La Canción de las Noches Perdidas - Joaquín Sabina

Esta es la canción de las noches perdidas

que se canta al filo de la madrugada

con el aguardiente de la despedida,

por eso suena tan desesperada.

Ven a la canción de las noches perdidas

si sabes que todo sabe a casi nada,

a carrera en los leotardos de la vida,

a bola de alcanfor dormida en la almohada…

Y tiene nombre de mujer

como la soledad como el consuelo,

los fujitivos del deber

no encuentran taxi libre para el cielo.

Esta es la canción de las noches perdidas,

lleva un crisantemo ajado en la solapa,

se sube a la cabeza como ciertas bebidas,

se pega a la desilusión como una lapa,

canta la canción de las noches perdidas,

quema como el gas azul de los mecheros,

sirve para echar vinagre en las heridas,

miente como mienten todos los boleros.

Y tiene nombre de mujer

como mi corazón, como tu olvido,

los fugitivos del deber

no tienen más amor que el que han perdido.

Esta es la canción de las noches perdidas

si quieres te la cambio por un rato en tu cama,

hierve como el ruedo en tardes de corrida,

va como los besos en los telegramas.

Y tiene nombre de mujer

como la libertad, como la nieve,

los fujitivos del deber

cogen su maldición y se la beben

Dit is het lied van de verloren nachten

dat wordt gezongen aan de rand van de ochtend

met de afscheidsdrank,

Daarom klinkt het zo wanhopig.

Kom naar het lied van de verloren nachten

als je weet dat alles naar bijna niets smaakt,

om te racen in de panty's van het leven,

een kamferbal in slaap op het kussen...

En hij heeft een vrouwennaam

als eenzaamheid als troost,

de voortvluchtigen van dienst

ze vinden geen gratis taxi naar de hemel.

Dit is het lied van de verloren nachten,

hij draagt ​​een verdorde chrysant op zijn revers,

stijgt naar je hoofd als bepaalde drankjes,

houdt vast aan teleurstelling als lijm,

zing het lied van verloren nachten,

brandt als het blauwe gas van aanstekers,

gebruikt om azijn op wonden te gieten,

liegen zoals alle bolero's liegen.

En hij heeft een vrouwennaam

als mijn hart, als jouw vergeetachtigheid,

voortvluchtigen van dienst

Ze hebben niet meer liefde dan wat ze verloren hebben.

Dit is het lied van de verloren nachten

als je wilt, zal ik het een tijdje in je bed verschonen,

het kookt als de arena op stierenvechtmiddagen,

Het gaat als kussen in telegrammen.

En hij heeft een vrouwennaam

als vrijheid, als sneeuw,

de voortvluchtigen van dienst

ze nemen hun vloek en drinken het op