La vie c'est - Kery James

Emeric, joue cette mélodie

Cette douce mélodie

Qui n’me donne pas envie de rapper

Mais juste de parler…

Juste, de dire

Ce que m’inspire la vie

Car la vie est

La vie c’est…

J’m'étonne quand j’me rend compte à quel point on peut aimer la vie

J’m'étonne quand je constate à quel point on est attaché à la vie

On s’y accroche, on s’y agrippe fermement, pourtant …

La vie n’est pas faite que de bons moments

Et malgré tout, on l’aime

Et pour ne pas la perdre, on perdrai beaucoup

Car la vie est…

La vie c’est comme ces fruits, dont le gout est sucré, puis soudainement amers

Elle n’est ni noire, ni blanche, non… Elle est beaucoup plus complexe que cela

C’est un remarquable mélange de douces saveurs, à d’autre, fortement épicées

Un métissage entre le bien et le mal, entre l’agréable et le détestable

Entre l’acceptable et l’inacceptable, entre le vrai et le faux, entre

l’illusion et la réalité

Entre l’espoir et la crainte

La vie peut être comme un film sans surprise

Car il peut nous sembler que ses jours se suivent et se répètent

Se suivent, se répètent et se ressemblent

Se suivent, se répètent et s’ajoutent les uns aux autres

Mais parfois… Parfois… La vie te surprend, te renoue, te secoue

Les vagues de son agitation te submergent d'émotions

L’action succède au calme, le silence est recouvert par le vacarme

Les choses se bousculent, tout va presque trop vite, te laissant peu de temps

de réflexion

Les éclairs de la vie foudroient la monotonie de ton existence

La tempête de la vie dévaste tes habitudes

Tandis que son vent désoriente tes points de vue

Car la vie pour nous, ce sont les changements:

On aime, on aime plus, On se sent bien, on se sent mal

Du bien-être, on passe au mal être, Des pleurs, on passe à la joie

De la joie aux larmes de tristesse, Puis des larmes de tristesse aux larmes des

éclats de rire:

La vie quoi

La vie n’est pas la même pour tous… à bas la démagogie.

Non, on ne nait pas

tous égaux

On ne s’engage pas dans la bataille de la vie avec les mêmes armes

Car la vie c’est…

Les pauvres et les riches, les beaux et les laids

Les gens drôles, intelligents, captivants, brillants!

Et les gens vides, insignifiants, qui semblent n’avoir rien à nous apprendre

Peut-on parler de vie sans parler d’amour

Mais, peut-on parler d’amour sans parler de souffrance?

Non, excusez moi, dans amour c’est vrai qu’on peut aussi entendre confiance,

soutien et consolation

Pourtant on s’aime, on se déteste, on s’aime, on se déteste

On se quitte, on se rattrape, on se rattrape…

Mais on s’aime plus

On se quitte on se rattrape, on se rattrape on se quitte, alors qu’on s’aime

encore

On se quitte, on se rattrape, on s’aime, on se déteste, pour finalement

admettre que la vie c’est…

Nous deux

La vie c’est les rencontres et les rupture

Les liens qui se fragilisent, rongés par le temps

Les ex-amis qui deviennent nouveaux ennemis

Et dont la préoccupation première est de nuire

La vie c’est des sourires hypocrites

Des poignées de mains peu sincères

Des «je t’aime» sans profondeur

Des au revoir qu’on souhaiterait secrètement être des adieux…

La vie c’est… Ce qui est vu et ce qui est caché

Alors ma vie c’est la solitude

Le replis sur moi même dans la tour des sentiments

Car la vie c’est…

La peur, la peur d'être seul

La peur de ne pas être aimé, la peur de mourir

La peur d'échouer, la peur de l’inconnu

La peur des blessures physiques et morales

Une peur se greffe à une autre, qui elle même se greffe à une autre

Et finalement on peut passer toute une vie à avoir peur

Et ça c’est dramatique

La vie c’est…

La vie c’est …

La vie c’est les regrets, cette impression d’avoir manqué le coche

D’avoir mal agit jusqu'à éloigner les plus proches

La vie c’est ces tournants, qu’on prend délibérément

Ou involontairement, ou inconsciemment qui nous amènent aux tourments

La vie c’est cette angoisse qui nous paralyse, perturbe notre analyse

Et c’est là que… la vie nous dévoile nos faiblesses

Elle nous apprend que seul, on est pas grand chose et qu’au fond la vie, c’est.

Les autres

La vie est comme une jeu d'échecs: parfois, une partie très serrée,

entre nous et nos pulsions

La vie c’est le temps qui passe, vieillir, perdre sa jeunesse, mûrir,

perdre son innocence

Plus on vit et plus nos yeux s’ouvrent sur la réalité de cette vie

Et aucune fiction n’est plus intense, plus douloureuse que le film de cette vie.

Et oui, vivre, c’est se rapprocher sûrement de la mort

Il y a tant de chose a dire sur cette vie

Que je pourrai noircir des kilomètre de pages blanches

Car la vie, certains meurent, sans en comprendre le sens

Comme si la vie était une question sans réponse

Emeric, speel deze melodie

Deze zoete melodie

Dat zorgt er niet voor dat ik wil rappen

Maar gewoon praten...

