The Grandfather Clock (i) Father - Hellions

When you drag yourself around

When you look like shit, I know you think about it

The tempest, and when it will hit

If this dependancy were to turn to urgency

If this becomes more than just a thirst this week

I can’t come back, I can’t bare to see

You fall hard, face down without the ability to speak

You’re fading now, your ashes circle the drain

This isn’t it old man, please sit up straight

«Are you coming with me, love?»

It wasn’t fair to ask, to divide a terminal illness

To multiply the loss

'at long last, my darling Persephone

Will you take my hand and remove this harrowing disease from me

I’m so exhausted, I’m not sure that the kind of tired I am

Can be fixed with rest, but I swear to you, I’m doing the best I can

With enough of his medication

And a bloodstream full of alcohol

A stomach full of poison, sealed in with Maxalon

«I cannot live without your father

Please forgive me my son»

And side by side before his very eyes

There they lie, intertwined and

She bid a silent adieu

To a benevolent life and to the world that you knew

Three sons and your infant grandchildren will walk beside you

Through that valley, of the shadow of death

I guess that things can never be the same

Not with this void running deep in my old man’s veins

It cannot change, it’s plain to see you’re ready to leave

When you heard a voice through the stereo, starting to plead

«Hear our song, please just hang on»

Sing along to our message to you

«Don't you forget who’ll take care of you»

Please

Wanneer je jezelf rondsleept

Als je er slecht uitziet, weet ik dat je erover nadenkt

De storm, en wanneer het zal toeslaan

Als deze afhankelijkheid zou veranderen in urgentie

Als dit deze week meer wordt dan alleen een dorst

Ik kan niet terugkomen, ik kan het niet aan om te zien

Je valt hard, met je gezicht naar beneden zonder dat je kunt spreken

Je vervaagt nu, je as cirkelt door de afvoer

Dit is het niet oude man, ga alsjeblieft rechtop zitten

"Ga je mee, liefje?"

Het was niet eerlijk om te vragen, om een ​​terminale ziekte te verdelen

Om het verlies te vermenigvuldigen

'eindelijk, mijn lieve Persephone'

Wil je mijn hand pakken en deze schrijnende ziekte van me wegnemen?

Ik ben zo uitgeput, ik weet niet zeker of ik zo moe ben

Kan worden opgelost met rust, maar ik zweer je, ik doe mijn best

Met genoeg van zijn medicatie

En een bloedstroom vol alcohol

Een maag vol gif, verzegeld met Maxalon

"Ik kan niet leven zonder je vader"

Vergeef me alsjeblieft mijn zoon»

En zij aan zij voor zijn ogen

Daar liggen ze, met elkaar verweven en...

Ze nam een ​​stil afscheid

Op een welwillend leven en op de wereld die je kende

Drie zonen en uw kleine kleinkinderen zullen naast u lopen

Door die vallei, van de schaduw van de dood

Ik denk dat dingen nooit hetzelfde kunnen zijn

Niet met deze leegte die diep in de aderen van mijn oude man stroomt

Het kan niet veranderen, het is duidelijk te zien dat je klaar bent om te vertrekken

Toen je een stem door de stereo hoorde, begon te smeken

"Hoor ons lied, wacht alsjeblieft even"

Zing mee met ons bericht aan jou

«Vergeet niet wie voor u zal zorgen»

Alsjeblieft