Ptačí hnízda - Helena Vondráčková

Ráno co ráno se stále jen ptám,

proč utichla hnízda ptačí?

Ptám se, proč v hnízdě je špaček teď sám

a proč kolem nekrouží?

Máma jen dívá se na děti své,

sotva už jim v letu stačí.

Mládě je mládě a jednoho dne

z hnízda letět zatouží.

Když mláďata z hnízda odlétají,

naposled jí křídly zamávají,

snad si na tu mámu opuštěnou

někdy vzpomenou.

Jednou zrána z hnízda odlétají,

naposled jí křídly zamávají

a pak ještě dlouho zdává se jí,

že se vracejí.

A každá máma mívá

pak na krajíčku pláč,

když naposled se dívá,

jak odcházejí děti její.

Z hnízda odlétají,

naposled jí křídly zamávají,

snad si na tu mámu opuštěnou

někdy vzpomenou.

Není to dlouho, byl slunečný den,

na nádrží čekal vláček.

Máma tam stála a jedno vím jen —

v ruce měla kapesník.

Vím, že i mé dítě jednoho dne

z hnízda vyletí jak ptáček.

Máma je máma a neřekne ne,

jen se někdy rozteskní.

Když mláďata z hnízda odlétají,

naposled jí křídly zamávají,

snad si na tu mámu opuštěnou

někdy vzpomenou.

Jednou zrána z hnízda odlétají,

naposled jí křídly zamávají

a pak ještě dlouho zdává se jí,

že se vracejí.

A každá máma mívá

pak na krajíčku pláč,

když naposled se dívá,

jak odcházejí děti její.

Z hnízda odlétají,

naposled jí křídly zamávají,

snad si na tu mámu opuštěnou

někdy vzpomenou.

Elke ochtend vraag ik nog steeds,

waarom zwegen vogelnesten?

Ik vraag me af waarom de spreeuw nu alleen in het nest is

en waarom cirkelt hij niet rond?

Moeder kijkt alleen maar naar haar kinderen,

ze zijn nauwelijks genoeg voor hen tijdens de vlucht.

De welp is een welp en op een dag

van het nest om longs te vliegen.

Als de kuikens uit het nest vliegen,

haar vleugels wapperen eindelijk,

misschien ben je in de steek gelaten door die moeder

soms herinneren ze het zich.

Op een ochtend vliegen ze het nest uit,

haar vleugels fladderden voor de laatste keer

en dan voor een lange tijd lijkt het haar

dat ze terugkomen.

En elke moeder heeft

dan huilen op de rand,

wanneer hij voor het laatst kijkt

hoe haar kinderen vertrekken.

Ze vliegen het nest uit,

haar vleugels wapperen eindelijk,

misschien ben je in de steek gelaten door die moeder

soms herinneren ze het zich.

Het is niet lang geleden dat het een zonnige dag was,

er stond een trein op de tank te wachten.

Mam stond daar en ik weet maar één ding -

ze had een zakdoek in haar hand.

Ik ken mijn baby op een dag

het zal uit het nest vliegen als een vogel.

Mama is mama en zal geen nee zeggen

het ontploft soms gewoon.

Als de kuikens uit het nest vliegen,

haar vleugels wapperen eindelijk,

misschien ben je in de steek gelaten door die moeder

soms herinneren ze het zich.

Op een ochtend vliegen ze het nest uit,

haar vleugels fladderden voor de laatste keer

en dan voor een lange tijd lijkt het haar

dat ze terugkomen.

En elke moeder heeft

dan huilen op de rand,

wanneer hij voor het laatst kijkt

hoe haar kinderen vertrekken.

Ze vliegen het nest uit,

haar vleugels wapperen eindelijk,

misschien ben je in de steek gelaten door die moeder

soms herinneren ze het zich.