Mráz - Helena Vondráčková

Žár slunce táh rtuťový sloupec výš

Chodník byl výhní spíš

Tehdy se zbláznil čas

Vím, že jen dík neblahým náhodám

Uprostřed léta k nám

Vstoupil mráz

Mráz!

Na rtech z ocele

Bílou růž

Mráz!

Běží po těle

Svírá nůž

Snad má nůž snad jen z krápníků má dráp

Na každý pád ten blázen nás tím škráb

Mění v ledové sousoší nás dva

Křeč místo úsměvů tu zůstává

Tam, kdes mě hřál na našich polštářích

Cítím jak skřípe sníh

Roste hráz

Jak plevel dál zimostráz klíčí v nás

K cudnosti hloupý pás

Dal mi mráz

Mráz!

Na rtech z ocele

Bílou růž

Mráz!

Běží po těle

Svírá nůž

Snad má nůž snad jen z krápníků má dráp

Na každý pád ten blázen nás tím škráb

Mění v ledové sousoší nás dva

Jen maska úsměvů tu zůstává

Mráz!

Na rtech z ocele

Bílou růž

Mráz!

Běží po těle

Svírá nůž

Snad má nůž snad jen z krápníků má dráp

Na každý pád ten blázen nás tím škráb

Mění v ledové sousoší nás dva

Jen maska úsměvů tu zůstává

Snad má nůž snad jen z krápníků má dráp

Na každý pád ten blázen nás tím škráb

Mění v ledové sousoší nás dva

Grimasa úsměvů tu zůstává

Snad má nůž snad jen z krápníků má dráp

Na každý pád ten blázen nás tím škráb

Mění v ledové sousoší nás dva

Jen maska …

De hitte van de zon trekt de kwikkolom hoger

Het trottoir was meer een haard

De tijd werd gek toen

Ik weet dat het gewoon een bedankje is

Midden in de zomer voor ons

Vorst kwam binnen

Vorst!

Op de lippen van staal

Witte roos

Vorst!

Het draait op het lichaam

Hij grijpt het mes

Misschien heeft hij een mes, misschien hebben alleen de stalactieten een klauw

Hoe dan ook, de dwaas krabt ons

Hij verandert ons twee in een ijzige sculpturale groep

De kramp in plaats van de glimlach blijft hier

Waar je me op onze kussens speelde

Ik voel de sneeuw kraken

De dam groeit

Terwijl onkruid doorgaat ontkiemt buxus in ons

Stomme riem voor kuisheid

Hij gaf me een verkoudheid

Vorst!

Op de lippen van staal

Witte roos

Vorst!

Het draait op het lichaam

Hij grijpt het mes

Misschien heeft hij een mes, misschien hebben alleen de stalactieten een klauw

Hoe dan ook, de dwaas krabt ons

Hij verandert ons twee in een ijzige sculpturale groep

Alleen het masker van de glimlach blijft hier

Vorst!

Op de lippen van staal

Witte roos

Vorst!

Het draait op het lichaam

Hij grijpt het mes

Misschien heeft hij een mes, misschien hebben alleen de stalactieten een klauw

Hoe dan ook, de dwaas krabt ons

Hij verandert ons twee in een ijzige sculpturale groep

Alleen het masker van de glimlach blijft hier

Misschien heeft hij een mes, misschien hebben alleen de stalactieten een klauw

Hoe dan ook, de dwaas krabt ons

Hij verandert ons twee in een ijzige sculpturale groep

De grimas van glimlachen blijft hier

Misschien heeft hij een mes, misschien hebben alleen de stalactieten een klauw

Hoe dan ook, de dwaas krabt ons

Hij verandert ons twee in een ijzige sculpturale groep

Gewoon een masker...