Toa II - JAW

Diese todgeweihte Sonne, erbarmungslose Strahlen auf meinem Haupt

Ich lenke den trägen Wagen durch den Staub

Und sie lacht und sagt: «Es ist ein guter Tag zum Sterben.»

Und ihre allmächtige Wärme küsst unter mir die Erde

Und ich merke, wie eine tote Pflanze in mir keimt

Aus deren entarteten Blüten die Schandtaten gedeih’n

Die mein Schicksal sind, ich dreh' mein Gesicht in den Wind

Und atme, die warme Farbe bis sie in mir gerinnt

Und ich mein Leben spüre, ich nehm' die Karte aus der Tür

Und sie sagt mir, wohin die nächste Straße mich führt

Ich war immer auf der Suche nach Liebe, doch mich verführt die Irre

Ich lenke den Wagen orthogonal ins Türkenviertel

Und sehe Läden und Menschen an mir vorbeizieh’n

Und der kurze Schrei erahnter Unendlichkeit bringt mir Heimweh

Doch meine starren Augen folgen den Schildern

Und stete Blicke vertreiben Schleier goldener Bilder

Bis ich es sehe, ich bin in der richtigen Straße

Für den Fluchtweg ein letzter Blick auf die Karte

Und ich steige aus, bleiche Haut bedeckt mein Skelett

Ich geh' zur gelben bewucherten Wand und besteige die Treppe

Wie ein Mann, der an den Galgen geht

Mein Magen tanzt verkrampft sein’n Tanz unterm Gallesee

Und ich les' den Namen an der Klingel

Es verebbt der Luftstrom meines Atems zum Gerinnsel

Dieses Schloss braucht nur ein’n Tritt

Schon steh' ich im Flur, seh' den Tisch

Seh' die Familie beim hart verdientem Abendbrot

Ich entblöße die Waffe am Gürtel, als mir der Vater droht

Und ich schlag' ihn mit dem Griff zu Boden

In den Gesichtern der Kinder lauert der Blick des Todes

Ich schick' sie in den Keller, ihre Seelen mögen verschont sein

Von der Bosheit, die mich dazu treibt, den Rest in den Tod zu reißen

Ich schließ' die Kellertür, blick' ihn an

Er hat mich noch nicht erkannt, doch nicht mehr lang'

Na du Fotze, so sieht man sich wieder, wie geht’s dir so?

Als Schulsprecher macht man sich gut, wer bist du, 'n Dealer?

Weil du’s in dei’m verkacktem Leben nicht zu mehr gebracht hast

Halt die Fresse!

Nimm dein' Teller, kipp ihn aus und kack da rein

Bitch, ich will seh’n, wie du Scheiße frisst

Und selbst das wird dir niemals zeigen, was Leiden ist

Du scheiß Schwuchtel hast meine Seele gefickt

Und für dich und deine Kollegen war’s nicht mehr als ein Witz

Und bis jetzt weiß er nicht, mit wem er fickt

Der Vater kommt langsam zu sich und blutet nach einem Kick

Ins Gesicht — Ich halt' sei’m Sohn die Knarre an die Stirn

Und irgendwie scheint sein Sprachzentrum verwirrt

Und ich zwing' ihn sich auf den Teller zu setzen

Doch er kann nicht, obwohl das Gesicht wie entstellt ist vom Pressen

Ich muss ihm helfen und zück' das Messer

Und räum' ihm mit der Spitze gebückt den Enddarm

Und er schreit, wie nie jemand geschrien hat

Und er leidet, wie viel zu viele zuvor gelitten haben

Und ich verteile den menschlichen Morast mit dem Besteck

Er kippt weg, und wendet sich von mir ab

Kuck her, du Wichser, ich hab' auch Humor, friss das jetzt!

Ich hoff', dass mein kleines Gericht dir schmeckt

Friss es!

Du bist doch ein Mann

Zeig mir, wie hart du bist, mach dich locker und sei nicht so verkrampft

Ich fick' deine Gedanken, ich fick' dein Leben

Ich lasse nichts, wie es mal war, komm, friss, du Ekel!

Das ist deine Rechnung und Mahl zugleich

Bitch, der Grat ist sehr schmal zwischen hart und weich

Und in Mannheim warst du vielleicht zu jung um zu versteh’n

Doch das ändert nichts daran, dass die Wunden nicht vergeh’n

Und auch dein Vater wird diesen Tag nicht durch Schlaf beenden

Es war sein Job dich auf die richtige Bahn zu lenken, mit Argumenten

Und er frisst und kotzt und kotzt und frisst

Bis ihm das Eisen den erlösenden Kopfschuss gibt

Der Körper sackt zusamm’n, die nackte Angst

Kommt über mich, ich weck' den Vater und blick' ihn an

Als ließ ich Gnade walten, und er küsst mir meine Füße

Ich tret' ihm ins Gesicht und hol' den Mixer aus der Küche

Und zeig' ihm, wie man einen Menschen erzieht

Nachdem er ein letztes Mal seine beiden Hände ganz sieht

Ich zwäng' sie ins Gefäß und drück' den Knopf

Hör' seine letzten Worte, sein Flehen Richtung Gott

Doch niemand kommt, Gott hat scheinbar genug Gesindel

Er stirbt 'nen langsamen Tod, während er in seinem Blut erblindet

Und alles was bleibt ist ein Blick, in dem sich Trän'n bewegen

Die meiner Seele geben, wonach sie sich ewig schon sehn’n musste

Und ihr Salz ätzt ein Stück vom Geflecht

Des Labyrinths meiner Narben an diesem dunklem Tag weg

Und alles was bleibt ist ein Blick, in dem sich Trän'n bewegen

Die meiner Seele geben, wonach sie sich ewig schon sehn’n musste

Und ihr Salz ätzt ein Stück vom Geflecht

Des Labyrinths meiner Narben an diesem dunklem Tag weg

Die gedoemde zon, genadeloze stralen op mijn hoofd

Ik stuur de luie kar door het stof

En ze lacht en zegt: "Het is een goede dag om te sterven."

