La braise - Juliette

Il fait nuit, c’est l’hiver

Et vous voilà venu

Enfin dans mon repaire

Pour qu’on se dise «tu»

Un sourire d’abord

Quelques banalités

On ne dit rien encore

Il convient d’hésiter

Devant la cheminée

Contre cœur et contre âme

Nous regardons danser

Nos soupirs dans les flammes

Le démon du feu pétille, joyeux

Sur les charbons ardents de sa fournaise

Les yeux sur le feu, le feu dans les yeux

Il faudra bien qu’on parle ou qu’on se taise

Et qu’un baiser apaise

Ce si charmant malaise

Que tu m’embrasses

Que je t’embrase

Que le désir enfin prenne ses aises

À l’unisson des frissons de la braise

La lumière a baissé

Comme il fait bon ici

Est-ce à cause du foyer

Que nos joues ont rougi?

Le regard qui enjôle

Les silences troublants

Craignant la main qui frôle

Et l’espérant pourtant

Pour changer de sujet

Donnez donc à brûler

Cette bûche aux chenêts

Et regardons danser

Le démon du feu pétillant, joyeux

Sur les charbons ardents de sa fournaise

Les yeux sur le feu, le feu dans les yeux

Il faudra bien qu’on parle ou qu’on se taise

Et qu’un baiser apaise

Ce si charmant malaise

Que tu m’embrasses

Que je t’embrase

Que le désir enfin prenne ses aises

À l’unisson des frissons de la braise

Lisez-vous mes pensées

Mon attente et ma fièvre?

Vous vous êtes approché

À portée de mes lèvres

Et nous fermons les yeux

Mais le désir s'éteint

Quand le tapis prend feu

Et c’est la panique

La braise ironique

Roule en semant ses étoiles mauvaises

Le démon du feu

Par jeux malicieux

Nous fait danser une drôle de javanaise

A pieds joints sur la braise

L’idée était mauvaise

De faire du feu

Pour les amoureux

Pour que le désir puisse prendre ses aises

Deux cœurs ensemble font assez de braise

Reviendras-tu demain?

J’attendrai au jardin

Que tu m’embrasses

Que je t’embrase

Et s’il fait trop froid, ce qu'à Dieu ne plaise

Nous ferons un feu de nos cœurs de braise

Het is nacht, het is winter

En hier kom je

Eindelijk in mijn hol

Om "jij" te zeggen

Eerst een glimlach

Een paar banaliteiten

We zeggen nog niets

Het is de moeite waard om te aarzelen

Voor de schoorsteen

Tegen hart en tegen ziel

We kijken dansen

Onze zuchten in de vlammen

De vuurdemon schittert, vrolijk

Op de hete kolen van zijn oven

Ogen in vuur en vlam, vuur in de ogen

We zullen moeten praten of stil zijn

En een kus kalmeert

Dit zo charmante ongemak

Dat je me kust

dat ik je omhels

Laat verlangen eindelijk zijn gemak nemen

In harmonie met de rillingen van de sintels

Het licht is gedimd

Hoe goed is het hier

Is het vanwege de haard?

Dat onze wangen blozen?

De betoverende blik

De verontrustende stiltes

Bang voor de hand die poetst

En nog steeds hopend

Van onderwerp veranderen

Dus geef om te branden

Dit ijzeren logboek

En kijk hoe ze dansen

De bruisende, vrolijke vuurdemon

Op de hete kolen van zijn oven

Ogen in vuur en vlam, vuur in de ogen

We zullen moeten praten of stil zijn

En een kus kalmeert

Dit zo charmante ongemak

Dat je me kust

dat ik je omhels

Laat verlangen eindelijk zijn gemak nemen

In harmonie met de rillingen van de sintels

Lees je mijn gedachten

Mijn wachten en mijn koorts?

jij benaderde

Binnen bereik van mijn lippen

En we sluiten onze ogen

Maar het verlangen vervaagt

Wanneer het tapijt vlam vat

En het is paniek

De ironische sintel

Rolls verstrooit zijn boze sterren

De Vuurdemon

Door ondeugende spelletjes

Laat ons een grappige Javaan dansen

Met beide voeten op de sintels

Het idee was slecht

Om vuur te maken

Voor liefhebbers

Zodat dat verlangen zijn gemak kan nemen

Twee harten samen maken genoeg sintels

Kom je morgen terug?

Ik zal in de tuin wachten

Dat je me kust

dat ik je omhels

En als het te koud is, God verhoede

We zullen een vuur maken van onze gloeiende harten