Bis zum letzten Tag - JAW

2009, der erste Kontakt

Zwei Herzen funken in der Schwärze der Nacht

Philosophiert bis die Sonne den Schlaf verlässt

Unsre Stimmen tanzen die Worte, nur das Parkett

Dann der erste gemeinsame Abend

Beide nervös, Berührung, reibender Atem

Und es war, als würden wir uns schon länger kenn’n

Als wär's ein Trugschluss, was wir den Kalender nenn’n

Ich in Schottland, dann du zu Besuch

Dann auf Tour, eine Freundschaft enttarnt sich als Fluch

Und schon bald unsre ersten vier Wände

Nur billiger Ramsch, aber gewärmt von den Händen

Unsre Oase gekappt von der Außenwelt

Wer alles hat, der hat nichts, was im Außen fehlt

Nur mein Wunsch nach mehr Zeit für mich

Weil viel Nähe für mich nicht immer einfach ist

Studium überwunden, die Sachen gepackt

Berlin schien uns laut zu rufen, ab in die Stadt

Angekommen, nicht gewusst, dass es anders kommt

Dann der Anruf, meine Mom ist nun krank und schon

Bald auf Station, sie fahl wie der Mond

Begleiten wir ihre letzten Tage zum Tod

Ich gedacht, ich bin stark genug

Wir gedacht, wir sind stark genug

Doch es war, als hüllte mich ihr letzter Atemzug

Windung um Windung in ein schwarzes Tuch

Tiefer gefallen als je zuvor

Bezug zu dir und zur Realität verlor’n

Im tiefsten Sommer im Schnee erfror’n

Dann Angst, Wahnsinn, Elend, Zorn

Wir beide fast an uns selbst zerbrochen

Unsre Einzelteile in der Welt zerflossen

Doch wenn du denkst, es ist kein Ende in Sicht

Dann dreht sich die Welt um und schenkt dir ein Licht

Stück für Stück versucht Fuß zu fassen

Ein neues Leben endlich zuzulassen

'Nen Job zu finden, damit sie dich nicht bluten lassen

Keiner will den letzten Zug verpassen

Endlich wieder Halt gefunden, und

Brücken gebaut über alte Wunden

Zwischen uns viele kalte Stunden

Doch Blätter verlier’n die Farbe nicht

Auch wenn der Wald verdunkelt

Du hast mir eine Liebe geschenkt

Von der man sich einmal erfahren nie wieder trennt

Mir gezeigt, dass in diesem Moment

Ein Paradies auf uns wartet, das so viele verkenn’n

Hast mit deinem Lachen meine Welt erhellt

Und mich zu mir geführt von mei’m verstellten Selbst

Mit deiner Zärtlichkeit all den Schmerz zerstreut

Und mich reich gemacht mit deinem Herz aus Gold (Gold, Gold)

Geh mit mir bis zum letzten Tag

Bis zum letzten unsrer letzten Art

Bis die Erde ihren letzten Sarg

Zu Staub zersetzt hat und ein Stern dir sagt

Es war nicht mehr als ein erster Start

Es spielt keine Rolle, wer wir war’n

Keine Rolle mehr, woher wir kam’n

Nur ob du zuhör'n kannst, wenn ein Stern was sagt

Geh mit mir bis zum letzten Tag

Bis zum letzten unsrer letzten Art

Bis die Erde ihren letzten Sarg

Zu Staub zersetzt hat und ein Stern dir sagt

Es war nicht mehr als ein erster Start

Es spielt keine Rolle, wer wir war’n

Keine Rolle mehr, woher wir kam’n

Nur ob du zuhör'n kannst, wenn ein Stern was sagt

2009, het eerste contact

Twee harten vonken in het zwart van de nacht

Filosofeer tot de zon de slaap verlaat

Onze stemmen dansen de woorden, alleen de vloer

Dan de eerste avond samen

Beide nerveus, aanraking, haperende adem

En het was alsof we elkaar al heel lang kenden

Alsof het een misvatting is wat we de kalender noemen

Ik in Schotland, dan ga jij op bezoek

Op tournee blijkt een vriendschap een vloek te zijn

En binnenkort onze eerste vier muren

Gewoon goedkope rommel, maar opgewarmd door de handen

Onze oase afgesloten van de buitenwereld

Wie alles heeft, heeft aan de buitenkant niets dat ontbreekt

Gewoon mijn wens voor meer tijd voor mezelf

Omdat veel nabijheid voor mij niet altijd gemakkelijk is

Afgestudeerd, spullen ingepakt

Berlijn leek ons ​​luid te roepen, terug naar de stad

Aangekomen, niet wetende dat het anders zou aflopen

Dan het telefoontje, mijn moeder is nu ziek en dat is het

Binnenkort op het station, ze bleek als de maan

Laten we haar laatste dagen tot de dood vergezellen

Ik dacht dat ik sterk genoeg was

We dachten dat we sterk genoeg waren

Maar het was alsof haar laatste ademtocht me omhulde

Wikkel rond wikkel in een zwarte doek

Lager gevallen dan ooit

Verloren relatie met jou en de realiteit

Bevroren in de sneeuw in de diepste zomer

Dan angst, waanzin, ellende, woede

We braken allebei bijna op onszelf

Onze delen in de wereld zijn weggesmolten

Maar als je denkt dat er geen einde in zicht is

Dan draait de wereld om en geeft jou een licht

Beetje bij beetje proberen voet aan de grond te krijgen

Om eindelijk een nieuw leven toe te staan

'Zoek een baan zodat ze je niet laten bloeden'

Niemand wil de laatste trein missen

Eindelijk weer steun gevonden, en

Bruggen gebouwd over oude wonden

Tussen ons vele koude uren

Maar bladeren verliezen hun kleur niet

Zelfs als het bos donkerder wordt

Je gaf me een liefde

Waarvan men, eenmaal ervaren, nooit meer scheidt

Heeft me dat op dat moment laten zien

Er wacht ons een paradijs dat zovelen verkeerd inschatten

Je fleurde mijn wereld op met je glimlach

En leidde me naar mezelf door mijn vermomde zelf

Met jouw tederheid verdrijft alle pijn

En maakte me rijk met je hart van goud (goud, goud)

Loop met me mee tot de laatste dag

Tot de laatste van onze laatste soort

Tot de aarde haar laatste kist pakt

Is in stof veranderd en een ster vertelt het je

Het was niet meer dan een eerste start

Het maakt niet uit wie we waren

Het maakt niet meer uit waar we vandaan komen

Net als je kunt luisteren als een ster iets zegt

Loop met me mee tot de laatste dag

Tot de laatste van onze laatste soort

Tot de aarde haar laatste kist pakt

Is in stof veranderd en een ster vertelt het je

Het was niet meer dan een eerste start

Het maakt niet uit wie we waren

Het maakt niet meer uit waar we vandaan komen

Net als je kunt luisteren als een ster iets zegt