Человек - Интонация

Нам не понять, к чему весь этот список катастроф.

Мы рушим мир, себя мы убиваем в нем.

Проснется тот, кто сможет полюбить, найти исток.

Ты человек и вечен дух.

И только лишь скафандр твой имеет срок.

Молчание прощает все и это значит быть сильнее тех, кто дарит шум.

Одна из добрых стен твоих, в ней сотни стрел.

Ее орнамент солнца свет.

Лишь только там, где нет войны, возможна жизнь в тишине у ручья.

Ну где же мой причал?

Разгоню печаль.

Тотчас понял все и замолчал.

Ветер – это ты.

Парус – это я.

Разрезают небо люди прутьями в клетку.

Дорога домой забыта, природа гибнет.

Совесть засыпает, в глазах только лишь деньги.

Колокольный звон тускнеет, звенят монеты.

Разрезают небо люди прутьями в клетку.

Дорога домой забыта, природа гибнет.

Совесть засыпает, в глазах только лишь деньги.

Колокольный звон тускнеет, звенят монеты.

Эти дороги ведут в никуда, их сделали люди (религия лжи)

Все что хотели создать – перечеркнем и забудем (да)

Новой искрой (да), как камень о камень.

Не подведи меня память, это искусство помнить губами.

Багровые реки красным напомнят о главном.

Нам бы перестать возводить эти дамбы.

Прав был, нет правды.

Ни минувшего, а будущего жалят как будто пчела.

Но наша река не покинет своего берега, она будет жива.

Разрезают небо люди прутьями в клетку.

Дорога домой забыта, природа гибнет.

Совесть засыпает, в глазах только лишь деньги.

Колокольный звон тускнеет, звенят монеты.

Разрезают небо люди прутьями в клетку.

Дорога домой забыта, природа гибнет.

Совесть засыпает, в глазах только лишь деньги.

Колокольный звон тускнеет, звенят монеты.

Только лишь деньги… Ветер – это ты.

Парус – это я.

Только лишь деньги…

We begrijpen niet waarom deze hele lijst van rampen.

We vernietigen de wereld, we doden onszelf erin.

Degene die verliefd kan worden, de bron vindt, zal wakker worden.

Je bent mens en eeuwige geest.

En alleen je pak heeft een termijn.

Stilte vergeeft alles en het betekent sterker zijn dan degenen die lawaai maken.

Een van je goede muren, er zitten honderden pijlen in.

Haar sieraad is het zonlicht.

Alleen waar geen oorlog is, is leven mogelijk in stilte aan de beek.

Nou, waar is mijn ligplaats?

Verdrijf verdriet.

Ik begreep meteen alles en viel stil.

De wind ben jij.

Het zeil ben ik.

Mensen snijden de lucht met staven in een kooi.

De weg naar huis is vergeten, de natuur sterft.

Het geweten valt in slaap, in de ogen van alleen geld.

De bel rinkelt, de munten rinkelen.

Mensen snijden de lucht met staven in een kooi.

De weg naar huis is vergeten, de natuur sterft.

Het geweten valt in slaap, in de ogen van alleen geld.

De bel rinkelt, de munten rinkelen.

Deze wegen leiden naar nergens, ze zijn gemaakt door mensen (de religie van leugens)

Alles wat we wilden creëren - doorstrepen en vergeten (ja)

Een nieuwe vonk (ja), als steen op steen.

Laat me niet in de steek, het is de kunst van herinneren met je lippen.

Karmozijnrode rivieren in rood herinneren je aan het belangrijkste.

We moeten stoppen met het bouwen van deze dammen.

Hij had gelijk, niet waar.

Noch het verleden, maar de toekomst steekt als een bij.

Maar onze rivier zal zijn oevers niet verlaten, hij zal leven.

Mensen snijden de lucht met staven in een kooi.

De weg naar huis is vergeten, de natuur sterft.

Het geweten valt in slaap, in de ogen van alleen geld.

De bel rinkelt, de munten rinkelen.

Mensen snijden de lucht met staven in een kooi.

De weg naar huis is vergeten, de natuur sterft.

Het geweten valt in slaap, in de ogen van alleen geld.

De bel rinkelt, de munten rinkelen.

Alleen geld... Jij bent de wind.

Het zeil ben ik.

Gewoon geld...