Destin - Safia Nolin

Y a pas de voiles aux volets de mes frères

Y a pas d’opale autour de mes doigts

Ni cathédrale où cacher mes prières

Juste un peu d’or autour de ma voix

Je vais les routes et je vais les frontières

Je sens, j'écoute et j’apprends, je vois

Le temps s'égoutte au long des fuseaux horaires

Je prends, je donne, avais-je le choix?

Tel est mon destin

Je vais mon chemin

Ainsi passent mes heures

Au rythme entêtant des battements de mon cœur

Des feux d'été, je vole aux sombres hivers

Des pluies d’automne aux étés indiens

Terres gelées aux plus arides déserts

Je vais je viens, ce monde est le mien

Je vis de notes et je vis de lumière

Je virevolte à vos cris, vos mains

La vie m’emporte au creux de tous ses mystères

Je vois dans vos yeux mes lendemains

Tel est mon destin

Je vais mon chemin

Ainsi passent mes heures

Au rythme entêtant des battements de mon cœur

Tel est mon destin

Je vais mon chemin

Ainsi passent mes heures

Au rythme entêtant des battements de mon cœur

Er zitten geen zeilen op de luiken van mijn broers

Er zit geen opaal om mijn vingers

Geen kathedraal om mijn gebeden te verbergen

Gewoon een beetje goud rond mijn stem

Ik ga de wegen en ik ga de grenzen

Ik voel, ik luister en ik leer, ik zie

Tijd druppelt over tijdzones

Ik neem, ik geef, had ik een keuze?

Dit is mijn lot

ik ga mijn weg

Dus geef mijn uren door

Op het beklijvende ritme van mijn hartslag

Van zomerbranden vlieg ik naar donkere winters

Van herfstregens tot Indiase zomers

Bevroren landen tot de droogste woestijnen

Ik ga, ik kom, deze wereld is van mij

Ik leef van notities en ik leef van licht

Ik draai naar je geschreeuw, je handen

Het leven neemt me mee in al zijn mysteries

Ik zie in jouw ogen mijn morgen

Dit is mijn lot

ik ga mijn weg

Dus geef mijn uren door

Op het beklijvende ritme van mijn hartslag

Dit is mijn lot

ik ga mijn weg

Dus geef mijn uren door

Op het beklijvende ritme van mijn hartslag