Vietnam - John Grant

To say that I’m a man undone

Is understatement at its worst

I was completely incapacitated

By your southern charm

It hit me like an ancient gypsy curse

But this instrument you use with such precision--

It’s like a concrete wall

A thousand meters tall

And I’ve tried to climb its icy walls a million times

But I simply cannot find inside of me

The requisite resolve

Your silence is a weapon

It’s like a nuclear bomb

It’s like the Agent Orange

They used to use in Vietnam

And it’s accompanied by an apathy

That’s deafening to the ears

You know it is complete and perfect

And you wield it without fear

It isn’t complicated;

you just don’t care

You attack me by not saying anything

You say that you don’t bring your anger to me

But it poisons every fiber of your being

Now you started something that you cannot finish

And left me standing in the wreckage on my own

And the only thing that brings me any comfort

Is the knowledge is that, no matter who you’re with

You’ll always be alone

Your silence is a weapon

It’s like a nuclear bomb

It’s like the Agent Orange

They used to use in Vietnam

And it’s accompanied by an apathy

That’s deafening to the ears

You know it is complete and perfect

And you wield it without fear

Om te zeggen dat ik een man ben ongedaan gemaakt

Is understatement op zijn slechtst

Ik was volledig arbeidsongeschikt

Door je zuidelijke charme

Het trof me als een oude zigeunervloek

Maar dit instrument dat je met zo'n precisie gebruikt...

Het is als een betonnen muur

Duizend meter lang

En ik heb een miljoen keer geprobeerd de ijzige muren te beklimmen

Maar ik kan het gewoon niet in mij vinden

De vereiste vastberadenheid

Je stilte is een wapen

Het is als een kernbom

Het is net als de Agent Orange

Vroeger gebruikten ze in Vietnam

En het gaat gepaard met apathie

Dat is oorverdovend in de oren

Je weet dat het compleet en perfect is

En je hanteert het zonder angst

Het is niet ingewikkeld;

het kan je gewoon niet schelen

Je valt me ​​aan door niets te zeggen

Je zegt dat je je woede niet naar mij toe brengt

Maar het vergiftigt elke vezel van je wezen

Nu ben je aan iets begonnen dat je niet kunt afmaken

En liet me alleen in het wrak staan

En het enige dat me troost biedt

Is de kennis dat, het maakt niet uit met wie je bent?

Je bent altijd alleen

Je stilte is een wapen

Het is als een kernbom

Het is net als de Agent Orange

Vroeger gebruikten ze in Vietnam

En het gaat gepaard met apathie

Dat is oorverdovend in de oren

Je weet dat het compleet en perfect is

En je hanteert het zonder angst