Leb' wohl - Joka

Ein ganz normaler Tag in meinem Leben geht vorbei

Doch die Gefühle und Gedanken in mir dreh´n sich im Kreis

Und mein Herz — es rast, doch bewege mich nicht weiter

Werden Schritte immer schwerer ist das eben nicht so leicht

Alles was ich je erlebt hab´, kommt gerade hoch

Sag, wohin führt mich dieser Weg?

Was kommt nach dem Tod?

Ich wills´ verstehn, was lässt mich eigentlich noch hoffen?

Diagnose: Krebs — Es bleiben nur noch 52 Wochen

Meine Frau, sie steht Zuhause in der Küche

Ihre Augen, ihre Grübchen, ihre Haut ist wie ein Plüschtier

Das kann ich ihr nicht antun.

Wie soll ich ihr das jetzt erzähln'?

Also nimm ich einfach ihre Hand und versteck´ die Tränen

«Wir müssen reden, Schatz.

Es plagt mich schon 'ne ganze Weile

Auf Entscheidungen, die wir treffen, folgen harte Zeiten

Ich kann und will deine Gefühle nicht mehr teil´n

Es tut mir Leid, ich liebe dich nicht mehr, es ist vorbei.»

Ihr Blicke rauben mir die Luft, sie fällt aus allen Wolken

Seit Tagen staut sich dieser Frust, weil es nicht sein sollte

Was würd' ich geben für ein´ letzten Kuss, doch ich muss gehn

Lass mich los, eines Tages wirst du mich verstehn'

Und manchmal musst du dich entscheiden, auch wenn´s weh tut

Selbst wenn einer drunter leiden muss, verstehst du?

Denn manchmal läuft es halt bescheiden, manchmal geht´s gut

Dann kann man einfach nicht mehr bleiben und sagt «Leb' wohl»

Und manchmal musst du dich entscheiden, auch wenn´s weh tut

Selbst wenn einer drunter leiden muss, verstehst du?

Denn manchmal läuft es halt bescheiden, manchmal geht´s gut (geht´s gut,

geht´s gut)

Ich mach mich auf den Weg, hab nur das Nötigste gepackt

Doch wohin?

Im Winter ist hier nichts so tödlich wie die Nacht

Davon abgesehen hab ich hier doch niemand' ausser sie

Für die Familie waren meine Tränen wieder mal zu viel

Ich kann nicht mehr lange warten, ein paar Wochen sind schon rum

Und der Krebs — er nagt an meinen Knochen wie ein Hund

Doch die Chemo kämpft mit aller Macht dagegen an

Und mein Ego kratzt mit seinen Tatzen an der Wand

Ich vermisse dich.

Hab ich echt das richtige getan?

Sie wär' ihr Leben lang in Trauer wenn ich mal nicht mehr da bin

Man, ich kenne sie.

Verdränge unsere Bilder nun durch Hennessy

Und wie ich fühle würde ich ihr gern schildern in 'nem letzten Brief

Doch das kann ich nicht, ich hab mich schon entschieden

Gegen ihre Lieben, gegen meine Kraft sie zu erwidern

Gegen ihre Hilfe, sie hätte nachts mit mir geweint

Hätte gesagt, dass meine Haare wieder wachsen und gedein

Doch ich kann das nicht mit ansehen.

Ihre Tränen voller Schmerz

Und wäre sie nicht glücklich, wäre auch mein Leben nichts mehr wert

Sie hat bis heute nicht versucht jemanden kennenzulern'

Was hättest du gemacht, wenn du an meiner Stelle wärst?

Und manchmal musst du dich entscheiden, auch wenn´s weh tut

Selbst wenn einer drunter leiden muss, verstehst du?

Denn manchmal läuft es halt bescheiden, manchmal geht´s gut

Dann kann man einfach nicht mehr bleiben und sagt «Leb' wohl»

Und manchmal musst du dich entscheiden, auch wenn´s weh tut

Selbst wenn einer drunter leiden muss, verstehst du?

Denn manchmal läuft es halt bescheiden, manchmal geht?

s gut.

(geht´s gut,

geht´s gut)

Mittlerweile sind schon sieben Jahre rum, ich fühl mich blendend

Meine vierte Chemo hab ich erfolgreich beendet

Ja, ich kämpfe einfach, bis ich endlich gehe eines Tages

Und bis dahin pass ich weiter auf sie auf, an jedem Abend

Und mein Plan is' aufgegang' - Sie hat endlich wen gefunden

Und der liebe Gott war gnädig und schenkte ihnen ein' Jungen

Sie ist glücklich, mehr hab ich mir nie für sie gewünscht

Und ihr Mann, er kümmert sich echt rührend um das Kind

Ich kann loslassen, beobachte von weitem wie sie da sitzt

Sie hat immer noch die gleichen Sommersprossen auf der Nase

Ja, ich lass dich gehn'.

