Zurück nach Hause - Joel Brandenstein

Bin so oft unterwegs, viel zu selten daheim

Hoff', du weißt, ich vermiss' es, bei dir zu sein

Ich krieg' gar nicht mehr mit, was bei dir so passiert

Hab manchmal Angst, dass wir uns für immer verlier’n

Und das Bild von uns spiegelt sich in meinem Glas Wein

Ein bisschen verknickt und verblasst, doch ich hab’s immer dabei

Doch wenn du sagst, dass du mich brauchst

Dir fehl’n die Farben, alles viel zu grau

Dann lass' ich alles hier zurück und komm' nach Haus

Und wenn du sagst: «Es geht nicht mehr»

Der Weg vor dir scheint viel zu schwer

Dann lass' ich alles hier zurück und komm' nach Haus

Ist oft zu spät, wenn ich anruf', du gehst meistens nicht ran

Leben im eigenen Rhythmus, der passt selten zusamm’n

Seh' dich ständig auf Fotos, ich bin da nicht mit drauf

Wir sagen uns immer wieder: «Nächstes Jahr geht’s bergauf»

Und das Bild von uns spiegelt sich in meinem Glas Wein

Ein bisschen verknickt und verblasst, doch ich hab’s immer dabei

Doch wenn du sagst, dass du mich brauchst

Dir fehl’n die Farben, alles viel zu grau

Dann lass' ich alles hier zurück und komm' nach Haus

Und wenn du sagst: «Es geht nicht mehr»

Der Weg vor dir scheint viel zu schwer

Dann lass' ich alles hier zurück und komm' nach Haus

Ich komm' zurück nach Haus

Ich komm' zurück nach Haus

Doch wenn du sagst, dass du mich brauchst

Dir fehl’n die Farben, alles viel zu grau

Dann lass' ich alles hier zurück und komm' nach Haus

Und wenn du sagst: «Es geht nicht mehr»

Der Weg vor dir scheint viel zu schwer

Dann lass' ich alles hier zurück und komm' nach Haus

Ich komm' zurück nach Haus

Ich komm' zurück nach Haus

Ich komm' zurück nach Haus

Ich komm' zurück nach Haus

Ich komm' zurück nach Haus

Ik ben zo vaak onderweg, veel te zelden thuis

Ik hoop dat je weet dat ik het mis om bij je te zijn

Ik snap niet eens meer wat er met je aan de hand is

Ik ben soms bang dat we elkaar voor altijd zullen verliezen

En het beeld van ons wordt weerspiegeld in mijn glas wijn

Een beetje gekreukt en vervaagd, maar ik heb het altijd bij me

Maar als je zegt dat je me nodig hebt

Je mist de kleuren, alles is veel te grijs

Dan laat ik alles hier en kom naar huis

En als je zegt: "Het kan niet meer"

Het pad voor je lijkt veel te moeilijk

Dan laat ik alles hier en kom naar huis

Het is vaak te laat als ik bel, je neemt meestal niet op

Leven in je eigen ritme, het past zelden bij elkaar

Ik zie je steeds op foto's, ik sta er niet op

We zeggen steeds tegen onszelf: "Volgend jaar gaat het bergopwaarts"

En het beeld van ons wordt weerspiegeld in mijn glas wijn

Een beetje gekreukt en vervaagd, maar ik heb het altijd bij me

Maar als je zegt dat je me nodig hebt

Je mist de kleuren, alles is veel te grijs

Dan laat ik alles hier en kom naar huis

En als je zegt: "Het kan niet meer"

Het pad voor je lijkt veel te moeilijk

Dan laat ik alles hier en kom naar huis

ik kom terug naar huis

ik kom terug naar huis

Maar als je zegt dat je me nodig hebt

Je mist de kleuren, alles is veel te grijs

Dan laat ik alles hier en kom naar huis

En als je zegt: "Het kan niet meer"

Het pad voor je lijkt veel te moeilijk

Dan laat ik alles hier en kom naar huis

ik kom terug naar huis

ik kom terug naar huis

ik kom terug naar huis

ik kom terug naar huis

ik kom terug naar huis