José Antonio - Joaquín Sabina

Por una vereda viene

Cabalgando José Antonio

Se viene desde el barranco

A ver la flor de Amancaes

En un bere bere criollo

Va a lo largo del camino

Con hipijapa pañuelo

Y poncho blanco de lino

Mientras corre la mañana

Su recuerdo juguetea

Y con alegre retozo

El caballo pajarea

Fina garúa de junio

Le besa las dos mejillas

Y cuatro cascos cantando

Van camino de Amancaes

Qué hermoso que es mi chalán

Cuán elegante y garboso

Sujeta la fina rienda de seda

Que es blanca y roja

Que dulce gobierna el freno

Con sólo cintas de seda

Al andar un quiebro gracioso

Al criolla bere bere

Tu mi tierra que eres blanda

Le diste extraño andar

Enseñándole el amblar

De paso ya no gateado

Siente como le quitaste

Durezas del bere bere

Que allá en su tierra de origen

Arenas le hacían daño

Fina cadencia en el anca

Brillante seda en las crines

El nervio tierno y alerta

Para el deseo del amo

Ya no levanta las manos

Para luchar con la arena

Quedó plasmado en el tiempo

Su andar de paso peruano

José Antonio, José Antonio

Por qué me dejaste aquí

Cuando te vuelva a encontrar

Que sea junio y garúe

Me acurrucaré a tu espalda

Bajo tu poncho de lino

Y en las cintas del sombrero

Quiero ver los Amancaes

Cuando a la grupa me lleves

Desde tu sueño logrado

De tu caballo de paso

Que recojas para ti

Cuando a la grupa me lleves

Desde tu sueño logrado

De tu caballo de paso

Aquel del paso peruano

Hij komt langs een pad

Rijden op José Antonio

Het komt uit het ravijn

Om de bloem van Amancaes te zien

In een bere bere criollo

gaat langs de weg

Met hipijapa sjaal

En witte linnen poncho

Als de ochtend loopt

zijn geheugen speelt

En met vrolijk ravotten

Het paard is aan het vogelen

fijne motregen van juni

kust beide wangen

En vier hoeven zingen

Ze zijn op weg naar Amancaes

Hoe mooi is mijn chalan

Hoe elegant en sierlijk

Houd de fijne zijden teugel vast

Wat is wit en rood?

Dat liefje regeert de rem

Met alleen zijden linten

Bij het lopen van een grappige jog

Naar Creools bere bere

Jij mijn land dat je zacht bent

Je gaf hem een ​​vreemde wandeling

Hem leren kuieren

Trouwens niet meer gekropen

Voel hoe je wegnam

Hardheid van de bere bere

Dat terug in zijn thuisland

Sands deed hem pijn

Fijne cadans op de heup

Glanzende zijde in de manen

De gevoelige en alerte zenuw

Voor de wens van de meester

hij steekt zijn handen niet meer op

Om te vechten met het zand

Het is op tijd vastgelegd

Zijn Peruaanse wandeling

José Antonio, José Antonio

waarom heb je me hier achtergelaten?

als ik je weer ontmoet

Laat het juni zijn en garúe

Ik zal tegen je rug knuffelen

Onder je linnen poncho

En in de hoedbanden

Ik wil de Amancaes zien

Wanneer je me naar de romp brengt

Van je droom bereikt

Van je tempo paard

Wat pak je voor jezelf op?

Wanneer je me naar de romp brengt

Van je droom bereikt

Van je tempo paard

Die van de Peruaanse step