The Wound That Never Heals - Jim White

Long about an hour before sunrise

She drags his body down to the edge of the swollen river

Wrapped in a red velvet curtain

Stolen from the movie theater where she works

Quiet as a whisper, under the stanchions of a washed-out bridge she cuts him

loose…

And watches as the flood waters spin him around once, then carry him away

Then she removes the golden ring upon her finger… and she throws it in

And I wonder;

Baby why don’t you cry?

Baby why don’t you… Baby why don’t you

cry?

And I wonder;

Baby why don’t you cry?

Baby why don’t you… Baby why don’t you

cry?

Three days later in a bar in southern Mississippi she meets a man by the name

of Charles Lee

She introduces herself to him as «Lee Charles» «What a coincidence.»

he says…

And one week later they are married

He wakes up one night six months down the line to find her staring at him in

the oddest way

When he says, «Honey, what’s wrong?»

she says, «Oh nothing dear…

except that tears are

A stupid trick of God.»

And by the time they find his body six weeks later… Well hell,

she’s a thousand miles away

And I wonder;

Baby why don’t you cry?

Baby why don’t you… Baby why don’t you

cry?

And I wonder;

Baby why don’t you cry?

Baby why don’t you… Baby why don’t you

cry?

She runs from devils.

She runs from angels

She runs from the ghost of her father and five different uncles

Blinded by their memory, seared by their pain, she’d like to kill 'em all…

then kill 'em all again

She don’t think much about what she’s done or the funny feelings that she feels

No, she don’t

To her it’s just a condition she picked up as a child… a little thing she

calls

«the wound that never heals», she calls it, «the wound that never heals»

And I wonder;

Baby why don’t you cry?

Baby why don’t you…

Baby why don’t you cry?

Lang ongeveer een uur voor zonsopgang

Ze sleept zijn lichaam naar de rand van de gezwollen rivier

Gewikkeld in een rood fluwelen gordijn

Gestolen uit de bioscoop waar ze werkt

Stil als een fluistering, onder de staanders van een verwassen brug snijdt ze hem door

loszittend…

En kijkt toe terwijl het vloedwater hem één keer ronddraait en hem dan wegvoert

Dan verwijdert ze de gouden ring om haar vinger... en gooit hem erin

En ik vraag me af;

Schatje, waarom huil je niet?

Schatje, waarom doe je het niet... Schatje waarom niet?

schreeuw?

En ik vraag me af;

Schatje, waarom huil je niet?

Schatje, waarom doe je het niet... Schatje waarom niet?

schreeuw?

Drie dagen later ontmoet ze in een bar in het zuiden van Mississippi een man met de naam

van Charles Lee

Ze stelt zich aan hem voor als «Lee Charles» «Wat een toeval.»

hij zegt…

En een week later zijn ze getrouwd

Hij wordt op een nacht zes maanden later wakker en merkt dat ze naar hem staart

de vreemdste manier

Als hij zegt: "Schat, wat is er aan de hand?"

zegt ze: «O, niets lieverd...

behalve dat tranen zijn

Een domme truc van God.»

En tegen de tijd dat ze zijn lichaam zes weken later vinden...

ze is duizend mijl verderop

En ik vraag me af;

Schatje, waarom huil je niet?

Schatje, waarom doe je het niet... Schatje waarom niet?

schreeuw?

En ik vraag me af;

Schatje, waarom huil je niet?

Schatje, waarom doe je het niet... Schatje waarom niet?

schreeuw?

Ze vlucht voor duivels.

Ze rent voor engelen

Ze vlucht voor de geest van haar vader en vijf verschillende ooms

Verblind door hun geheugen, verschroeid door hun pijn, zou ze ze allemaal willen vermoorden...

dood ze dan allemaal weer

Ze denkt niet veel na over wat ze heeft gedaan of de grappige gevoelens die ze voelt

Nee, dat doet ze niet

Voor haar is het gewoon een aandoening die ze als kind heeft opgepikt ... een klein ding dat ze

belt

«de wond die nooit geneest», noemt ze het, «de wond die nooit geneest»

En ik vraag me af;

Schatje, waarom huil je niet?

Schatje, waarom ga je niet...

Schatje, waarom huil je niet?