Скажи, как мне жить - Интонация

Это не закончится, я знаю точно,

Я помню почерк твой и многоточия

Эти увечья плечам, болят крылья,

Так полюби меня, как есть, во имя мира

И мне не стыдно, паскудно, порой обидно

Битой посудой молитва, туман окутал

Моя богиня под утро станет незримой

Неисполнимой мечтой, надеждой лживой

Порой невыносимо, но есть силы

Превратить в лето зиму, доснять фильм свой

Половину сценария, декорации

Поменять начисто, вытащить из панциря

Панацею, стать миром целым, твоим

Приступом веры, вверх по ступеням к заветной цели

Провести за руку, показав зарю,

Стань закатом моим, умоляю, молю

Скажи, как мне жить, если нет стимула,

И как творить, если муза покинула

Как сердцу бить, если вновь обессилено,

Скажи, как мне жить, если нет стимула?

Но таем, мечтаем мы об одном,

Друг друга теряем мы день за днём.

И мы словно камни на дно идём,

Скажи, что простишь, мы всё вернём

Мне нужен этот воздух, хотя бы глоток,

Пускай не лёгкий старт, будет лёгким итог.

Пускаю в прок прошлое, мне нужно срочно

Это хотя бы просто вдох, просто вдохновение

Франция, аромат тела, пальцы,

Останови это влечение, трудно сдержаться

Я прошу и веки тяжелые сгубят,

Пока есть силы, держи крепче мою руку

Подари сына или остынь, прошу прости,

Если зацепило это бессилие

Выгнув спину, иду ко дну мертвым дельфином,

Стань доброй феей, оживи меня, дай половину чувств

И эта грусть оставит гавань печали,

Став кораблями, в плаванье отчалит

Этот причал или пристань, аммиак или выстрел,

Будет грязным, но быстрым или долгим, но чистым

Тёмным или лучистым, числа, календари,

Резонансы погоды, в городе сонном огни

Таяли, а я устало листал фото,

Твои и о двоих писал что-то

Скажи, как мне жить, если нет стимула,

И как творить, если муза покинула

Как сердцу бить, если вновь обессилено,

Скажи, как мне жить, если нет стимула?

Но таем, мечтаем мы об одном,

Друг друга теряем мы день за днём

И мы словно камни на дно идём,

Скажи, что простишь, мы всё вернём

Скажи, как мне жить, если нет стимула,

И как творить, если муза покинула

Как сердцу бить, если вновь обессилено,

Скажи, как мне жить, если нет стимула?

Но таем, мечтаем мы об одном,

Друг друга теряем мы день за днём.

И мы словно камни на дно идём,

Скажи, что простишь, мы всё вернём

Het zal niet eindigen, ik weet het zeker

Ik herinner me je handschrift en stippen

Deze verwondingen aan de schouders, de vleugels doen pijn,

Dus hou van me zoals ik ben, omwille van de wereld

En ik ben niet beschaamd, gemeen, soms beledigd

Gebroken servies gebed, mist gehuld

Mijn godin zal in de ochtend onzichtbaar worden

Een onmogelijke droom, een valse hoop

Soms ondraaglijk, maar er is kracht

Verander de winter in de zomer, maak je film af

De helft van het script, landschap

Verander schoon, trek uit de schaal

Panacee, om de hele wereld te worden, de jouwe

Een vlaag van geloof, de trap op naar het gekoesterde doel

Om bij de hand te houden, de dageraad te laten zien,

Wees mijn zonsondergang, ik smeek je, ik smeek je

Vertel me hoe ik moet leven als er geen stimulans is

En hoe te creëren als de muze is vertrokken

Hoe het hart te kloppen, als het weer uitgeput is,

Vertel me hoe kan ik leven als er geen prikkel is?

Maar we smelten, we dromen van één ding,

We verliezen elkaar met de dag.

En wij, als stenen, gaan naar de bodem,

Zeg dat je vergeeft, we zullen alles teruggeven

Ik heb deze lucht nodig, op zijn minst een slokje,

Laat het geen gemakkelijke start zijn, het resultaat zal eenvoudig zijn.

Ik gebruik het verleden, ik heb het dringend nodig

Het is in ieder geval maar een ademtocht, gewoon een inspiratie

Frankrijk, lichaamsgeur, vingers,

Stop deze attractie, het is moeilijk te weerstaan

ik vraag en zware oogleden zullen vernietigen,

Zolang er kracht is, houd mijn hand stevig vast

Geef me een zoon of chill, het spijt me

Als deze machteloosheid verslaafd raakt

Met gebogen rug ga ik naar de bodem als een dode dolfijn,

Word een goede fee, breng me weer tot leven, geef me de helft van de gevoelens

En dit verdriet zal de haven van verdriet verlaten

Schepen worden, wegvaren

Deze kade of kade, ammoniak of schot,

Het zal vies zijn maar snel of lang maar schoon

Donker of stralend, cijfers, kalenders,

Resonanties van het weer, in de stad van slaperige lichtjes

Ze smolten, en ik bladerde vermoeid door de foto,

De jouwe en ongeveer twee hebben iets geschreven

Vertel me hoe ik moet leven als er geen stimulans is

En hoe te creëren als de muze is vertrokken

Hoe het hart te kloppen, als het weer uitgeput is,

Vertel me hoe kan ik leven als er geen prikkel is?

Maar we smelten, we dromen van één ding,

We verliezen elkaar met de dag

En wij, als stenen, gaan naar de bodem,

Zeg dat je vergeeft, we zullen alles teruggeven

Vertel me hoe ik moet leven als er geen stimulans is

En hoe te creëren als de muze is vertrokken

Hoe het hart te kloppen, als het weer uitgeput is,

Vertel me hoe kan ik leven als er geen prikkel is?

Maar we smelten, we dromen van één ding,

We verliezen elkaar met de dag.

En wij, als stenen, gaan naar de bodem,

Zeg dat je vergeeft, we zullen alles teruggeven