Seelensturm - JAW

My pain is constant and sharp

And I do not hope for a better world for anyone

In fact I want my pain to be inflicted on others

I want no one to escape

Yeah, JAW Im Auge des Sturms

Ich sitz am Fenster und blick nach draußen

Dunkle Wolken bilden Monumente am Himmel

Blitze tauchen in die Erde, ein Sturm kommt auf zieht über das Land

Wie eine Seuche und steckt meine Psyche in Brand

Und ich fühl die Freiheit in mir wie ein Feuer

Welches den Schatten verdrängt und meine Seele erleuchtet

Und ihr den dunklen Schleier nimmt der sie verhüllt

Und die dunklen Weiten des Raumes meines Körpers erhellt die Welt

Fickt meinen Kopf ich krieg keine Luft mehr

Es gibt keine Hoffnung und es gibt keinen Gott

Und wenn doch wieso hilft er mir nicht in meinem Leiden

Und zeigt mir Wege aus dem Labyrinth unendlichen Peins

Schwarze Seide bedeckt mein Herz als Kind des Schmerzes

Und meine Tränen nehmen mir die Sicht dieser Fährte

Die sich mein Leben nennt bin gefangen inmitten von Nebelwänden

Die meinem Ruf nach Sonne Regen schenken

Und ich schreib meine Texte mit meinem eigenen Blut

Und bringe Hass auf’s Blatt und all den Schweiß meiner Wut

Komponiere Meere aus Melodien aus dem Taumeln des Geists

Um die verdeckte Trauer nach auß en zu treiben

Um Dimensionen Gestalten zu geben die keiner kennt

Weil wir kaum Orte haben für die Gefühle der Menschen

Und ich schaffe ein vollkommenes Ganzes aus Text und Musik und spüre die

unendliche Liebe

Es ist Sturm, im Dunkel der Nacht

Und in meinem Herzen durch all die Wunden der Last

Schwebe auf der Suche nach Kraft hinab in die Tiefe

Gebettet auf den Federn meiner Melodien

Ich suche voller Ä ngste und Zweifel mein eigenes Ich

Auf Wegen aus meiner inneren Scheinwelt ans Licht

Versuch zu verstehen, warum so viele Dinge geschehen

Die um mich kreisen, mich verwirren und mich immer nur quälen

Und ich greif nach der Liebe doch fasse nur Hass

Schreib meine Zeilen in tiefen Weiten mit der Fackel der Nacht

Gib mir Schuld des Versagens um sie auf Schultern zu tragen, die sie nicht

tragen können

Und versinke in Wunden von Jahren die sich in mich bohren wie Dornen von

Pflanzen

Die tanzen um in imaginären Welten mein Verstand zu verwandeln

Ich irre umher, fühl mich innerlich leer, Dinge zerbrechen mich

Und ich steh inmitten von Trümmern und Scherben

Was ist schlimmer als Sterben, das Leben vielleicht?

Weil dich das Leben zerreißt im Bann von ewigem Leid

Und ich blick in den Spiegel, doch erkenne mich nicht

Sehe meine Bilder und denk das ich 'nen Fremden erblick

Und frage mich, warum Ich nicht so bin wie Ich bin

Warum der Äußere Schein so kontrastiert zum inneren Bild

Und ich häng in der Leere des Raums suche nach Halt

Verloren im All meiner Körpergestalt — die Wörter verschalln

In den Weiten der Welt und niemand scheint sie zu hören

Weil ich in Sprachen spreche die die meisten nicht hören

Die sich Musik nennt sich in jeden Beat drängt in jeden Text

Der Grund warum ich wahrscheinlich mein ganzes Leben rap

Es ist Sturm, im Dunkel der Nacht

Und in meinem Herzen durch all die Wunden der Last

Schwebe auf der Suche nach Kraft hinab in die Tiefe

Gebettet auf den Federn meiner Melodien

Mijn pijn is constant en scherp

En ik hoop voor niemand op een betere wereld

In feite wil ik dat mijn pijn in conflict is met anderen

Ik wil dat niemand ontsnapt

Ja, JAW in het oog van de storm

Ik zit bij het raam en kijk naar buiten

Donkere wolken vormen monumenten in de lucht

Bliksem slaat in op de aarde, een storm steekt op en veegt over het land

Als een plaag en zet mijn psyche in brand

En ik voel de vrijheid in mij als een vuur

Die de schaduw verdrijft en mijn ziel verlicht

En neemt de donkere sluier weg die haar bedekt

En de donkere ruimte van mijn lichaam verlicht de wereld

Neuk mijn hoofd, ik kan niet meer ademen

Er is geen hoop en er is geen God

En als dat zo is, waarom helpt hij me dan niet in mijn lijden?

En wijst me de weg uit het labyrint van eindeloze pijn

Zwarte zijde bedekt mijn hart als een kind van pijn

En mijn tranen nemen de aanblik van dit pad weg

Noemde mijn leven Ik zit gevangen in het midden van rookgordijnen

Wie geeft regen aan mijn roep om zon

En ik schrijf mijn teksten met mijn eigen bloed

En breng haat op de krant en al het zweet van mijn woede

Componeer zeeën van melodieën uit het wankelen van de geest

Om het verborgen verdriet te verdrijven

Om vormen te geven die niemand kent

Omdat we nauwelijks plaatsen hebben voor de gevoelens van mensen

En ik creëer een perfect geheel van tekst en muziek en voel het

oneindige liefde

Het is een storm, in het donker van de nacht

En in mijn hart door alle wonden van de last

Zweef naar beneden op zoek naar kracht

Gebed op de veren van mijn melodieën

Vol angsten en twijfels zoek ik naar mezelf

Op paden van mijn innerlijke wereld van illusie naar het licht

Probeer te begrijpen waarom er zoveel dingen gebeuren

Ze cirkelen om me heen, verwarren me en kwellen me altijd alleen

En ik reik naar liefde, maar alleen naar haat

Schrijf mijn regels in diepe vlakken met de fakkel van de nacht

Geef me schuld van het niet dragen op schouders die dat niet doen

kan dragen

En zinken in wonden van jaren die me doorboren als doornen van

Plant

Ze dansen om mijn geest te transformeren in denkbeeldige werelden

Ik dwaal rond, voel me leeg van binnen, dingen breken me

En ik sta te midden van puin en scherven

Wat is erger dan doodgaan, misschien leven?

Omdat het leven je verscheurt in de betovering van eeuwig lijden

En ik kijk in de spiegel, maar ik herken mezelf niet

Zie mijn foto's en denk dat ik een vreemdeling zie

En vraag me af waarom ik niet ben zoals ik ben

Waarom het uiterlijke uiterlijk zo contrasteert met het innerlijke beeld?

En ik hang in de leegte van de ruimte op zoek naar steun

Verloren in al mijn fysieke vorm - de woorden vervagen

In de uitgestrektheid van de wereld en niemand lijkt ze te horen

Omdat ik in talen spreek die de meesten niet horen

De muziek heet zichzelf in elke beat duwt in elke tekst

De reden waarom ik waarschijnlijk mijn hele leven rap

Het is een storm, in het donker van de nacht

En in mijn hart door alle wonden van de last

Zweef naar beneden op zoek naar kracht

Gebed op de veren van mijn melodieën