Плюшевый мишка - Интонация

Эти мысли эти сны

Эти ночи эти дни

Проводили лето

Одиноко сердце бьется вновь

В километрах от земли

Я сгораю от любви

Океан печали разлучает островами

Пусть ну и пусть эта грусть

Нас с тобою разделяет, но я вернусь

Знай, так и знай есть и рай

Все что нам с тобою надо лишь коснуться взглядом

Мне бы обратный билет, но слишком поздно

Вестники времени вещают о приходе осени

И крылья унесут меня в воспоминания

Я стану прошлым в твоих мыслях остывая

Уже скучаю, а что будет потом трудно представить

Трудно быть рядом с тем кто не понимает

Под этим листопадом плюшевый мишка

Брошен в лужу не нужною игрушкой малышкой

Записная книжка, старые знакомые

В кармане Winston, гудки в телефоне

Абонент вне зоны доступа, Господи,

Что со мной объясни почему я стал черствым?

Прости.

И ей пошли прощение.

Ты унеси меня в порывах ветра подари мгновения

Губ прикосновения, её ладони теплые

И те глаза в которых жизнь, а не утопия

Пусть ну и пусть эта грусть

Нас с тобою разделяет, но я вернусь

Знай, так и знай есть и рай

Все что нам с тобою надо лишь коснуться взглядом

Deze gedachten deze dromen

Deze nachten deze dagen

de zomer doorgebracht

Eenzaam hart klopt weer

Kilometers vanaf de grond

ik brand van liefde

De oceaan van verdriet scheidt de eilanden

Laat goed en laat dit verdriet

Scheidt ons met jou, maar ik zal terugkeren

Weet, dus weet dat er een paradijs is

Alles wat jij en ik nodig hebben om in één oogopslag aan te raken

Ik wil graag een retourticket, maar het is te laat

Boodschappers van de tijd zenden uit over de komst van de herfst

En de vleugels zullen me naar herinneringen brengen

Ik zal het verleden worden in je gedachten die afkoelen

Ik mis je nu al, maar wat er later zal gebeuren is moeilijk voor te stellen

Het is moeilijk om in de buurt te zijn van mensen die het niet begrijpen

Onder deze bladval zit een teddybeer

In een plas gegooid door een onnodig stuk speelgoed door een baby

Notitieboekje, oude vrienden

In Winston zak piept telefoon

De abonnee is buiten bereik, Heer,

Wat is er mis met mij, leg uit waarom ik ongevoelig werd?

Sorry.

En het is haar vergeven.

Je neemt me mee in windstoten, geef me momenten

Lippen raken elkaar, haar handpalmen zijn warm

En die ogen waarin het leven, geen utopie

Laat goed en laat dit verdriet

Scheidt ons met jou, maar ik zal terugkeren

Weet, dus weet dat er een paradijs is

Alles wat jij en ik nodig hebben om in één oogopslag aan te raken