Я помню - Интонация

Припев:

А за окном моим опять метель,

И тишина рождает снова музыку и слов,

Тех что ты дарила мне и поцелуй, я помню.

А за окном моим опять метель,

И тишина рождает снова музыку и слов,

Тех что ты дарила мне и поцелуй, я помню.

Первый Куплет: Интонация

Я помню ночью, те далёкие шаги и сны,

Что помогли тебя искать,

Но не похожи дни на те, что видел я.

Мне нужно научиться отпускать,

И в каждом человеке видеть красоту и знать,

Что, если веришь ты,

То обязательно, не сомневайся, встретишь ту,

С кем обретёшь покой, уют, семью.

И поднимая голову к небу, я буду говорить тебя люблю,

Благодарю за всё, моя Вселенная, в тебе.

Припев:

А за окном моим опять метель,

И тишина рождает снова музыку и слов,

Тех что ты дарила мне и поцелуй, я помню.

А за окном моим опять метель,

И тишина рождает снова музыку и слов,

Тех что ты дарила мне и поцелуй, я помню.

Второй Куплет: Интонация

Какие же глупые,

Мы не любим думать, любим выдумывать.

И не капли сути в той глубине ругани

Иди отсюда слышно вместо иди ко мне.

Зачем?

Станет ли легче?

Ответь, что мы доказываем вечно.

На дверь указать прочь, выгнать проще,

Но много ли тех, кто любит это одиночество!

Всё это — творчество, так ведь говорят мне,

И я бы с радостью ответил: «Ладно!»

Но вряд ли, вот лично я хотя бы однажды

Смог за правду ложь выдать, зло за добро.

Это моё снаружи и внутри, пойми,

Вся моя жизнь — эти ноты и стихи.

И если я говорю о том, как есть на весь мир,

Скажи, что это, и кто для меня ты?

Припев:

А за окном моим опять метель,

И тишина рождает снова музыку и слов,

Тех что ты дарила мне и поцелуй, я помню.

А за окном моим опять метель,

И тишина рождает снова музыку и слов,

Тех что ты дарила мне и поцелуй, я помню.

Refrein:

En buiten mijn raam weer een sneeuwstorm,

En de stilte geeft weer geboorte aan muziek en woorden,

Degenen die je me gaf en een kus, herinner ik me.

En buiten mijn raam weer een sneeuwstorm,

En de stilte geeft weer geboorte aan muziek en woorden,

Degenen die je me gaf en een kus, herinner ik me.

Eerste vers: intonatie

Ik herinner me 's nachts, die verre stappen en dromen,

dat heeft je geholpen bij het vinden

Maar de dagen zijn niet zoals die ik zag.

Ik moet leren loslaten

En in elke persoon om schoonheid te zien en te weten

Wat als je gelooft?

Dat is zeker, aarzel niet, je zult die ene ontmoeten

Bij wie vindt u rust, comfort, familie.

En mijn hoofd naar de hemel heffend, zal ik zeggen dat ik van je hou,

Bedankt voor alles, mijn Universum, in jou.

Refrein:

En buiten mijn raam weer een sneeuwstorm,

En de stilte geeft weer geboorte aan muziek en woorden,

Degenen die je me gaf en een kus, herinner ik me.

En buiten mijn raam weer een sneeuwstorm,

En de stilte geeft weer geboorte aan muziek en woorden,

Degenen die je me gaf en een kus, herinner ik me.

Tweede vers: intonatie

Wat stom

We denken niet graag, we vinden het leuk om te bedenken.

En geen druppel essentie in die diepte van misbruik

Maak dat je wegkomt, hoor je in plaats daarvan, kom naar mij.

Waarvoor?

Wordt het makkelijker?

Antwoord dat we voor altijd bewijzen.

Wijs naar de deur, het is gemakkelijker om naar buiten te rijden,

Maar hoeveel van degenen die van deze eenzaamheid houden!

Dit is allemaal creativiteit, dat zeggen ze tegen mij

En ik zou graag antwoorden: "Oké!"

Maar het is onwaarschijnlijk, persoonlijk, tenminste één keer dat ik

Ik was in staat een leugen voor de waarheid te laten doorgaan, kwaad voor goed.

Dit is de mijne van buiten en van binnen, begrijp je

Mijn hele leven bestaat uit deze aantekeningen en verzen.

En als ik het heb over hoe het is voor de hele wereld,

Vertel me wat het is, en wie ben jij voor mij?

Refrein:

En buiten mijn raam weer een sneeuwstorm,

En de stilte geeft weer geboorte aan muziek en woorden,

Degenen die je me gaf en een kus, herinner ik me.

En buiten mijn raam weer een sneeuwstorm,

En de stilte geeft weer geboorte aan muziek en woorden,

Degenen die je me gaf en een kus, herinner ik me.