Post Scriptum - Kery James

J’voulais que tout soit clair avant que le couvercle ne se referme

Une dernière fois, déranger l’oligarchie, les ministères

Cracher la vérité amère, de la part de la classe ouvrière

Passer mes nerfs… À travers quelques vers

Changer les choses, c'était le but c’est c’que j’ai cru

Je suis venu, j’ai vu, j’ai fait ce que j’ai pu, je te le jure

J’ai été jusqu'à parler de moi, moi qui d’ordinaire préfère me taire

Muet comme un voyou devant l’commissaire

J’ai essayé d'être juste, peu importe s’ils me croient

J’ai essuyé des insultes, et mes yeux quelques fois

Quel qu’en soit le prix à payer, j’paierai

J’préfère mille fois crever debout que vivre à genoux, c’est vrai

J’ai dû ravaler ma fierté, tenté par des vieux démons

En faisant semblant de sourire pour ressembler à tout l’monde

J’ai même mis d’côté la honte, pris sur moi souvent

Afin de mettre des mots sur mes dégoûts, mes tourments

Mis à poil en parlant d’moi, un peu il fallait qu’ils le sachent

Ce qui se cache derrière le masque, mon côté face ténébreux

Un côté sage qui semble n'être une mascarade fragile

Parce que, comme Anakin, j’ai la colère facile

Je suis pire que c’qu’ils imaginent, parfois la violence me fascine

Bipolaire, mon profil, mon passé, rend mon présent d’argile

J’espérais faire de la musique un moyen d’nous libérer

Que ma lutte soit autre chose qu’une défaite anticipée

Anti-injustice, j’ai essayé de résister

J’ai eu beau semer d’la paix, j’n’ai récolté que des procès

Donné tout c’que j’pouvais: d’la sueur, du sang et des larmes

J’y ai laissé des années, des amis, isolé, désarmé

Pour finalement quoi?

La richesse?

La gloire?

Non même pas

Parfois chez moi c’est difficile les trente derniers jours du mois

J’ai tout fait, pour n’pas déclarer forfait

Le faible a cette facilité à critiquer ce que le fort fait

Échouer ou réussir, mais au moins tenter sa chance

Moi j’dis que plus l’combat est grand, plus la victoire est immense

Je prends des risques, mais qui le fera si j’me défile?

Je me sens vivre que si utile à mes semblables je le suis

Je me fiche bien qu’ils en rient, je m'écris, je résiste

Même sans profit, sans bénéfice, j’serai un bénévole lyriciste

Moi, pour que je cède, faudrait qu’je trépasse

Plante-moi dans le dos, si tu trouves encore de la place

Sous une bâche sont mes chances d'être suivi, c’est certain

Tant qu’y’aura moins de bon sens et d’courage, que d’crétins et de lâches

Et puisque rien ne nous attend à part le cimetière

J'écris chacune de mes rimes comme la dernière

Et s’ils pensent que j’frappe sans raison l’histoire m’en donnera elle

À bien observer leur vision: être libre, c’est choisir soi-même ses chaînes

Qu’un seul tienne et les autres suivront

Qu’un seul tienne, et les autres le tueront

On m’a dit: «L'union fait la force» mais qui fera l’union?

Dans c’pays où les moutons se comptent par millions

Où la morale et la raison ont déserté les lieux

Où les riches sont plus riches, et les pauvres plus nombreux

Je n’peux rien prendre, je vous laisse tout

T’inquiète: un jour, la roulette russe tourne

Qu’ils se rassurent: j’n’ai pas fini d’me battre

J’n'étais pas rappeur, mais un révolté qui fait du rap

J’ai tenté d'être brave, j’espère ne pas m'être pas trop perdu des fois

Désolé si j’déçois, mais parfois, j’ai du faire des choix

Mauvais ou bons, ça: no comment

Indifférent, je sais bien trop d’choses pour l'être

Y’en avait un avant moi, y’en avait un avant lui

Après moi, qui viendra?

Après moi, c’n’est pas fini

Enfin j’espère, car vu le QI de ces pseudo-leaders

J’ai des envies de Columbine toutes les demi-heures

Dis-leur, que l’abandon et moi font deux

Si l’futur est flou, c’est parce qu’on est au pied du mur

Bien sûr, je n’souris pas je grogne, ne me caresse pas je mords

Si les autres sont réveillés, c’est que je dors

C’est p’t-être la dernière fois qu’on m’entend, autant être franc

Je n’suis pas de ceux qui suivent, je préfère prendre les devants

Gardez vos distances, je garderai mon calme

Baisse d’un ton, et je baisserai mon arme

Je crois que tout est dit, ou presque

Je laisse, le silence faire le reste

P. S.: parmi les pauvres, enterrez-moi sans roses

En espérant qu’il pleuve, qu’on pleure au moins pour quelque chose

Comme toujours les plus faibles servent de proies

Rien ne m'étonne

Résignés, les autres ferment les yeux, sont borgnes

Pourquoi pour rêver, faut-il attendre que l’on dorme?

Les portes closes, j’avance avec une clé de sol

Toujours les plus faibles servent de proies

Rien ne m'étonne

Résignés, les autres ferment les yeux, sont borgnes

Pourquoi pour rêver, faut-il attendre que l’on dorme?

