Au pays des droits de l'homme - Kery James

Pour tous les frères incarcérés

Je chante les vérités que l’Etat veut enterrer

Dans la solitude des peines et des drames carcéraux

Chaque lettre est une évasion

Les mots peuvent scier les barreaux

Réconfort des parloirs et dialogue des courriers

Un homme emprisonné, c’est une famille déchirée

Pris sans être vu ou bien vu et pris

Tous sont traités comme des coupables et paient le prix

Une fois de l’autre côté du mur tes projets s'écroulent

Tu passes ton temps à attendre que le temps s'écoule

Et vu que le temps a tout le temps faut le tuer pour l’ignorer

Tu comptes à rebours les jours qu’il te reste à évaporer

Les aiguilles sont comme figées

Ta vie se réduit à l’attente

Au fond deux jours comptent

Celui où tu sors, celui où tu entres

Mais tous les jours se ressemblent

Tout tourne en boucle et se répète comme un vieux sample

Tourmenté par les remords car tu fais pleurer la Mama

Tu sais comme Mary J. Blige voudrait «No More Drama»

Si les sentiments le pouvaient son amour te ferait évader

Tu cherches une raison pour te ranger

Tu n’as qu'à la regarder…

Au milieu des loups tu ne peux afficher tes faiblesses

Tu marches la tête haute même quand ton c oeur est en détresse

Le maton te guette, tu dois te cacher pour pleurer

T’accrocher à la raison quand la folie vient t’effleurer…

Pour tous les frères incarcérés

Je chante les vérités que l’Etat veut enterrer

Parce que vous êtes forts vous vous cachez pour pleurer

Quels que soient vos torts je déplore ce que vous endurez

Alors j'écris un truc pour tous les frères incarcérés

Je chante les vérités que l’Etat veut enterrer

Au pays des droits de l’Homme vous vous cachez pour pleurer

Quels que soient vos torts je déplore ce que vous endurez

Surpeuplées sont les prisons

Et vu la répression, peu de solutions à l’horizon

Au pays des droits de l’Homme et du folklore des libertés

La prison est un cimetière où vient crever la dignité…

Les cellules sont asphyxiées par la promiscuité

Aux portes des maisons d’arrêt tu laisses aussi ton intimité

L’honneur fouillé au corps, la fierté mise à nu

Force de faire tes besoins sous les yeux de ton co-détenu

Détenu, pour eux t’es personne

Si ce n’est un matricule

Un corps sans âme dans une cellule qui gesticule

Chaque humiliation éloigne ta réinsertion

Tu rêves de leur faire payer pour leur manque de compassion

A deux dans 9m², sinistres et mal eclairés

L’hiver t’es congelé tandis que l'été, t’es à deux doigts d'étouffer

Pas de tranquillité le bruit est constant

Ca crie, ça hurle

A chacun son moment pour péter un plomb

Ils font trébucher ton équilibre

Ta cellule est une tombe à laquelle tu dois survivre

Pas de place pour les faibles, défends toi ou crève

Vis le cauchemar d’une société qui rêve…

22 heures sur 24, une cellule, c’est paro

Ta vue sur le monde est troublée par les barreaux

Au pays des droits de l’Homme et de toutes les contradictions

Les détenus les plus fragiles choisissent le suicide pour abandon

22h sur 24, une cellule, c’est paro

Ta vue sur le monde est troublée par les barreaux

Au pays des droits de l’Homme et de toutes les contradictions

Les détenus les plus fragiles choisissent le suicide pour abandon

C’est réel

Sais-tu ce qui m’irrite?

C’est les entendre oser dire qu’ils n’ont que ce qu’ils méritent

Mais comme chacun d’entre nous ignore de quoi sera fait demain

Au pays des droits de l’Homme, peut-on les traiter en êtres humains?

