Reggime er gioco - Il Muro del Canto

Roma è vestita da zingara

E ogni giorno lei tira a campa'

Nessuno la porta all’altare

Né capisce che c’ha da strilla'

Ma quanno se veste da sera

Faje largo pe falla passa'

È come na regina nera

Te parla d’amore e nun c’ha da magna'

Ma quanno è tardissimo

Esce da un buco ner muro

E se mette a parla'

Me dice: «Rimetteme in sella

E damme da beve, c'è strada da fa'»

Reggime er gioco ancora

Come è stato tanti anni fa

Che a noi nun ce mettono in riga

Ce piace d’arzacce pe poi ricasca'

Roma che faccia da zoccola

Ogni sogno è rimasto a metà

Sei come le vecchie campane

Piagni er morto pe l’eredità

Mamma che figli che hai fatto

Senza più voce senza identità

E batti li pugni sur petto

Ce butti l’ossa pe facce sbrana'

S'è fatta na certa

È ora che torni dar buio e te metti a canta'

E a me m'è finito er fiato, la strada

La forza e la voglia de urla'

Reggime er gioco ancora

Come è stato tanti anni fa

Che a noi nun ce mettono in riga

Ce piace d’arzacce pe poi ricasca'

Roma mendicante chiede i sordi pe la strada

Fai er vago ce ripensi e je regali na moneta

La mette in tasca veloce, te sorride, ha un dente d’oro

«Regazzì avvicinate posso leggete er futuro»

«Roma lascia perde che sta vita passa in fretta

Meno gioca ar buio e nun sape' quel che m’aspetta»

Rome is verkleed als zigeuner

En elke dag trekt ze

Niemand neemt haar mee naar het altaar

Hij begrijpt ook niet dat er een schreeuw is'

Maar als ze zich kleedt voor de avond

Faje largo pe falla pas'

Ze is als een zwarte koningin

Hij praat met je over liefde en er is geen da magna'

Maar als het erg laat is?

Het komt uit een gat in de muur

En als hij begint te praten'

Hij zegt tegen mij: "Ga terug in het zadel"

En geef me een drankje, er is een manier om te gaan "

Regime eh speel nog eens

Zoals het vele jaren geleden was

Die we niet in de rij zetten

We vinden het leuk met arzacce en dan valt het terug

Rome dat zich gedraagt ​​als een hoer

Elke droom bleef in het midden

Je bent als de oude klokken

Piagni er stierf voor de erfenis

Mam wat heb je kinderen gedaan

Zonder stem, zonder identiteit

En sla ze op de borst

Gooi de botten erin voor gescheurde gezichten

Ze heeft zichzelf zeker gemaakt

Het is tijd voor jou om terug te komen in het donker en je begint te zingen

En ik raakte buiten adem, de weg

De kracht en het verlangen om te schreeuwen'

Regime eh speel nog eens

Zoals het vele jaren geleden was

Die we niet in de rij zetten

We vinden het leuk met arzacce en dan valt het terug

Roma bedelaar vraagt ​​de doven om de straat

Maak er vaag ce je denkt en je geschenken na munt

Hij stopt het snel in zijn zak, lacht naar je, heeft een gouden tand

"Regazzì kom in de buurt, ik kan de toekomst lezen"

«Rome laat verliezen dat dit leven snel voorbijgaat»

Hoe minder hij in het donker speelt en hij weet niet wat me te wachten staat"