Cessez le feu ! - Kery James

«Il faut cessez le feu!»

J’aimerais dédier ce morceau

À tout nos frères victimes de mort violente

Sans aucune distinction

Tous ceux qui sont partis

Victimes d’une adolescente insolente

À leur famille, à leurs proches, qui les pleurent

Orly-Choisy-Vitry et Marseille

Saint-Denis, Epinay et Sarcelles

Champigny, Gennevilliers et Montfermeil

Lyon, Meaux, Mantes-La-Jolie jusqu'à (Rennes?)

Un jour viendra où je quitterai cette terre

Mais j’souhaite que les gens s’rappellent de cet air

C’est un appel à la paix, une opposition à la violence

Un cessez-le-feu pour tous les jeunes des ghettos en France

Que les armes soient posées, les esprits reposés

Les pulsions maîtrisées et le diable méprisé

J’crois franchement qu’il est temps que l’on hisse le drapeau blanc

«Afin que nos trottoirs ne soient jamais plus couleur sang»

Passe-moi le mic que j’rende hommage aux disparus

A ceux parmi nous qu’on été victimes de la rue

Ceux qui ont quitté ce bas-monde à la suite de mort violente

Souvent la conséquence d’une adolescence insolente

Rage, douleur et larmes, chacun son tour

La violence un boomerang dont est assuré le retour

Combien sont partis avec l’intention de se ranger

Alors que leurs ennemis, eux, voulaient se venger

Il faut cesser le feu !

Orly-Choisy-Vitry et Marseille

Saint-Denis, Epinay et Sarcelles

Champigny, Gennevilliers et Montfermeil

Lyon, Meaux, Mantes-La-Jolie jusqu'à (Rennes?)

(Il faut cessez le feu)

Orly-Choisy-Vitry et Marseille

Saint-Denis, Epinay et Sarcelles

Champigny, Gennevilliers et Montfermeil

Lyon, Meaux, Mantes-La-Jolie jusqu'à (Rennes?)

(Il faut cessez le feu)

C’est la rue et ses dangers, j’ai poussé parmi les inconscients

Vécu tant d’situations au dénouement bouleversant

L’amertume du ghetto j’en ai l’empreintes

Le respect s’y perd, la morale y est enfreinte

C’est une spirale d’insouciance, une marée d’intolérance

Qui fait que les jeunes vacillent dans un tornade de violence

Des vies mouvementées rythmées au son des fusillades

Pendant que la police tarde, les jeunes se tendent des embuscades

Pas étonnant qu’ils sursautent même à la fermeture des portes

Le diable frappe à leurs cœurs et certains lui ouvrent les portes

A force d’arrogance, ils basculent dans l’ignorance

Beaucoup se la sentent d'ôter une vie avec aisance

Constate que l'état se dégrade, peu-à-peu s’enflamment nos banlieues

C’n’est pas ignoré en haut-lieu, messieurs

Il faut cesser le feu !

Pourquoi les jeunes du ghetto s’assassinent

Ma génération est devenue celle du crime

J’les vois s’entre-tuer pour des histoires enfantines

Ils veulent plus pardonner, dans la haine ils s’obstinent

Il faut cesser le feu

Combien de mères veillent jusqu’au retour de leur fils

Apprennent leur décès de la bouche de la police

D’abord exaspérées, les voilà désemparées

Le meurtre de leur gosse, crois-tu qu’elles s’y soient préparées?

Elles ont allaité, porté neuf mois le défunt

Et en un seul geste c’est vingt ans d’espoir qui s’défont, c’est le destin

La mort ne prévient pas mais elle contraint

Universelle, aucun être humain s’en abstient

Trop de rancœurs, dans nos cœurs, trop de morts dans nos rangs

Doucement, c’est l’inquiétude qui dévore nos parents

Les familles paient le prix cher, perdent des êtres chers

Les douleurs sont profondes, quand l'âme se sépare de la chair

Si j'écris rage, douleur et larmes

C’est qu’j’tire l’alarme quand parle l’arme

C’est qu’j’tire l’alarme quand s'égarent les âmes

Et que le ch-chaytan les réclame

Pourquoi les jeunes du ghetto s’assassinent

Ma génération est devenue celle du crime

J’les vois s’entre-tuer pour des histoires enfantines

Ils veulent plus pardonner, dans la haine ils s’obstinent

Il faut cesser le feu

'We moeten het vuren staken!'

