Creasy i) Styrofoam Lungs - Hellions

Lines on my face are dense and deepening

By the year, by the month, by the week

Are my fears apparent if I don’t decide to speak?

The volume of the bottle is multiplied in this;

Arcane chemical, a compounded fixation

A self-abhorrent abyss

Determination takes precedence

In lieu of erstwhile complexes

I’ll usurp all that I’ve fucking earned

And capitalise on my chances

Fuck rumination, this segregation is doing me in

And every one of these sycophantic urchins are under my skin

My head is spinning around and around

In a purgatory of wide open mouths

I live in fear of my venial sin

Of all that I’ve done just to get out of this skin

Eyelids half-mast for the death of innocence

«Don't forget, that I meant it when I said that

You ain’t shit, just a corporate ornament»

In a bottomless well of embellishment and lies

Who survives?

Who will validate their lives?

I know they all go behind my back

Then why do they just get away with that?

Its the way they are, throwing underhanded

But it’s your own fault, you don’t understand it

I don’t understand but I’ve tried all my life

You need to forget them and cut all the ties

This just isn’t working, I’ve suffered enough

Embrace what you are and forget what you’re not

Suffer my griefs and dream my dreams

Authored in their entirety by this disease

It was this ailment that clung to the pen

That guided my wrist and moved my hand

I forgot you, remember that

De lijnen op mijn gezicht zijn dicht en worden dieper

Per jaar, per maand, per week

Zijn mijn angsten duidelijk als ik niet besluit te spreken?

Hierbij wordt het volume van de fles vermenigvuldigd;

Arcane chemical, een samengestelde fixatie

Een afschuwelijke afgrond

Bepaling heeft voorrang

In plaats van vroegere complexen

Ik zal me alles toe-eigenen wat ik verdomme heb verdiend

En profiteer van mijn kansen

Fuck herkauwen, deze segregatie doet me in

En al deze sycofantische egels zitten onder mijn huid

Mijn hoofd draait maar rond

In een vagevuur met wijd open monden

Ik leef in angst voor mijn dagelijkse zonde

Van alles wat ik heb gedaan om uit deze huid te komen

Oogleden halfstok voor de dood van onschuld

«Vergeet niet dat ik het meende toen ik dat zei»

Je bent geen shit, gewoon een bedrijfssieraad»

In een bodemloze put van verfraaiing en leugens

Wie overleeft?

Wie zal hun leven valideren?

Ik weet dat ze allemaal achter mijn rug gaan

Waarom komen ze daar dan gewoon mee weg?

Het is zoals ze zijn, achterbaks gooien

Maar het is je eigen schuld, je begrijpt het niet

Ik begrijp het niet, maar ik heb het mijn hele leven geprobeerd

Je moet ze vergeten en alle banden verbreken

Dit werkt gewoon niet, ik heb genoeg geleden

Omarm wat je bent en vergeet wat je niet bent

Lijd mijn verdriet en droom mijn dromen

Volledig geschreven door deze ziekte

Het was deze kwaal die aan de pen klampte

Dat leidde mijn pols en bewoog mijn hand

Ik ben je vergeten, onthoud dat