La Mort Qui Va Avec... - Kery James

Rien n’est moins sûr que l’instant suivant

Il n’y a que des futurs morts parmi les vivant

Mais vu que demain n’est qu’une hypothèse

Tout nos projets devraient s'écrire entre parenthèses

Que d’arrogance dans nos attitudes

Pourtant nous n’avons qu’une certitude

Ce qui doit arriver n’est jamais lointain

La mort est notre destin le plus certain

On pleure en fou rire

Parce qu’on doit vivre en acceptant de mourir

On a tous un pied dans le trou

On vit avec une épée posée sur le cou

Personne ne sait quand elle va trancher

Nos vie posées sur une balance personne ne sait quand elle va pencher

Mourir a petit feu, c’est vivre

Tout les jours vont à la mort et le dernier y arrive

On laisse partir nos instants

En vérité, on ne rattrape jamais le temps

Chaque seconde nous pousse vers le cimetière

Il y a quelque chose de mortuaire à chacun de tes anniversaires

Témoin du temps qu’on gaspille

L’horloge nous menace nous pointe avec ses aiguilles

Inévitable est ce rendez-vous imprévu

Paradoxal comme mourir sans avoir vécu

Chaque jour notre histoire s'écrit

On est pas seulement ce que l’on souhaite on est surtout ce qu’on accomplit

Vivant, on peut se mentir ou espérer

Mais une fois mort on aura été ce qu’on a été

On doit tous mourir on le sait

Pour quitter ce qu’on aime on est jamais prêt

Aussi, lorsqu’elle emporte l’un des nôtres

On est surpris comme si la mort n’arrivait qu’aux autres

Et on a du mal à y croire

On ne conçoit pas de ne plus jamais les revoir

On tient parce qu’on doit tenir

On doit leur survivre en s’accrochant à des souvenirs

Parfois la mort nous porte un coup

si brutal qu’après elle, la vie n’a plus le même goût

De l’insouciance à la tragédie

Idéal J s’est éteint avec DJ Mehdi

Il est trop tard pour les regrets

Les choses inavouées resteront à jamais des secrets

Pour prouver notre amour on est souvent trop lent

On croit toujours que la mort prendra tout son temps

Alors on se croise sans se parler

Parfois même on se toise sans se regarder

On s’entend sans s'écouter

Pas étonnant qu’on se dispute sans discuter

Puisque la vie nous rassemble

On ne se rend pas compte de la chance que l’on a d'être ensemble

Dites-moi, on se verra plus tard

Jusqu'à cet «adieu"qu'on prenait pour un «au revoir»

Je pense à mes potes qui se sont fait buter

Et que même l’amour d’une mère ne pourra pas ressusciter

Universelle, la mort n’a rien de personnel

Et finalement, on meurt tous d’une mort naturelle

A ceux qui s’apprête à la rencontrer

Qui comptent à rebours les jours d’une mort annoncées

Ne perdez pas la foi, restez forts

Chaque chemin de la vie mène au couloir de la mort

Au fond on est tous en sursis

On devra tous payer le prix de la vie

Ni carte bleu, ni chèque

Quand tu entends «vie"il y a la mort qui va avec…

(Merci à _Will_ pour cettes paroles)

Niets is minder zeker dan het volgende moment

Er zijn alleen toekomstige doden onder de levenden

Maar aangezien morgen slechts een gok is

Al onze projecten moeten tussen haakjes worden geschreven

Wat een arrogantie in onze houding

Toch hebben we maar één zekerheid

Wat moet gebeuren is nooit ver weg

De dood is ons meest zekere lot

We huilen van het lachen

Omdat we moeten leven en accepteren om te sterven

We hebben allemaal één voet in het gat

We leven met een zwaard om onze nek

Niemand weet wanneer ze gaat beslissen

Ons leven op een schaal waarvan niemand weet wanneer het gaat kantelen

Langzaam sterven is leven

Elke dag gaat dood en de laatste komt daar

We laten onze momenten gaan

In werkelijkheid halen we de tijd nooit in

Elke seconde duwt ons naar het kerkhof

Er is iets mortuarium op al je verjaardagen

Getuige van de tijd die we verspillen

De klok bedreigt ons wijst ons met zijn wijzers

Onvermijdelijk is dit ongeplande rendez-vous

Paradoxaal als sterven zonder geleefd te hebben

Elke dag wordt ons verhaal geschreven

We zijn niet alleen wat we wensen, we zijn vooral wat we bereiken

Levend, we kunnen liegen of hopen

Maar als we sterven, zullen we zijn wat we waren

We moeten allemaal dood, we weten het

Om te verlaten waar we van houden, zijn we nooit klaar

Ook als ze een van ons meeneemt

We zijn verrast alsof de dood alleen anderen overkomt

En het is moeilijk te geloven

We kunnen ons niet voorstellen dat we ze nooit meer zullen zien

We houden vol omdat we moeten vasthouden

We moeten ze overleven door ons vast te klampen aan herinneringen

Soms treft de dood ons hard

zo brutaal dat na haar het leven niet meer hetzelfde smaakt

Van roekeloosheid tot tragedie

Ideal J overleden met DJ Mehdi

Het is te laat voor spijt

De dingen die niet bekend zijn, zullen voor altijd geheim blijven

Om onze liefde te bewijzen zijn we vaak te traag

We geloven altijd dat de dood al zijn tijd zal kosten

Dus we komen elkaar tegen zonder te praten

Soms kijken we elkaar zelfs aan zonder naar elkaar te kijken

We horen elkaar zonder naar elkaar te luisteren

Geen wonder dat we ruzie maken zonder ruzie

Omdat het leven ons samenbrengt

We realiseren ons niet hoeveel geluk we hebben om samen te zijn

Vertel het me, tot later

Tot dat "tot ziens" dat we voor een "tot ziens" namen

Ik denk aan mijn homies die werden neergeschoten

En zelfs de liefde van een moeder kan niet herrijzen

Universeel, de dood is niets persoonlijks

En uiteindelijk sterven we allemaal een natuurlijke dood

Voor degenen die haar gaan ontmoeten

Die de dagen aftellen van een aangekondigde dood

Verlies het vertrouwen niet, blijf sterk

Elk pad in het leven leidt naar de dodencel

Diep van binnen zijn we allemaal in geleende tijd

We zullen allemaal de prijs van het leven moeten betalen

Noch blauwe kaart, noch cheque

Als je 'leven' hoort, hoort daar de dood bij...

(Met dank aan _Will_ voor deze teksten)