Impatience - Juliette

Il y a tellement longtemps

Que je n’avais pris votre rue

La dernière fois, il y a mille ans

Et je n'étais plus revenue

C’est drôle, il m’est venu l’idée

De découvrir quelle passante

Parmi celles que j’ai croisées

Allait chez vous comme une amante

Je l’ai bien vite reconnue

Elle marchait trop lentement

Et d’une allure retenue

Pour dompter son corps impatient

Sous les tilleuls de l’avenue

Comme je l’ai fait, il y a longtemps

Elle profitait en promeneuse

De chaque pas qui mène à vous

Le cœur battant, la mine heureuse

Et sifflotant comme un marlou

Elle imaginait votre chambre

Votre divan et puis vous deux

Dans le jeu où les corps se cambrent

Le rose aux joues, les reins en feu

Il m’a suffi de voir ses yeux

Pour y retrouver, frémissant

Le goût des voyages amoureux

Des projets plutôt indécents

Et des songes voluptueux

Que je faisais, il y a longtemps

Elle a grimpé vos quatre étages

D’un seul élan, déjà offerte

Repris son souffle et son courage

Et poussé la porte entrouverte

Elle savait le scénario

Et le décor et les effets

L’odeur de la menthe, les volets clos

L’invitation du lit défait

Elle savait que le désir

Serait le maître du moment

À l’heure où rien ne doit se dire

Qui ne soit mensonge ou serment

L’heure des ivresses et des plaisirs

Que j’aimais tant, il y a longtemps

Elle a disparu sans savoir

Que je l’enviais en la suivant

Elle est au ciel jusqu'à ce soir

Dans les éthers et le néant

Et si ce n’est pas pour toujours

Qu’elle est heureuse, la belle enfant

Comme elles sont douces, ces amours

Ces amours sans engagement !

Elles ne durent guère plus que le jour

Mais le beau jour, assurément

Elles ne durent guère plus que le jour

Ah !

Le beau jour, assurément !

Zo lang geleden

Dat ik jouw straat had ingenomen

Laatste keer duizend jaar geleden

En ik kwam niet terug

Het is grappig, het viel me op

Om te ontdekken wat voorbijganger

Onder degenen die ik ben tegengekomen

Ging naar je huis als een minnaar

Ik herkende haar snel

Ze liep te langzaam

En met terughoudendheid

Om zijn ongeduldige lichaam te temmen

Onder de lindebomen van de laan

Zoals ik deed, lang geleden

Ze genoot als wandelaar

Van elke stap die naar jou leidt

Hartkloppingen, gelaat gelukkig

En fluiten als een klootzak

Ze stelde zich je kamer voor

Je bank en dan jullie twee

In het spel waar lichamen boog

De roze wangen, de nieren in brand

Het was genoeg voor mij om zijn ogen te zien

Om daar te vinden, bevend

De smaak van romantische reizen

Eerder onfatsoenlijke projecten

En wulpse dromen

Wat ik lang geleden deed

Ze beklom je vier verdiepingen

In één keer al aangeboden

Adem en zijn moed in

En duwde de deur op een kier

Ze kende het script

En het landschap en de effecten

De geur van munt, de luiken gesloten

De uitnodiging van het onopgemaakte bed

Ze kende dat verlangen

Zou de meester van het moment zijn

In een tijd waarin niets gezegd mag worden

Wie liegt of vloekt niet?

Het uur van dronkenschap en plezier

Waar ik zo lang geleden van hield

Ze verdween zonder het te weten

Dat ik haar benijdde door haar te volgen

Ze is in de hemel tot vanavond

In de ethers en het niets

En zo niet voor altijd

Wat is ze blij, het mooie kind

Hoe zoet zijn deze liefdes

Deze liefdes zijn vrijblijvend!

Ze duren niet veel langer dan de dag

Maar op de goede dag, zeker

Ze duren niet veel langer dan de dag

Ah!

Op een mooie dag natuurlijk!