Моё солнце - Интонация

Давай!

Пора, ещё немного до конца.

Рассвет пощёчиной в лицо бойца бросал.

Ну же, вставай!

Момент настал.

Светилы ореол так ярко заблистал.

Кривых зеркал зал стал залом славы под властью зла.

На выбор выдано два вида ремесла.

Решает сам каждый, и это важно, ты же отважный.

Воинов света кличут с дрожью на небе даже.

Давай же, на рубеже времён скажем: «Добра всем!»

Перейдя рубикон, подарив праздник тем,

Кто в ожидании смотрел поверх стен

Там, где на спинах гор молчит с ней.

Хэй!

Я всё ещё верю в тебя.

С души срываю, будто капюшон, обет молчания —

Моё первоначальное значение;

Стоп таймер, сброс времени.

Припев:

Только не угасай, вечно сияй, моё Солнце.

Пусть слепы глаза, надежда в груди ещё бьётся.

Дай только шанс, пробуди жизнь в каждом атоме;

Дабы душа улыбкой прощалась с закатами.

Свободные пленники к свету колоннами хриплыми,

Где-то правители империй, а потом их дети

Плавят солнце в золотые идолы и цепи.

Конвой упрямо бьёт в спину ставших,

Лесные птицы по выжженной саже.

Стемнеет лишь только однажды,

Когда закроются их веки.

И в списке пропавших их души больше не играют роли —

Простывшие жизнью, убитые болью.

Героям той войны — Вечная память!

Сердце в системе камня не умеет плакать.

Если успеть простить, то можно

Спасти себя и своего вельможу.

Он бьёт безбожно, а я, стиснув зубы

Снимаю кожу и отдаю ему в руки.

Припев:

Только не угасай, вечно сияй, моё Солнце.

Пусть слепы глаза, надежда в груди ещё бьётся.

Дай только шанс, пробуди жизнь в каждом атоме;

Дабы душа улыбкой прощалась с закатами.

Laten we!

Het is tijd, een beetje meer tot het einde.

Dawn sloeg een vechter in het gezicht.

Kom op sta op!

Het moment is aangebroken.

De lichtgevende halo scheen zo helder.

De hal van scheve spiegels is een eregalerij geworden onder de macht van het kwaad.

Er zijn twee soorten vaartuigen om uit te kiezen.

Iedereen beslist voor zichzelf, en dit is belangrijk, je bent moedig.

De strijders van het licht worden zelfs met beven in de lucht genoemd.

Kom op, laten we tegen de tijd zeggen: "Goed voor iedereen!"

De Rubicon oversteken, die vakantie vieren

Die vol verwachting over de muren keek

Waar op de ruggen van de bergen bij haar stil is.

Hoi!

Ik geloof nog steeds in jou.

Ik scheur mijn ziel af, als een kap, een gelofte van stilte -

Mijn oorspronkelijke betekenis;

Stop de timer, reset de tijd.

Refrein:

Vervaag gewoon niet, schijn voor altijd, mijn zon.

Laat de ogen blind zijn, de hoop klopt nog steeds in de borst.

Geef me een kans, wek het leven in elk atoom;

Zodat de ziel met een glimlach afscheid neemt van de zonsondergang.

Bevrijd gevangenen voor het licht in hese kolommen,

Ergens de heersers van rijken, en dan hun kinderen

Ze smelten de zon tot gouden afgoden en kettingen.

Het konvooi raakt koppig degenen die achterin zijn geworden,

Bosvogels op verschroeid roet.

Het wordt maar één keer donker

Wanneer hun oogleden sluiten.

En in de lijst van vermisten speelt hun ziel geen rol meer -

Koud door het leven, gedood door pijn.

Aan de helden van die oorlog - Eeuwige herinnering!

Het hart in het stenen systeem weet niet hoe te huilen.

Als je tijd hebt om te vergeven, dan kan dat

Red jezelf en je edele.

Hij slaat goddeloos en ik knarsetandend

Ik haal het vel eraf en geef het aan hem.

Refrein:

Vervaag gewoon niet, schijn voor altijd, mijn zon.

Laat de ogen blind zijn, de hoop klopt nog steeds in de borst.

Geef me een kans, wek het leven in elk atoom;

Zodat de ziel met een glimlach afscheid neemt van de zonsondergang.