Comedy Of Errors - Hellions

There’s a filth on me that I cannot clean, and there’s a shame in me that is

seldom seen, I’m the thick, stale breath of self abhorrence, masticated for a

day and ensconced between, plaque-ridden, rotten, yellow teeth, my eye lids

weigh me down and I’m succumb to sleep

If I’d permit myself the time, but procrastination is most beguiling in the

night

I discover how full of shit I really am, devoid of a moral compass or a viable

plan

Grain of salt, grain of sand, all is for nothing, nothing at all

I can’t trust myself to suffer the fall

The smoke stains my skin

Permeates through my pores, solidify my ire into cancerous dire

It sits right in my stomach

It claws at my throat

I’m retching by the hour

I’m all alone

My lovers repugnance was hard earned

And my friends slander is well deserved, with my war gait, worn knees give way

to the cynicism, all melts away in the flame

And all else melts away in the cynic flame, I’m burning, an epidemic of

ignorance spreads through the youth

But you’ll feign indifference, undermine the truth, so you’ve got the vision,

then pave the way, for the next new noise to take conjectures place

Take the sordid place, take it

Er zit vuil op mij dat ik niet kan opruimen, en er is een schaamte in mij dat is

zelden gezien, ben ik de dikke, muffe adem van zelfafschuw, gekauwd voor een

dag en genesteld tussen, tandplak geteisterde, rotte, gele tanden, mijn oogleden

verzwaar me en ik val in slaap

Als ik mezelf de tijd zou gunnen, maar uitstelgedrag is het meest verleidelijk in de

nacht

Ik ontdek hoe vol stront ik echt ben, verstoken van een moreel kompas of een levensvatbare

plan

Korrel zout, zandkorrel, alles is voor niets, helemaal niets

Ik kan mezelf niet vertrouwen om de val te doorstaan

De rook maakt vlekken op mijn huid

Dringt door mijn poriën, stolt mijn woede tot kankergezwel

Het zit precies in mijn buik

Het klauwt naar mijn keel

Ik kokhals met het uur

Ik ben helemaal alleen

De afkeer van mijn minnaars was hard verdiend

En de laster van mijn vrienden is welverdiend, met mijn oorlogsgang, bezwijken versleten knieën

tot het cynisme smelt alles weg in de vlam

En al het andere smelt weg in de cynische vlam, ik brand, een epidemie van

onwetendheid verspreidt zich door de jeugd

Maar je veinst onverschilligheid, ondermijnt de waarheid, dus je hebt de visie,

maak dan de weg vrij, zodat het volgende nieuwe geluid gissingen kan laten plaatsvinden

Neem de smerige plaats, neem het