

Lorsqu’on est devenu ce qu’on a pas voulu être

Par cette vie, déçu, s’autodétruire

Voilà ce qu’on se met en tête

Et ça, c’est vrai pour toi lui et moi

On se maintient sur le fil de la vie jusqu’au faux pas

As-tu observé la tristesse de ceux qui ont loupé leur jeunesse

Donc se noient dans l’ivresse, ont des blessures profondes

Sur leur sort se morfondent, en fait

Quand on s’enferme dans une bouteille c’est qu’il y a quelque chose qu’on

regrette

C’est net et clair, ta vie dans le flash est un éclair

Les conséquences morales sont aussi amères que sévères

Première chose, tu fais du mal à ceux que t’aimes

J’ai jamais su pourquoi on fait du mal à ceux qu’on aime

Est-ce l’extrême profondeur de nos peines

Qui nous assène d’une haine

Qui elle entraîne une violence quotidienne

Qu’elle soit physique ou morale

Perpétrée ou subie, à chaque fois elle fait mal

Un nuage de fumée me contient

Dans un simple joint, ma rage je contiens

Un liquide nocif m’atteint puis soudain, le malin qu’il contient déteint sur

mes traits

Là, tout devient abstrait, je tire un trait sur le respect

Là, tout devient abstrait, je tire un trait sur le respect

Mon âme clame que l’on plane

Dans une atmosphère de drame on rame

Een rookwolk bevat mij

In een enkele joint, mijn woede die ik bevat

Een schadelijke vloeistof bereikt me dan plotseling, het kwaad dat het bevat wrijft weg op

mijn kenmerken

Daar wordt alles abstract, ik trek een lijn onder respect

Daar wordt alles abstract, ik trek een lijn onder respect

Mijn ziel schreeuwt dat we high zijn

In een sfeer van drama roeien we

Ik weet dat een wolk van schadelijke rook mij bevat

Want in een enkele joint houd ik mijn woede in

Oké, wie heeft er baat bij, vertel me wie er iets om geeft?

Petty bleven degenen die besloten de jouwe te kiezen

Langzaam maar zeker consumeer ik mijn toekomst

Deze wolk wordt een muur en ik geloof dat hij me zal beschermen tegen harde klappen

In feite weet ieder van ons hoe we een realiteit moeten ontvluchten of onszelf in een ondeugd hebben opgesloten

Wie wordt al snel je dagelijkse medeplichtige

Laat me hierover praten

En laat je het spel zien waar we gevoelig voor zijn

We hebben een spliff in de mond gezien in dit T-shirt

Dwaal door de straten, zonder zelfs maar op de kleintjes te letten

Vergis je niet, we werden ook als voorbeeld getoond

We hadden gedacht dat het als voorbeeld zou hebben gediend

Maar tot op heden niet in staat om onze verantwoordelijkheden op zich te nemen

We zeggen liever tegen ze: "Ik ga je neuken als ik je zie roken"

Alsof dat ons ervan weerhield om het te doen

Zie hoe je bezig bent in de voetsporen van Lucifer te treden

Want net als iedereen dacht je dat je het aankon

Nu steek je een spliff aan voordat je zelfs maar geluncht hebt

Een rookwolk, berucht rookt je ziel, tevergeefs probeer je drama te zaaien

die je ziel verteren

Accepteer dat er duidelijk een afhankelijkheid is vastgesteld

Je verdrinkt je hersenen in afwezigheid, en beetje bij beetje vergeet je jezelf

Scherp smakend simulacrum van een leven waardoor je je terugtrok

Omdat je werd wat je niet wilde zijn

Als de waarheid, ik kom om te barsten

Ik moet in een moment van helderheid zijn geweest

Want een rookwolk heeft me te vaak afgeremd

Mijn gedachten vervormd of de geest verzacht

En ik bid dat mijn kleine broertje er nooit verliefd op zal worden

Ik bid dat mijn leven voor altijd weg zal zijn van deze ondeugd

Een rookwolk bevat mij

In een enkele joint, mijn woede die ik bevat

Een schadelijke vloeistof bereikt me dan plotseling, het kwaad dat het bevat wrijft weg op

mijn kenmerken

Daar wordt alles abstract, ik trek een lijn onder respect

Daar wordt alles abstract, ik trek een lijn onder respect

Mijn ziel schreeuwt dat we high zijn

In een sfeer van drama roeien we

Ik weet dat een schadelijke vloeistof mij bereikt

Dan opeens wrijft het kwaad dat het bevat op mijn gelaatstrekken af

Daar wordt alles abstract Ik trek een lijn onder respect

Het nadeel, weet je, is dat voordat ik denk, ik dat doe

Het is waar, hoeveel van je broers dachten dat ze de alcohol onder de knie hadden?

Maar viel onder zijn effect

Wanneer een schadelijke vloeistof door uw bloed stroomt

Ik weet dat over een tijdje

Je voelt je als een vechter, een krijger, een ridder

Om alles te neuken, heb je geen bondgenoten nodig

Je doet gekke dingen, verdomme

Erger nog zijn degenen die hun families vernietigden, hun vrouwen sloegen,

hun kinderen mishandeld

In één drankje zijn hun dromen gedoemd te mislukken

Toen we werden wat we niet wilden zijn

Door dit leven, teleurgesteld, zelfvernietiging

Dat is wat we in gedachten hebben

En dat geldt voor jou, hem en mij

We blijven op de draad van het leven tot de verkeerde stap

Heb je het verdriet gezien van degenen die hun jeugd hebben gemist?

Dus verdrink in dronkenschap, heb diepe wonden

Over hun lot zijn ze in feite aan het kniezen

Als je jezelf in een fles opsluit, is dat omdat er iets is dat je

betreuren

Het is helder en duidelijk, je leven in de flits is bliksem

De morele gevolgen zijn even bitter als ernstig

Ten eerste, je doet degenen van wie je houdt pijn

Ik heb nooit geweten waarom we degenen van wie we houden pijn doen

Is het de extreme diepte van ons verdriet?

Wie treft ons met haat?

Wie veroorzaakt ze dagelijks geweld

Of het nu fysiek of moreel is

Begaan of geleden, elke keer dat het pijn doet

Een rookwolk bevat mij

In een enkele joint, mijn woede die ik bevat

Een schadelijke vloeistof bereikt me dan plotseling, het kwaad dat het bevat wrijft weg op

mijn kenmerken

Daar wordt alles abstract, ik trek een lijn onder respect

Daar wordt alles abstract, ik trek een lijn onder respect

Mijn ziel schreeuwt dat we high zijn

In een sfeer van drama roeien we