Om maar te zeggen

Wat mij inspireert in het leven

Want het leven is

Leven is...

Het verbaast me als ik besef hoeveel je van het leven kunt houden

Ik sta versteld als ik zie hoe gehecht we zijn aan het leven

We klampen ons eraan vast, we klampen ons er stevig aan vast, maar toch...

Het leven is niet alleen maar goede tijden

En ondanks alles vinden we het geweldig

En om het niet te verliezen, zullen we veel verliezen

Want het leven is...

Het leven is als deze vruchten, die zoet smaken en dan plotseling bitter

Ze is niet zwart of wit, nee... Ze is veel complexer dan dat

Het is een opmerkelijke mix van milde smaken, daarentegen sterk gekruid

Een mix tussen goed en slecht, tussen aangenaam en verfoeilijk

Tussen het acceptabele en het onaanvaardbare, tussen het ware en het valse, tussen

illusie en realiteit

Tussen hoop en angst

Het leven kan als een film zijn zonder verrassingen

Want het lijkt ons misschien dat zijn dagen volgen en herhalen

Volg elkaar, herhaal en lijk op elkaar

volgen, herhalen en elkaar aanvullen

Maar soms... Soms... Het leven verrast je, brengt je weer in contact, schudt je door elkaar

De golven van haar rusteloosheid overspoelen je met emoties

Actie volgt kalmte, stilte wordt bedekt door din

Het is hectisch, alles gaat bijna te snel, waardoor je weinig tijd hebt

reflectie

De flitsen van het leven maken een einde aan de eentonigheid van je bestaan

De storm van het leven verwoest je gewoontes

Terwijl de wind je uitzicht desoriënteert

Omdat het leven voor ons de veranderingen zijn:

We houden van, we houden meer van, we voelen ons goed, we voelen ons slecht

Van welzijn gaan we over naar slechtheid, van tranen gaan we over naar vreugde

Van vreugde tot tranen van verdriet, dan tranen van verdriet tot tranen van

uitbarstingen van het lachen:

leven wat?

Het leven is niet voor iedereen hetzelfde... weg met demagogie.

Nee, we zijn niet geboren

allemaal gelijk

We gaan de strijd om het leven niet met dezelfde wapens aan

Want het leven is...

De armen en de rijken, de mooie en de lelijke

Grappige, slimme, boeiende, briljante mensen!

En lege, onbeduidende mensen die ons niets te leren lijken te hebben

Kunnen we over het leven praten zonder over liefde te praten?

Maar kunnen we over liefde praten zonder over lijden te praten?

Nee, neem me niet kwalijk, in de liefde is het waar dat we ook vertrouwen kunnen horen,

steun en troost

Toch houden we van elkaar, we haten elkaar, we houden van elkaar, we haten elkaar

We scheiden, we maken het goed, we maken het goed...

Maar we houden meer van elkaar

We gaan uit elkaar, we maken het goed, we maken het goed, we gaan uit elkaar, terwijl we van elkaar houden

nog

We gaan uit elkaar, we maken het goed met elkaar, we houden van elkaar, we haten elkaar, eindelijk

geef toe dat het leven...

Wij allebei

Het leven gaat over ontmoetingen en uiteenvallen

De banden die verzwakken, weggevreten door de tijd

Ex-vrienden die nieuwe vijanden worden

En wiens primaire zorg is om schade te berokkenen?

Het leven is nep lacht

Onoprechte handdrukken

"Ik hou van je" zonder diepte

Afscheid waarvan we stiekem wensen dat het afscheid was...

Het leven is... Wat wordt gezien en wat is verborgen

Dus mijn leven is eenzaamheid

De terugtrekking in mezelf in de toren van gevoelens

Want het leven is...

De angst, de angst om alleen te zijn

Angst om niet geliefd te worden, angst om dood te gaan

Angst om te falen, angst voor het onbekende

Angst voor lichamelijk en moreel letsel

De ene angst ent op de andere, die zichzelf op de andere ent

En uiteindelijk kunnen we een leven lang bang zijn

En dat is dramatisch

Leven is...

Leven is...

Het leven is spijt, dit gevoel de boot te hebben gemist

Slecht gehandeld hebben totdat de dichtstbijzijnde zijn verdreven

Het leven zijn deze wendingen, die we bewust nemen

Of onbewust, of onbewust brengt ons dat tot kwelling

Het leven is deze angst die ons verlamt, onze analyse verstoort

En dat is wanneer... het leven onze zwakheden onthult

Ze leert ons dat alleen, we niet veel zijn en dat het leven in wezen is.

anderen

Het leven is als een schaakspel: soms een heel strak spel,

tussen ons en onze impulsen

Het leven is het verstrijken van de tijd, oud worden, je jeugd verliezen, volwassen worden,

verlies je onschuld

Hoe meer we leven, hoe meer onze ogen zich openen voor de realiteit van dit leven

En geen fictie is intenser, pijnlijker dan de film van dit leven.

En ja, leven is zeker dichter bij de dood komen

Er is zoveel te zeggen over dit leven

Dat ik kilometers aan blanco pagina's kon zwart maken

Omdat leven, sommigen sterven, zonder de betekenis te begrijpen

Alsof het leven een vraag is zonder antwoord