Jetzt bin ich mir sicher, Schatz.

Dir geht´s gut.

(geht´s gut, geht´s gut)

Een normale dag in mijn leven gaat voorbij

Maar de gevoelens en gedachten in mij gaan in cirkels

En mijn hart - het racet, maar ik ga niet verder

Als de stappen steeds moeilijker worden, is het gewoon niet zo makkelijk

Alles wat ik ooit heb meegemaakt komt gewoon naar boven

Vertel me, waar leidt dit pad me naartoe?

Wat gebeurt er na de dood?

Ik wil begrijpen, wat geeft me nog hoop?

Diagnose: Kanker - Er zijn nog maar 52 weken

Mijn vrouw, zij staat thuis in de keuken

Haar ogen, haar kuiltjes, haar huid is als een knuffeldier

Dat kan ik haar niet aandoen.

Hoe moet ik haar dat nu vertellen?

Dus ik pak gewoon haar hand en verberg de tranen

'We moeten praten, schat.

Het houdt me al een tijdje bezig

Moeilijke tijden volgen de keuzes die we maken

Ik kan en wil je gevoelens niet meer delen

Het spijt me, ik hou niet meer van je, het is voorbij."

Haar blikken zijn adembenemend, ze valt uit alle wolken

Deze frustratie bouwt zich al dagen op omdat het niet zo zou moeten zijn

Wat zou ik geven voor een laatste kus, maar ik moet gaan

Laat me gaan, op een dag zul je me begrijpen

En soms moet je een beslissing nemen, ook al doet het pijn

Ook als iemand er last van heeft, begrijp je?

Want soms loopt het gewoon bescheiden, soms gaat het goed

Dan kun je gewoon niet meer blijven en "vaarwel" zeggen

En soms moet je een beslissing nemen, ook al doet het pijn

Ook als iemand er last van heeft, begrijp je?

Want soms gaat het bescheiden, soms gaat het goed (gaat het goed,

Het gaat goed met me)

Ik ben onderweg, alleen ingepakt wat ik nodig had

Maar waarheen?

In de winter is niets zo dodelijk als de nacht

Afgezien daarvan heb ik hier niemand behalve zij

Mijn tranen waren weer te veel voor de familie

Ik kan niet veel langer wachten, er zijn al een paar weken voorbij

En de kanker - het knaagt aan mijn botten als een hond

Maar de chemo vecht er met alle macht tegen

En mijn ego krabt met zijn poten over de muur

Ik mis je.

Heb ik echt het juiste gedaan?

Ze zou de rest van haar leven in rouw zijn als ik er niet meer was

Ik ken haar.

Vervang nu onze foto's door Hennessy

En hoe ik me voel zou ik haar in een laatste brief willen omschrijven

Maar ik kan niet, ik heb mijn beslissing al gemaakt

Tegen haar dierbaren, tegen mijn macht om ze terug te geven

Tegen haar hulp zou ze 's nachts met me hebben gehuild

Zou hebben gezegd dat mijn haar groeide en weer groeide

Maar ik kan er niet naar kijken.

Haar tranen van pijn

En als ze niet gelukkig was, zou mijn leven ook niets waard zijn

Ze heeft tot vandaag nog nooit geprobeerd iemand te ontmoeten'

Wat zou je gedaan hebben als je in mijn plaats was?

En soms moet je een beslissing nemen, ook al doet het pijn

Ook als iemand er last van heeft, begrijp je?

Want soms loopt het gewoon bescheiden, soms gaat het goed

Dan kun je gewoon niet meer blijven en "vaarwel" zeggen

En soms moet je een beslissing nemen, ook al doet het pijn

Ook als iemand er last van heeft, begrijp je?

Want soms loopt het gewoon bescheiden, soms werkt het?

Is goed.

(Het gaat goed met me,

Het gaat goed met me)

Het is nu zeven jaar geleden en ik voel me geweldig

Ik heb mijn vierde chemo succesvol afgerond

Ja, ik vecht gewoon tot ik op een dag eindelijk ga

En tot die tijd blijf ik over haar waken, elke nacht

En mijn plan werkte' - ze vond eindelijk iemand

En de goede Heer was genadig en gaf ze een jongen

Ze is gelukkig, ik heb nooit meer voor haar gewild

En haar man, hij zorgt heel ontroerend voor het kind

Ik kan loslaten, kijk van een afstand als ze daar zit

Ze heeft nog steeds dezelfde sproeten op haar neus

Ja, ik laat je gaan.

Nu weet ik het zeker schat.

Je doet het goed.

(oke oke)