Paroles rédigées et expliquées par RapGenius France

Voor alle opgesloten broeders

Ik zing de waarheden die de staat wil begraven

In de eenzaamheid van gevangenispijn en drama

Elke letter is een ontsnapping

Woorden kunnen door de tralies heen kijken

Comfort van bezoekkamers en dialoog van koeriers

Een man die gevangen zit, is een verscheurd gezin

Ongezien genomen of goed gezien en genomen

Allen worden als schuldigen behandeld en betalen de prijs

Eenmaal aan de andere kant van de muur vallen je plannen in duigen

Je besteedt je tijd aan het wachten tot de tijd voorbij is

En aangezien de tijd alle tijd heeft, moet je het doden om het te negeren

Je telt de dagen af ​​die je nog hebt om te verdampen

De naalden zijn bevroren

Je leven wordt gereduceerd tot wachten

In principe tellen twee dagen

Degene die je verlaat, degene die je binnengaat

Maar elke dag is hetzelfde

Alles loopt en herhaalt als een oud voorbeeld

Gekweld door wroeging, want je maakt mama aan het huilen

Je weet hoe Mary J. Blige 'No More Drama' zou willen

Als gevoelens konden zijn liefde zou je laten ontsnappen

Je zoekt een reden om te stoppen

Kijk er gewoon naar...

Te midden van wolven kun je niet pronken met je zwakheden

Je loopt met opgeheven hoofd, zelfs als je hart in nood is

De bewaker houdt je in de gaten, je moet je verstoppen om te huilen

Houd vast aan de rede wanneer waanzin je raakt...

Voor alle opgesloten broeders

Ik zing de waarheden die de staat wil begraven

Omdat je sterk bent, verberg je je om te huilen

Wat je fouten ook zijn, ik rouw om wat je doorstaat

Dus ik schrijf een tip voor alle opgesloten broers

Ik zing de waarheden die de staat wil begraven

In het land van de mensenrechten verstop je je om te huilen

Wat je fouten ook zijn, ik rouw om wat je doorstaat

Overvol zijn de gevangenissen

En gezien de repressie, weinig oplossingen in het verschiet

In het land van mensenrechten en de folklore van vrijheden

De gevangenis is een begraafplaats waar de waardigheid sterft...

Cellen worden verstikt door promiscuïteit

Bij de deuren van de gevangenissen laat je ook je privacy

Eer ontdaan, trots blootgelegd

Gedwongen om jezelf te ontlasten in het bijzijn van je medegevangene

Gevangene, voor hen ben je niemand

Als het geen nummer is

Een zielloos lichaam in een gebarende cel

Elke vernedering neemt je re-integratie weg

Je droomt ervan om ze te laten boeten voor hun gebrek aan mededogen

Twee van 9 m², sinister en slecht verlicht

In de winter ben je bevroren, terwijl je in de zomer op het punt staat te stikken

Geen vrede, het geluid is constant

Het schreeuwt, het schreeuwt

Iedereen heeft zijn tijd om in paniek te raken

Ze trippen je saldo

Je cel is een graf dat je moet overleven

Geen plaats voor de zwakken, vecht terug of sterf

Beleef de nachtmerrie van een dromende samenleving...

22 uur per dag is een cel paro

Je kijk op de wereld wordt vertroebeld door de tralies

In het land van mensenrechten en alle tegenstellingen

De meest kwetsbare gevangenen kiezen zelfmoord voor verlating

22 uur per dag is een cel paro

Je kijk op de wereld wordt vertroebeld door de tralies

In het land van mensenrechten en alle tegenstellingen

De meest kwetsbare gevangenen kiezen zelfmoord voor verlating

Het is echt

Weet je wat me irriteert?

Het is horen dat ze durven zeggen dat ze alleen hebben wat ze verdienen

Maar aangezien niemand van ons weet wat morgen zal brengen

Kunnen we ze in het land van de mensenrechten als mensen behandelen?

Teksten geschreven en uitgelegd door RapGenius France