Dystans - Jarecki, Eldo

Obudził mnie zimny, deszczowy świt

Wyłaniam oczy swe z gęstej, sennej mgły

W oknie leci czarno-biały klip

Nastał nowy dzień, a miasto dalej śpi

W zwolnionym tempie ludzie idą

Gdzieś przed siebie, lecz niechętnie

Patrząc się na siebie w tłumie obojętnie

Co to za miejsce, uszczypnij mnie

Bym się obudził w swoim mieście

Mechaniczna przestrzeń

Rozpędzona maszyna

Każdy się tu wspina po cyfrowych drabinach

To miasto życiem tętni, jesteśmy tu bezpieczni

Tłumaczę sobie, że to tylko kiepski dzień

Muszę z pewnym dystansem tę planszę przejść

To trudny czas, teraz nie mogę się poddać

Zgubiony w trzasku winylowych płyt

Zbieram myśli swe, kłębią się jak dym

Pierwszy promień namalował szczyt

Nastał nowy dzień, coś jak inny film

W normalnym tempie ludzie idą

By dokonać czegoś więcej

Każdy chce tutaj odnaleźć swoje szczęście

To jest to miejsce

A w twojej głowie kryje się do niego wejście

Rozganiam czarne chmury jednym słowem, jednym czynem

Gaszę myśli wybuchowe, miłość daje łatwiej znieść drogę

Więc, śmiało, wielkie serce mam w plecaku i gwarancje

Te z emocji, więc brak mi strachu

Czasem potrzeba tak oszaleć, dla równowagi

W chaosie porządek znaleźć, wątpliwości zabić

Mali wobec boga, świata, losu i pragnienia

Nienakarmione ego już szykuje nam frustrację

Małe kroki tylko wielkie czyny jedynie

Gdy do nieba jest tak blisko, żadnym trudem jest wysiłek

Biję się, sam siebie w twarz

O lepsze ja każdego dnia, nie ma przebacz

Gdy celem drogi jest perfekcja

W rozpędzonym świecie wciskam pauzę, staję z boku

I znikam, uwierz, to nie obojętność, ale spokój

Szukam odpowiedzi, progres dyktuje warunki

Wiem, że znajdę tu sposób na każdym problem

Na każde skutki

Tłumaczę sobie, że to tylko kiepski dzień

Muszę z pewnym dystansem tę planszę przejść

To trudny czas, teraz nie mogę się poddać

Een koude, regenachtige dageraad maakte me wakker

Ik onthul mijn ogen van de dichte, slaperige mist

Er wordt een zwart-witclip afgespeeld in het venster

Een nieuwe dag is aangebroken en de stad slaapt nog steeds

Mensen lopen in slow motion

Ergens vooruit, maar met tegenzin

Onverschillig naar mezelf in de menigte kijken

Wat is deze plek, knijp me

Laat me wakker worden in mijn stad

mechanische ruimte

Snelheidsovertredingen machine

Iedereen beklimt digitale ladders

Deze stad wemelt van het leven, we zijn hier veilig

Ik zeg tegen mezelf dat het gewoon een slechte dag is

Ik moet met enige afstand over dit bord gaan

Het is een moeilijke tijd, nu kan ik niet opgeven

Verloren in de crash van vinylplaten

Ik verzamel mijn gedachten, ze wervelen als rook

De eerste straal schilderde de top

Er is een nieuwe dag aangebroken, zoiets als een andere film

Mensen lopen in een normaal tempo

Om meer te doen

Iedereen wil hier zijn geluk vinden

Dit is de plek

En er is een ingang in je hoofd

Ik verdrijf zwarte wolken met één woord, één daad

Ik doof mijn gedachten, liefde maakt mijn weg gemakkelijker

Dus ga je gang, ik heb een groot hart in mijn rugzak en garanties

Degenen met emoties, dus ik heb geen angst

Soms moet je zo gek worden voor balans

In chaos, om twijfels te vinden, te doden

Mali in het aangezicht van god, de wereld, het lot en verlangens

Een ongevoed ego bereidt ons al voor om ons te frustreren

Alleen kleine stapjes, alleen grote daden

Als het zo dicht bij de hemel is, is inspanning geen inspanning

Ik sloeg mezelf in het gezicht

Voor beter mij elke dag, geen vergeving

Wanneer perfectie het doel van de weg is

In een snelle wereld druk ik op pauze en ga opzij

En ik verdwijn, geloof me, het is geen onverschilligheid, maar vrede

Ik zoek een antwoord, vooruitgang dicteert de voorwaarden

Ik weet dat ik hier voor elk probleem een ​​oplossing kan vinden

Voor alle effecten

Ik zeg tegen mezelf dat het gewoon een slechte dag is

Ik moet met enige afstand over dit bord gaan

Het is een moeilijke tijd, nu kan ik niet opgeven