Caroline - Harry Chapin

Caroline

Comes from the rain

Glistening and shivering

She laughs as she shakes off the weather

Caroline

Whispers her words

Saying she’ll always love me At least when we are together

Caroline

Starts closing in Surrounding the spot

Where watching in wonder I stand

Caroline

She’s shedding her rings

Her bracelets and stockings

And placing her skin still moist in the palm of my hand

You’re pressing she smiles

It’s too soon to ask

For me to cast off my cover

You assume that I’m caught

Up there in your head

So now I must go to my lover.

Her world is such a sudden place

A minute flashed before my face

To fly to feel to fall from grace

Oh Caroline — I’m leaning, careening

This bubble that I choose to chase

Keeps breaking on the brink of space

Just as I’m about to taste

It’s meaning — Caroline

Caroline

Comes from the full moon

Trembling and grieving

Afraid of the march of the seasons

Caroline

You’re too young to be running

Too old to be lying

Too wise not to see all the reasons

Caroline

Hangs her cape and her jeans

And surrenders her tears

To christen my pillow with sorrow

Caroline

She remains after times

To explain what she means, she speaks of today

More than she dreams of tomorrow

She says — Never has life

Been so full of the urge

To let go of the night and believe

She collects all her things

While she’s still of a mind

So soft it’s like breathing she leaves.

Caroline

Komt van de regen

Glinsterend en bibberend

Ze lacht terwijl ze het weer van zich afschudt

Caroline

Fluistert haar woorden

Zeggen dat ze altijd van me zal houden, tenminste als we samen zijn

Caroline

Begint dichterbij te komen Om de plek heen

Waar ik met verwondering sta te kijken

Caroline

Ze laat haar ringen vallen

Haar armbanden en kousen

En haar huid nog steeds vochtig in de palm van mijn hand leggen

Je drukt ze lacht

Het is te vroeg om te vragen

Voor mij om mijn dekmantel af te werpen

Je gaat ervan uit dat ik gepakt ben

Daarboven in je hoofd

Dus nu moet ik naar mijn geliefde.

Haar wereld is zo'n plotselinge plek

Een minuut flitste voor mijn gezicht

Om te vliegen om te voelen om uit de gratie te vallen

Oh Caroline — ik leun, zorg ervoor

Deze bubbel die ik kies om te achtervolgen

Blijft breken op de rand van de ruimte

Net zoals ik ga proeven

Het is betekenis — Caroline

Caroline

Komt van de volle maan

Beven en rouwen

Bang voor de opmars van de seizoenen

Caroline

Je bent te jong om te rennen

Te oud om te liegen

Te verstandig om niet alle redenen te zien

Caroline

Hangt haar cape en haar spijkerbroek op

En geeft haar tranen over

Om mijn kussen met verdriet te dopen

Caroline

Ze blijft na tijden

Om uit te leggen wat ze bedoelt, heeft ze het over vandaag

Meer dan ze van morgen droomt

Ze zegt: heeft nooit leven

Was zo vol van de drang

Om de nacht los te laten en te geloven

Ze verzamelt al haar spullen

Terwijl ze nog steeds van gedachten is

Zo zacht dat het is alsof ze ademt dat ze weggaat.