Ik zou dit stuk willen opdragen

Aan al onze broeders die op gewelddadige wijze stierven

Zonder enig onderscheid

Al degenen die vertrokken

Slachtoffers van een brutale tiener

Aan hun familie, aan hun dierbaren, die om hen rouwen

Orly-Choisy-Vitry en Marseille

Saint-Denis, Epinay en Sarcelles

Champigny, Gennevilliers en Montfermeil

Lyon, Meaux, Mantes-La-Jolie naar (Rennes?)

Er zal een dag komen dat ik deze aarde zal verlaten

Maar ik wou dat mensen dit deuntje zouden onthouden

Het is een oproep tot vrede, een verzet tegen geweld

Een staakt-het-vuren voor alle gettojongeren in Frankrijk

Wapens neergelegd, geest gerust

De driften overmeesterd en de duivel veracht

Ik geloof oprecht dat het tijd is om de witte vlag te hijsen

"Zodat onze trottoirs nooit meer bloed zullen zijn"

Geef me de microfoon die ik eer betuig aan de verdwenen

Aan degenen onder ons die slachtoffer zijn geworden van de straat

Degenen die deze wereld hebben verlaten door een gewelddadige dood

Vaak het gevolg van een brutale adolescentie

Woede, pijn en tranen, elk op hun beurt

Geweld een boemerang wiens terugkeer is verzekerd

Hoeveel vertrokken er met de bedoeling zich te settelen?

Terwijl hun vijanden wraak wilden

We moeten het vuur staken!

Orly-Choisy-Vitry en Marseille

Saint-Denis, Epinay en Sarcelles

Champigny, Gennevilliers en Montfermeil

Lyon, Meaux, Mantes-La-Jolie naar (Rennes?)

(We moeten het vuren staken)

Orly-Choisy-Vitry en Marseille

Saint-Denis, Epinay en Sarcelles

Champigny, Gennevilliers en Montfermeil

Lyon, Meaux, Mantes-La-Jolie naar (Rennes?)

(We moeten het vuren staken)

Het is de straat en zijn gevaren, ik duwde tussen de onwetende

Leefde zoveel situaties met overweldigende eindes

De bitterheid van het getto Ik heb de afdruk

Respect is verloren, moraal is gebroken

Het is een spiraal van roekeloosheid, een golf van intolerantie

Wie laat jongeren een tornado van geweld aanwakkeren?

Turbulente levens onderbroken door het geluid van vuurgevechten

Terwijl de politie ophoudt, vallen de jongeren in een hinderlaag

Geen wonder dat ze zelfs springen als de deuren sluiten

De duivel klopt op hun hart en sommigen openen de deuren voor hem

Door arrogantie vallen ze in onwetendheid

Velen voelen het om met gemak een leven te nemen

Merk op dat de staat verslechtert, beetje bij beetje ontsteken onze buitenwijken

Het wordt niet genegeerd op hoge plaatsen, heren

We moeten het vuur staken!

Waarom gettojongeren elkaar vermoorden

Mijn generatie is de generatie van misdaad geworden

Ik zie ze elkaar vermoorden voor kinderverhalen

Ze willen niet langer vergeven, in haat volharden ze

We moeten het vuur doven

Hoeveel moeders kijken toe tot hun zonen terugkomen?

Verneem van hun dood uit de mond van de politie

Eerst geïrriteerd, nu zijn ze radeloos

De moord op hun kind, denk je dat ze zich erop hebben voorbereid?

Ze gaven borstvoeding, droegen de overledene negen maanden lang

En in één enkel gebaar wordt twintig jaar hoop ongedaan gemaakt, het is het lot

De dood waarschuwt niet maar dwingt

Universeel, geen mens onthoudt zich ervan

Te veel wrok, in onze harten, te veel doden in onze gelederen

Langzaam is het de zorg die onze ouders verslindt

Gezinnen betalen een hoge prijs, verliezen dierbaren

De pijnen zijn diep, wanneer de ziel scheidt van het vlees

Als ik woede, pijn en tranen schrijf

Het is dat ik aan de alarmbel trek als het wapen spreekt

Het is dat ik aan de alarmbel trek als zielen verdwalen

En laat de ch-chaytaan ze opeisen

Waarom gettojongeren elkaar vermoorden

Mijn generatie is de generatie van misdaad geworden

Ik zie ze elkaar vermoorden voor kinderverhalen

Ze willen niet langer vergeven, in haat volharden ze

We moeten het vuur doven