Моя весна - Интонация

Я не устану писать, не перестану ждать тебя, моя весна!

Ты так прекрасна во снах, твои глаза, уста твои, аромат!

Никто не сможет заменить тебя никогда,

Я так долго искал, так часто ошибался, но, просыпаясь, улыбался

Ведь ты во мне жива, моя надежда, мечта моя заветная.

Пускай, пока что безответна любовь моя,

Трамвай утром, снег, как будто пудра.

На грубой коже города холодно жутко,

Ещё и еду на Северный, хоть жду потепления.

И вроде март, но зима в азарте до последнего,

Разбуди меня в мае, умоляю!

Протяни мне ладонь свою, заклинаю!

Будь одной, той самою просто будь со мной,

Моя милая весна, я весь твой!

Как же красив твой первый цветок,

Время рождения солнечных строк,

Снежную силу ты плавишь в ручьи,

Необъяснимая ты!

Танцуешь в лёгком платье у воды,

Танцуешь в лёгком платье у воды,

В лёгком платье у воды,

В лёгком платье.

С приходом весны, как после сна, вернётся душа,

Вселяя жизнь в цветочные поля, но выживет листва.

Что будет ждать дождя и в ожидании небесного огня звучат сердца,

И детвора нарушит тот покой, их жизнь, как мирный сон,

Перед которым был, как будто бой.

Они не вспомнят те сражения, когда их меч был так тяжёл,

И враг превосходил во всём тебя.

Рождения, и вновь я в теле, и остался с теми.

Мы, как растения, сплелись в одно — нет времени.

Как продолжение, картина жизни, очищение.

Мне нужен человек с гладком прозрения,

Мой путь учиться и опять забыть,

Открыть глаза и вновь найти ту золотую нить

Мой путь услышать и узнать себя.

В тех отражениях тебя, что есть Вселенная О!

Я весь твой.

Как же красив твой первый цветок,

Время рождения солнечных строк,

Снежную силу ты плавишь в ручьи,

Необъяснимая ты!

Танцуешь в лёгком платье у воды,

Танцуешь в лёгком платье у воды,

В лёгком платье у воды,

В лёгком платье…

Ik zal het schrijven niet beu worden, ik zal niet stoppen met op je te wachten, mijn lente!

Je bent zo mooi in dromen, je ogen, je mond, geur!

Niemand kan je ooit vervangen

Ik heb zo lang gezocht, ik had het zo vaak mis, maar toen ik wakker werd, glimlachte ik

Je leeft tenslotte in mij, mijn hoop, mijn gekoesterde droom.

Laat mijn liefde onbeantwoord zijn,

Tram in de ochtend, sneeuw, als poeder.

Op de ruwe huid van de stad is het koud en griezelig,

Ik ga ook naar Severny, ik wacht in ieder geval op warmer weer.

En het lijkt maart, maar de winter is in spanning tot de laatste,

Maak me wakker in mei, ik smeek je!

Geef me je hand, ik tover!

Wees die ene, wees gewoon bij mij

Mijn lieve lente, ik ben helemaal van jou!

Hoe mooi is je eerste bloem,

De tijd van de geboorte van de zonnelijnen,

Sneeuwkracht smelt je in stromen,

Je bent onverklaarbaar!

Je danst in een lichte jurk aan het water,

Je danst in een lichte jurk aan het water,

In een lichte jurk aan het water,

In een lichte jurk.

Met de komst van de lente, zoals na de slaap, zal de ziel terugkeren,

Brengt leven in de bloemenvelden, maar het gebladerte zal overleven.

Wat zal wachten op de regen en in afwachting van het hemelse vuur klinken harten,

En de kinderen zullen die vrede breken, hun leven, als een vredige droom,

Daarvoor was er, als een strijd.

Ze zullen zich die veldslagen niet herinneren toen hun zwaard zo zwaar was

En de vijand overtrof je in alles.

Geboorte, en weer ben ik in het lichaam, en bleef daarbij.

Wij, net als planten, zijn met elkaar verweven - er is geen tijd.

Als vervolg een beeld van leven, zuivering.

Ik heb een man nodig met een vlot inzicht

Mijn manier om te leren en weer te vergeten

Open je ogen en vind die gouden draad weer

Mijn manier om mezelf te horen en te kennen.

In die reflecties van jou is dat het Universum Oh!

Ik ben er voor je.

Hoe mooi is je eerste bloem,

De tijd van de geboorte van de zonnelijnen,

Sneeuwkracht smelt je in stromen,

Je bent onverklaarbaar!

Je danst in een lichte jurk aan het water,

Je danst in een lichte jurk aan het water,

In een lichte jurk aan het water,

In een lichte jurk...