Klášterní zvon - Helena Vondráčková

Náš les je dnes vlídný

a z dálky zní klekání.

Svět zdá se nám bídný,

když pokleká k pokání.

A žádá louky o milost,

že vzal jim déšť a sníh,

města vystavěl místo nich,

velká.

A les mu dnes dává

rozhřešení, v pokání.

Že vzal jsi ptáčkům hnízda ptačí,

těžký hřích máš.

(těžký hřích)

A myslíš si, že nám teď stačí,

když pláč předstíráš.

Jdi do kláštera s bílou věží,

jak zbloudilý mnich.

(tam zkus odčinit svůj hřích)

Až uslyšíš zpívat

klášterní zvon, má smutný tón,

klášterní zvon, zní jako ston,

klášterní zvon, má smutný tón,

klášterní zvon, zní jako ston,

klášterní zvon,

klášterní zvon,

klášterní zvon.

Ten zvon má tón dlouhý,

snad milión a pár let.

On úkol má pouhý,

hlídati tvůj, světe, svět.

Z té touhy může růže kvést

a stromy plody nést, zítra jako dnes

dál a dál zpívá

To já jen tak snívám,

když z dálky zní klekání.

Ons bos is zacht vandaag

en van een afstand klinkt het als een knielen.

De wereld lijkt ons ellendig,

wanneer hij knielt om zich te bekeren.

En hij vraagt ​​de weiden om genade,

dat hij regen en sneeuw wegnam,

steden gebouwd op hun plaats,

groot.

En het bos geeft hem vandaag

absolutie, in berouw.

Dat je de vogelnesten nam,

je hebt een zware zonde.

(ernstige zonde)

En jij denkt dat dat nu genoeg voor ons is,

als je doet alsof je huilt.

Ga naar het klooster met de witte toren,

als een verdwaalde monnik.

(probeer daar je zonde te verzoenen)

Als je ze hoort zingen

kloosterbel, heeft een droevige toon,

de kloosterbel klinkt als een steen,

kloosterbel, heeft een droevige toon,

de kloosterbel klinkt als een steen,

klooster bel,

klooster bel,

klooster bel.

De bel heeft een lange toon,

misschien een miljoen en een paar jaar.

Hij heeft een taak,

bewaak je wereld.

Vanuit dat verlangen kan de roos bloeien

en de bomen dragen vrucht, morgen als vandaag

door en door zingen

ik ben gewoon aan het dromen

wanneer knielen op afstand klinkt.