Jeden déšť - Helena Vondráčková

Jeden déšť, jeden den,

plnej snů, plnej změn.

Jeden déšť,

kterej nastal právě dnes.

Jeden dům, jeden práh,

starej stůl, na něm prach.

Jeden dům,

po němž neštěk málem pes.

No a náhle oheň z kamen hřál.

Vzduch, co voní dřívím a tak dál.

Jeden bols, jeden grog,

jeden plášť, kterej zmok.

Jeden bols

a pak sladký písně hlas.

Jeden jive, jeden waltz,

jeden vtip, kterej znals.

Jeden jive,

po němž přestals vnímat čas.

Takže půlden rázem utek nám.

No a kdo byl sám, už není sám.

Jeden déšť, co všechno spíská.

Jeden déšť mi závoj zdvih.

Vidím líp a vidím zblízka

jednu tvář a jeden smích.

Jeden puls, jeden dech,

co den dal, to nám nech.

Jeden puls

ve dvou tepnách.

Stůj a křič:

To jsem já, to je on.

Ze dvou strun jeden tón.

Jeden tón,

ale poslyš, déšť je pryč.

Už se na sklech zvenčí neblyští.

Tak tu můžem počkat na příští.

Jeden puls, jeden dech,

co den dal, to nám nech.

Jeden puls

ve dvou tepnách.

Stůj a křič:

To jsem já, to je on.

Ze dvou strun jeden tón.

Jeden tón,

ale poslyš, déšť je pryč.

Už se na sklech zvenčí neblyští.

Tak tu můžem počkat na příští.

Een regen, een dag,

vol dromen, vol veranderingen.

één regen

die net vandaag plaatsvond.

Een huis, een drempel,

oude tafel, stof erop.

Een huis,

waarna de hond bijna niet blafte.

En ineens brandde het vuur uit de kachel.

Lucht die naar hout ruikt enzovoort.

Een zak, een stuk,

een mantel die nat wordt.

Een zak

en dan een zoete zangstem.

Een jive, een wals,

een grap die je kende.

een jive,

waarna hij stopte met het waarnemen van tijd.

Dus een halve dag rennen we van ons weg.

En wie alleen was, is niet meer alleen.

Een regen die slaapt.

Eén regen licht mijn sluier op.

Ik zie beter en ik zie van dichtbij

één gezicht en één lach.

Een puls, een adem,

wat hij ook gaf, laat het aan ons over.

één puls

in twee slagaders.

Stop en roep:

Ik ben het, hij is het.

Een toon uit twee snaren.

één toon,

maar luister, de regen is weg.

Ze schijnen niet meer van buitenaf op het glas.

Dus we kunnen wachten op de volgende.

Een puls, een adem,

wat hij ook gaf, laat het aan ons over.

één puls

in twee slagaders.

Stop en roep:

Ik ben het, hij is het.

Een toon uit twee snaren.

één toon,

maar luister, de regen is weg.

Ze schijnen niet meer van buitenaf op het glas.

Dus we kunnen wachten op de volgende.