En haar almachtige warmte kust de aarde onder mij

En ik voel een dode plant in mij ontkiemen

Buitensporige daden gedijen goed van hun gedegenereerde bloesems

Wie zijn mijn lot, ik draai mijn gezicht naar de wind

En adem de warme kleur totdat het in mij stolt

En ik voel mijn leven, ik neem de kaart mee de deur uit

En ze vertelt me ​​waar de volgende weg me zal brengen

Ik ben altijd op zoek geweest naar liefde, maar ik word verleid door de gekken

Ik stuur de auto orthogonaal de Turkse wijk in

En zie winkels en mensen die me passeren

En de korte schreeuw van denkbeeldige oneindigheid maakt me heimwee

Maar mijn starende ogen volgen de borden

En constante blikken verdrijven sluiers van gouden beelden

Tot ik het zie, ben ik in de goede straat

Nog een laatste blik op de kaart voor de vluchtroute

En ik stap uit, met een bleke huid die mijn skelet bedekt

Ik ga naar de gele overwoekerde muur en beklim de trap

Als een man die naar de galg gaat

Mijn maag danst gespannen zijn dans onder de Gallesee

En ik las de naam op de bel

De luchtstroom van mijn adem ebt naar het stolsel

Dit slot heeft maar één trap nodig

Ik sta al in de gang, zie de tafel

Zie de familie genieten van een welverdiend avondmaal

Ik ontblootte het pistool aan mijn riem toen mijn vader me bedreigde

En ik sloeg hem met het handvat op de grond

De blik van de dood schuilt in de gezichten van de kinderen

Ik stuur ze naar de kelder, hun ziel kan worden gespaard

Van de slechtheid die me drijft om de rest te verscheuren tot hun dood

Ik sluit de kelderdeur, kijk naar hem

Hij heeft me nog niet herkend, maar niet voor lang

Nou jij kut, zie je weer, hoe gaat het met je?

Het is goed om een ​​Head Boy te zijn, wie ben jij, een dealer?

Omdat je niet verder kwam in je kutleven

Rits je lippen!

Pak je bord, kiep het uit en poep erin

Teef, ik wil zien hoe je stront eet

En zelfs dat zal je nooit laten zien wat lijden is

Jij verdomde flikker neukte mijn ziel

En voor jou en je collega's was het niet meer dan een grap

En tot nu toe weet hij niet met wie hij neukt

De vader komt langzaam weer bij bewustzijn en bloedt na een trap

In het gezicht - ik zette het pistool op het voorhoofd van zijn zoon

En op de een of andere manier lijkt zijn spraakcentrum in de war

En ik laat hem op het bord zitten

Maar dat kan hij niet, hoewel zijn gezicht misvormd is door het indrukken

Ik moet hem helpen en het mes tevoorschijn halen

En maak zijn rectum schoon met de punt voorover gebogen

En hij schreeuwt zoals niemand ooit heeft geschreeuwd

En hij lijdt zoals veel te veel eerder hebben geleden

En ik verspreid het menselijke moeras met het bestek

Hij valt weg en keert zich van mij af

Kijk hier, klootzak, ik heb ook gevoel voor humor, eet dat nu!

Ik hoop dat je mijn gerechtje lekker vindt

eet het op!

Je bent een man

Laat me zien hoe stoer je bent, ontspan en wees niet zo gespannen

Ik neuk je gedachten, ik neuk je leven

Ik zal niets meer laten zoals het was, kom eten, jij walging!

Dit is je rekening en maaltijd tegelijk

Teef, de lijn is erg dun tussen hard en zacht

En in Mannheim was je misschien te jong om het te begrijpen

Maar dat verandert niets aan het feit dat de wonden niet weggaan

En je vader zal deze dag ook niet eindigen met slapen

Het was zijn taak om je op het juiste spoor te zetten, met argumenten

En hij eet en kots en kots en eet

Totdat het strijkijzer hem het verlossende hoofdschot geeft

Het lichaam stort in, de naakte angst

Kom over me heen, ik zal de vader wakker maken en naar hem kijken

Alsof ik genade toonde en hij mijn voeten kust

Ik schop hem in zijn gezicht en haal de blender uit de keuken

En laat hem zien hoe je een man moet opvoeden

Nadat hij zijn twee handen nog een laatste keer volledig heeft gezien

Ik knijp ze in de pot en druk op de knop

Hoor zijn laatste woorden, zijn smeekbede tot God

Maar niemand komt, blijkbaar heeft God genoeg gepeupel

Hij sterft een langzame dood door blind te worden in zijn eigen bloed

En het enige dat overblijft is een blik waarin tranen bewegen

Mijn ziel geven waar het voor altijd naar heeft verlangd

En hun zout etst een stuk van de vlecht

Weg van het doolhof van mijn littekens op deze donkere dag

En het enige dat overblijft is een blik waarin tranen bewegen

Mijn ziel geven waar het voor altijd naar heeft verlangd

En hun zout etst een stuk van de vlecht

Weg van het doolhof van mijn littekens op deze donkere dag