Хэпидэй - Hawaiian Sadness, MARKIZA

Выживай как знаешь в аду

И сжимай кирку посильнее

Завтра, завтра мы с тобой посинеем,

А сегодня в холодном поту

Мы бежим марафон с пистолетом во рту

На минутку к своей Дульсинее

Край где кончится день

Через него ты бросишь кости в постель,

Но смотри как бы так не вышло

Что не сможешь собрать костей

Пролетавшая в небе стая на тебя

Словно бомбу бросает тень

Стая замкнутых в себе птиц

И, наверное, к солнцу летит

Не догадывается даже

Солнце просто желтый сигнал светофора

Говорящий о том, что тебе светит только ждать

Когда же начнешь ты жить

Поднимешься

За синих прожилок прядь

Поднимешься

Чтоб сердцу не дать остыть

Тебе нужно кем-то стать

И выбрать одну из стай

И не говорить прощай

И не говорить прощай

Мой одинокий день

На тебя обопрусь

Не измеряй мой пульс

На краю завтра, мой

Мой одинокий день

Я ведь пообещал

Не говорить прощай

Не говорить и…

Вот меня хватает пара морщинистых грубых ручонок

Нет на свете таких ученых

Объяснить отчего они так мне близки

На столе от страха трясутся листы

Руки тянут меня из будней угольно черных

На короткий отрезок пути

Тот, который она мне отмерила

С головой тяжелой на когда-то вскормившей меня груди

Объяснять ей, что умирает молодость, как уродливая офелия,

А потом говорить прости

Потом говорить прости

Потом говорить прости

Потом говорить прости,

Но не говорить прощай

Мой одинокий день

На тебя обопрусь

Не измеряй мой пульс

На краю завтра, мой

Мой одинокий день

Я ведь пообещал

Не говорить прощай

Не говорить и…

Overleef zoals je weet in de hel

En knijp harder in de plectrum

Morgen, morgen worden we blauw met jou,

En vandaag in het koude zweet

We lopen een marathon met een pistool in onze mond

Even naar mijn Dulcinea

De rand waar de dag eindigt

Hierdoor gooi je de botten in het bed,

Maar kijk hoe het niet gebeurt

Dat je de botten niet kunt oprapen

Een kudde die in de lucht op je af vliegt

Zoals een bom een ​​schaduw werpt

Een zwerm gesloten vogels

En, waarschijnlijk, vliegt naar de zon

Raad het niet eens

De zon is slechts een geel verkeerslicht

Over het feit gesproken dat je alleen maar hoeft te wachten

Wanneer ga je leven?

sta op

Voor blauwe aderen een streng

sta op

Om te voorkomen dat mijn hart het koud krijgt

Je moet iemand zijn

En kies een van de koppels

En zeg geen vaarwel

En zeg geen vaarwel

mijn eenzame dag

Ik zal op je leunen

Neem mijn pols niet op

Op de rand van morgen, mijn

mijn eenzame dag

ik heb het beloofd

Zeg geen vaarwel

Spreek niet en...

Hier mis ik een paar gerimpelde ruwe handjes

Er zijn geen dergelijke wetenschappers in de wereld

Leg uit waarom ze zo dicht bij me zijn

Lakens trillen op tafel van angst

Handen trekken me uit het gitzwarte dagelijkse leven

Voor een korte afstand

Degene die ze voor mij heeft gemeten

Met een zwaar hoofd op de borst dat me ooit voedde

Leg haar uit dat de jeugd sterft als een lelijke ophelia

En dan sorry zeggen

Zeg dan sorry

Zeg dan sorry

Zeg dan sorry

Maar zeg geen vaarwel

mijn eenzame dag

Ik zal op je leunen

Neem mijn pols niet op

Op de rand van morgen, mijn

mijn eenzame dag

ik heb het beloofd

Zeg geen vaarwel

Spreek niet en...