The Way I Should - Iris DeMent

A cold wind against my shoulder

Woke me up in the middle of the night

An Autumn leaf was scraping against my window

Like it was trying hard to get inside

And then a ghost that I had met before

He kept me up until dawn

And everything I thought was right was suddenly all wrong

He said, «Your score is looking pretty bad»

And then he asked me what it was that I had to show

So I went running down a list of things

Some were real, but on some of them I lied

Because I felt I had to justify each breath

That I’d been breathing in this life

Then I realized I was playing into someone else’s rules

Trying to keep my score up in a game I did not choose

Then I looked that ghost straight in the eye

And said «You'd better not be coming back by again»

And it’s true that I don’t work near as hard

As you tell me that I’m supposed to

I don’t run as fast as I could

But I live just the way I want to

And that’s the way I should

October’s leaves were dancing around

Like angels dressed in robes of Red and Gold

But November’s come and gone now

And they’re lying in the gutter out along the road

They’re going to make their way out

To the ditch or someday to the sea

They’ll get to where they’re going

Without the help of you or me

And if each life is just a grain of sand

I’m telling you man, this grain of sand is mine

Een koude wind tegen mijn schouder

Maakte me midden in de nacht wakker

Een herfstblad schraapte tegen mijn raam

Alsof hij zijn best deed om binnen te komen

En toen een geest die ik eerder had ontmoet

Hij hield me wakker tot het ochtendgloren

En alles waarvan ik dacht dat het goed was, was ineens helemaal verkeerd

Hij zei: «Je score ziet er behoorlijk slecht uit»

En toen vroeg hij me wat ik moest laten zien

Dus ging ik een lijst met dingen doornemen

Sommige waren echt, maar op sommige heb ik gelogen

Omdat ik vond dat ik elke ademhaling moest verantwoorden

Dat ik dit leven had ingeademd

Toen realiseerde ik me dat ik tegen de regels van iemand anders aan het spelen was

Proberen mijn score hoog te houden in een wedstrijd die ik niet heb gekozen

Toen keek ik die geest recht in de ogen

En zei: "Je kunt maar beter niet meer terugkomen"

En het is waar dat ik niet zo hard werk

Zoals je me vertelt dat ik zou moeten

Ik ren niet zo snel als ik zou kunnen

Maar ik leef precies zoals ik wil

En dat is de manier waarop ik zou moeten

De bladeren van oktober dansten rond

Als engelen gekleed in gewaden van rood en goud

Maar november is nu voorbij

En ze liggen in de goot langs de weg

Ze gaan hun weg naar buiten vinden

Naar de sloot of ooit naar de zee

Ze komen waar ze heen gaan

Zonder de hulp van jou of mij

En als elk leven slechts een zandkorrel is?

Ik zeg je man, deze zandkorrel is van mij