Les portes closes, j’avance avec une clé de sol

Ik wilde dat alles duidelijk was voordat het deksel dichtging

Nog een laatste keer, stoor de oligarchie, de ministeries

De bittere waarheid uitspuwen, van de arbeidersklasse

Geef mijn zenuwen door... Door een paar verzen

Draai de zaken om, dat was het doel, daar geloofde ik in

Ik kwam, ik zag, ik deed wat ik kon, ik zweer het

Ik ging zelfs zo ver om over mezelf te praten, ik die meestal het liefst zwijgt

Dempen als een misdadiger voor de commissaris

Ik probeerde eerlijk te zijn, ongeacht of ze me geloven

Ik ben beledigd, en mijn ogen een paar keer

Wat de prijs ook is, ik betaal

Ik sterf liever staand dan op mijn knieën te leven, het is waar

Ik moest mijn trots inslikken, verleid door oude demonen

Door te doen alsof je lacht om op iedereen te lijken

Ik zette zelfs de schaamte opzij, die vaak op mij werd genomen

Om mijn walging, mijn kwellingen onder woorden te brengen

Naakt praten over mij, een beetje ze moesten weten

Wat verbergt zich achter het masker, mijn donkere zijgezicht

Een wijze kant die een fragiele maskerade lijkt te zijn

Want net als Anakin word ik snel boos

Ik ben erger dan ze denken, soms fascineert het geweld me

Bipolair, mijn profiel, mijn verleden, maakt mijn heden klei

Ik hoopte dat muziek een manier zou zijn om ons te bevrijden

Moge mijn strijd meer zijn dan een verwachte nederlaag

Anti-onrecht, ik probeerde weerstand te bieden

Hoezeer ik ook vrede zaaide, ik oogstte alleen beproevingen

Alles gegeven wat ik kon: zweet, bloed en tranen

Ik ben daar jarenlang weggegaan, vrienden, geïsoleerd, ontwapend

Voor wat uiteindelijk?

Het rijkdom?

Heerlijkheid?

Nee, zelfs niet

Thuis is het soms lastig de laatste dertig dagen van de maand

Ik heb alles gedaan, niet om te verbeuren

De zwakken hebben de mogelijkheid om kritiek te leveren op wat de sterken doen

Mislukken of slagen, maar grijp in ieder geval een kans

Ik zeg dat hoe groter het gevecht, hoe groter de overwinning

Ik neem risico's, maar wie zal dat doen als ik wegglip?

Ik voel me levend dat ik zo nuttig ben voor mijn medemensen

Het kan me niet schelen of ze lachen, ik schrijf, ik weersta

Zelfs zonder winst, zonder winst, zal ik een vrijwillige tekstschrijver zijn

Ik, om toe te geven, zou ik moeten sterven

Steek me achterin, als je nog ruimte vindt

Onder een zeil zijn mijn kansen om gevolgd te worden, dat is zeker

Zolang er minder gezond verstand en moed is, dan idioten en lafaards

En aangezien er niets anders op ons wacht dan de begraafplaats

Ik schrijf al mijn rijmpjes als de laatste

En als ze denken dat ik zonder reden toeslaat, zal de geschiedenis het me leren

Om hun visie zorgvuldig te observeren: vrij zijn is je eigen kettingen kiezen

Neem er een en de anderen zullen volgen

Laat één vasthouden, en de anderen zullen hem doden

Ik kreeg te horen: "Eenheid is kracht", maar wie zal zich verenigen?

In dit land waar de schapen in de miljoenen lopen

Waar moraliteit en rede het toneel hebben verlaten

Waar de rijken rijker zijn en de armen meer

Ik kan niets aan, ik laat je alles achter

Maak je geen zorgen: op een dag draait de Russische roulette

Laat ze zichzelf geruststellen: ik ben nog niet klaar met vechten

Ik was geen rapper, maar een rebel die rapt

Ik probeerde dapper te zijn, ik hoop dat ik soms niet te verdwaald ben

Sorry als ik teleurstel, maar soms moest ik keuzes maken

Slecht of goed, dat: geen commentaar

Onverschillig, ik weet te veel om te zijn

Er was er een voor mij, er was er een voor hem

Wie komt er na mij?

Na mij is het nog niet voorbij

Nou, ik hoop het, want gezien het IQ van deze pseudo-leiders

Ik krijg elk half uur trek in Columbine

Vertel het ze, verlating en ik maak er twee

Als de toekomst wazig is, komt dat omdat we tegen de muur staan

Natuurlijk lach ik niet, ik grom, aai me niet, ik bijt

Als de anderen wakker zijn, slaap ik

Dit is misschien de laatste keer dat je van me hoort, kan net zo goed eerlijk zijn

Ik ben niet een van degenen die volgen, ik neem liever het voortouw

Houd afstand, ik blijf kalm

Verlaag je stem, en ik zal mijn pistool laten zakken

Ik denk dat dat alles zegt, of bijna

Ik laat de stilte de rest doen

P.S.: onder de armen, begraaf me zonder rozen

In de hoop dat het regent, huilen we tenminste ergens om

Zoals altijd dienen de zwakken als prooi

Niets verbaast me

Gelaten, de anderen sluiten hun ogen, zijn blind

Waarom dromen, moeten we wachten tot we slapen?

Deuren gesloten, ik loop met een solsleutel

Altijd dienen de zwakken als prooi

Niets verbaast me

Gelaten, de anderen sluiten hun ogen, zijn blind

Waarom dromen, moeten we wachten tot we slapen?

Deuren gesloten, ik loop met een solsleutel