Pallbearer - Josh Turner, Iris DeMent, Marty Stuart

She left me in the darkness all alone

She abandoned all the good times and the love i thought we had

I’m like a lonesome pallbearer walking down the aisle

Traveling to the graveyard, counting down the miles

With every earth-filled shovel, they dig that eternal bed

I’m like a lonesome pallbearer, carrying the dead

Carrying the dead

She don’t call me and she don’t try to

And my praying can’t bring her back

My eyes are wide open, watching my future fade to black

I’m like a lonesome pallbearer walking down the aisle

Traveling to the graveyard, counting down the miles

With every earth-filled shovel, they dig that eternal bed

I’m like a lonesome pallbearer, carrying the dead

Carrying the dead

I’ve pondered trading places with the man laying in that hearse

I’ve tried to hold my head up but her leaving is like a curse

I’m like a lonesome pallbearer walking down the aisle

Traveling to the graveyard, counting down the miles

With every earth-filled shovel, they dig that eternal bed

I’m like a lonesome pallbearer, carrying the dead

Carrying the dead

Carrying the dead

Ze liet me alleen in de duisternis achter

Ze verliet alle goede tijden en de liefde die ik dacht dat we hadden

Ik ben als een eenzame drager die door het gangpad loopt

Naar het kerkhof reizen, de kilometers aftellen

Met elke met aarde gevulde schop graven ze dat eeuwige bed

Ik ben als een eenzame drager, die de doden draagt

De doden dragen

Ze belt me ​​niet en ze probeert het ook niet

En mijn gebed kan haar niet terugbrengen

Mijn ogen zijn wijd open, kijkend naar mijn toekomst die naar zwart vervaagt

Ik ben als een eenzame drager die door het gangpad loopt

Naar het kerkhof reizen, de kilometers aftellen

Met elke met aarde gevulde schop graven ze dat eeuwige bed

Ik ben als een eenzame drager, die de doden draagt

De doden dragen

Ik heb erover nagedacht om van plaats te ruilen met de man die in die lijkwagen lag

Ik heb geprobeerd mijn hoofd omhoog te houden, maar haar vertrek is als een vloek

Ik ben als een eenzame drager die door het gangpad loopt

Naar het kerkhof reizen, de kilometers aftellen

Met elke met aarde gevulde schop graven ze dat eeuwige bed

Ik ben als een eenzame drager, die de doden draagt

De doden dragen

De doden dragen