gemini 2 - Hawaiian Sadness

Друг другу куклы, и нажимать на грудь

Чтобы сказать хоть что-то

И чтобы открываться, Штопор

И вот бокал, в который можно изливать

Всю душу из тебя, и

Можно биться больно током, но

Лучше потерпеть немного

Зачем протягивать бинокль

Для той которая слепа

Над нами что-то там не властно

Да, я люблю послушать сказки

Перед глазами начинает расплываться

И мы кусками пенопласта, по разным полюсам

Любим так по-приукрасить

Не жизнь, а пряник, вечный праздник

На них спустившись мир фантастик

Остаться на висках

Произнеси меня, но ты

Теряешь моё имя

Тогда просто извини

Никто ведь не увидит эти взрослые следы

Молчи, не говори

Все вовсе не слепить

Тогда просто извини

Твой теплый голос летит на свет, он ещё тот ребёнок

Остановись сказать

Пока, теперь иди, тебя ждут возле дома,

А что в итоге

На виски склеили ладони, и ничего не помним

Карабкаться на Эвересты, если только

В доверие чтобы втереться, здесь, сегодня

И выкинув всю её если не стыковка

Чтобы остаться с ней

Не хочешь в слух произнести

Сколько же весят близнецы

Помнишь, когда-то мы вблизи стояли

Будто бы без сил с тобой

Какой-то глупый цирк, забудь

Ведь вовсе и нету тех комнат

Вот, мой поезд уже катится

Знакомый склон

У нас нет шансов

Бездумно, и ни капли не запомню слов

Как и всегда близнецы разлетятся

Произнеси меня, но ты

Теряешь моё имя

Тогда просто извини

Никто ведь не увидит эти взрослые следы

Молчи, не говори

Все вовсе не слепить

Тогда просто извини

Aan elkaar poppen, en druk op de borst

Om tenminste iets te zeggen

En om te openen, kurkentrekker

En hier is een glas waar je in kunt schenken

Heel mijn ziel uit jou, en

Je kunt verslaan met een pijnlijke stroom, maar

Het is beter om geduld te hebben

Waarom een ​​verrekijker uithouden?

Voor degene die blind is

Iets heeft geen macht over ons

Ja, ik luister graag naar sprookjes

Voordat mijn ogen beginnen te vervagen

En we zijn stukjes schuim, op verschillende polen

We houden ervan om zo te verfraaien

Geen leven, maar een peperkoek, een eeuwige vakantie

Op hen daalt de fantasiewereld af

Blijf op de tempels

spreek mij maar jij uit

Ik ben mijn naam kwijt

Dan sorry

Niemand zal deze voetafdrukken van volwassenen zien

Zwijg, spreek niet

Alles is helemaal niet blind

Dan sorry

Je warme stem vliegt het licht in, hij is nog steeds dat kind

stop zeg

Doei, ga nu, ze wachten op je in de buurt van het huis,

En wat is het resultaat

Palmen waren aan de whisky geplakt en we herinneren ons niets

Beklim de Everest, tenzij

In vertrouwen om te infiltreren, hier vandaag

En alles weggooien, zo niet docken

Om bij haar te blijven

Wil niet hardop zeggen

Hoeveel weegt een tweeling?

Weet je nog, een keer stonden we dichtbij?

Alsof zonder kracht met jou

Een of ander stom circus, vergeet het maar

Die kamers zijn er tenslotte helemaal niet

Hier rijdt mijn trein al

bekende helling

We hebben geen kans

Onnadenkend, en ik herinner me geen enkel woord

Zoals altijd zullen de tweeling uit elkaar vliegen

spreek mij maar jij uit

Ik ben mijn naam kwijt

Dan sorry

Niemand zal deze voetafdrukken van volwassenen zien

Zwijg, spreek niet

Alles is helemaal niet blind

Dan sorry