Déja vu - Martin Maxa, Helena Vondráčková

Martin: Nejsem to já, ten koho znáš,

není to tělo mí a ví bůh, ani moje tvář.

Ani ten stín pode mnou není můj

a slova odříkává hlas, který mi nepatří.

Nejsem to já, jen deja vu je tvým hostem v domě.

Jen sny a tví deja vu.

Helena: Nejsem to já.

Ta co ji znáš,

ta která mívala strach mezi řádky číst.

A půlměsíc sevřených úst právě tak nepatří mi.

Nejsem to já.

Jen se ti zdám.

Jsem deja vu a tvá růže pro mě sotva mi k ránu zavoní.

Oba: To se ti zdá jako výkřik skrze tvá němá ústa

a do tvých snů vkročil stín bez těla — nezvaný host.

Věř mi, nemá smysl chtít, aby zůstal.

Jen se ti zdám a co s tím naděláš.

Martin: To já nejsem ten stín, nejsou to kroky mí

a bůhví ani moje tvář.

A těch pár slov, pár krátkých vět já vůbec nevyslovil.

Nejsem to já.

Jen se ti zdám.

Jen deja vu je tvým hostem v domě.

Jen sny a tví deja vu.

Oba: To se ti zdá jako výkřik skrze tvá němá ústa

a do tvých snů vkročil stín bez těla — nezvaný host.

Věř mi, nemá smysl chtít, aby zůstal.

Jen se ti zdám a co s tím naděláš.

Helena: To nejsem já, ta co ji znáš.

Ta která mívala strach mezi řádky číst.

Ten půlměsíc sevřených úst dávno už nepatří mi.

Nejsem to já.

Jen se ti zdám.

Jsem deja vu a tvá růže pro mě sotva mi k ránu zavoní.

Martin: Ik ben het niet, weet je?

het is niet mijn lichaam en god weet, niet mijn gezicht.

Zelfs de schaduw onder mij is niet van mij

en woorden worden uitgesproken door een stem die niet van mij is.

Ik ben het niet, het is gewoon een deja vu je gast in huis.

Alleen maar dromen en je déja vu.

Helena: Ik ben het niet.

Degene die je haar kent

degene die vroeger bang was om tussen de regels door te lezen.

En de halve maan van gesloten monden is ook niet van mij.

Ik ben het niet.

Ik droom gewoon van je.

Ik heb een déja vu en je roos ruikt 's ochtends nauwelijks naar mij.

Beide: Het lijkt wel een schreeuw door je stomme mond

en een lichaamloze schaduw kwam je dromen binnen - een ongenode gast.

Geloof me, het heeft geen zin om te willen dat hij blijft.

Ik droom er gewoon over en wat ga je ermee doen.

Martin: Ik ben niet de schaduw, het zijn niet mijn stappen

en god kent ook mijn gezicht.

En die paar woorden, een paar korte zinnen, heb ik helemaal niet gezegd.

Ik ben het niet.

Ik droom gewoon van je.

Jen deja vu is je gast in huis.

Alleen maar dromen en je déja vu.

Beide: Het lijkt wel een schreeuw door je stomme mond

en een lichaamloze schaduw kwam je dromen binnen - een ongenode gast.

Geloof me, het heeft geen zin om te willen dat hij blijft.

Ik droom er gewoon over en wat ga je ermee doen.

Helena: Ik ben het niet, jij kent haar.

Degene die vroeger bang was om tussen de regels door te lezen.

Die halve maan van gesloten monden is niet langer van mij.

Ik ben het niet.

Ik droom gewoon van je.

Ik heb een déja vu en je roos ruikt 's ochtends nauwelijks naar mij.