L'ivresse d'Abhu-Nawas - Juliette

Il s’est montré vêtu de lin

A la blancheur de lait

Ses yeux bleus comme le matin

Sous ses paupières languissaient

Et les roses tendres de ses joues

Bénisse qui les a crées

Je le regardais d’un regard fou

Et lui parlait d’une voix brisée:

«Pourquoi passes-tu sans ma voir

Alors que je consens à me livrer

Entre tes mains aux doigts d’ivoire

A te faire don de ma liberté?

"

Il me répondit: «regarde en silence

L’objet de tes instances !

Blanc est mon corps, blanc est le lin

Blanc mon visage et blanc mon destin

C’est blanc sur blanc

Et blanc sur blanc !

"

Il s’est montré dans un habit

Rouge carmin rouge cruel

Enflammées par le vin et l’envie

Mes paroles devinrent un appel:

«Dis-moi pourquoi malgré ton teint

Blanc comme l’astre de la nuit

Rougissent tes joues de satin

Colorées par le sang de ma vie?

"

«L'Aube me prêta son vêtement

Dit-il, mais le soleil lui-même

A donné ses rayons ardents

Pour habiller celui qu’il aime…

Regarde, regarde sans rien dire

L’objet de ton désir

Rouges sont mes joues, rouge mon habit

Rouges mes lèvres

Et le vin qui les unit

C’est Rouge sur Rouge

Et Rouge sur Rouge "

Il s’est montré vêtu de noir

Noir comme la sombre nuit

Ne daigna me donner un regard

Peu soucieux de mes soucis

Et je lui dis: «ne vois-tu pas d’ici

Exulter les envieux

Et rire mes ennemis

Qui voient ton abandon

Et voient mon désespoir?

Ah je le sais bien

Que tout n’est plus que noir

Noirs sont tes yeux

Noire ta chevelure

Noir…

Noir ton habit

Et noire ma déchirure

C’est noir, c’est noir sur noir

Et noir sur noir

Noir sur noir

C’est noir sur noir

Hij toonde zich gekleed in linnen

Naar de witheid van melk

Haar ogen blauw als de ochtend

Onder haar lome oogleden

En de zachte rozen van haar wangen

Zegen wie ze heeft gemaakt

Ik keek hem wild aan

En sprak met gebroken stem tot hem:

"Waarom ga je voorbij zonder me te zien?

Terwijl ik ermee instem me over te geven

Tussen je ivoren handen

Om je mijn vrijheid te geven?

"

Hij antwoordde: "Kijk in stilte"

Het object van uw instanties!

Wit is mijn lichaam, wit is het linnen

Wit mijn gezicht en wit mijn lot

Het is wit op wit

En wit op wit!

"

Hij toonde zich in een pak

Wreed rood karmijnrood

Ontstoken door wijn en jaloezie

Mijn woorden werden een oproep:

"Vertel me waarom ondanks je huidskleur

Wit als de ster van de nacht

Bloos je satijnen wangen

Bevlekt door het bloed van mijn leven?

"

"Dawn leende me haar kledingstuk

Hij zei, maar de zon zelf

Gaf zijn vurige stralen

Om degene die hij liefheeft aan te kleden...

Kijk, kijk zonder iets te zeggen

Het object van je verlangen

Rood zijn mijn wangen, rood mijn jas

Rood mijn lippen

En de wijn die hen verenigt

Het is rood op rood

en rood op rood"

Hij toonde zich in het zwart gekleed

Zwart als de donkere nacht

Verwaardig je niet om me een kijkje te geven

Zonder rekening te houden met mijn zorgen

En ik zei tegen hem: "Kun je vanaf hier niet zien?"

juich de jaloerse

En lach mijn vijanden

Wie ziet je verlating

En zie je mijn wanhoop?

Ah ik weet het goed

Dat alles gewoon zwart is

Zwart zijn je ogen

Maak je haar zwart

Zwart…

Maak je jurk zwart

En zwart mijn traan

Het is zwart, het is zwart op zwart

En zwart op zwart

zwart op zwart

Het is zwart op zwart