30,000 Pounds Of Bananas - Harry Chapin

It was just after dark

when the truck started down

the hill that leads into

Scranton, Pennsylvania

carrying 30, 000 pounds of bananas

carrying 30, 000 pounds (hit it, Big John!)

(of bananas)

He was a young driver

Just out on his second job

and he was carrying the next day’s pasty fruits

for everyone in that coal-scarred city

when children play without despair

in backyard slagpiles

and folks manage to eat each day

about 30, 000 pounds of bananas

Yes, just about 30, 000 pounds (scream it again, John!)

(of bananas)

He passed a sign that he should have seen

saying «Shift to low gear.

A fifty dollar fine, my friend!»

He was thinking, perhaps, about the warm-breathed woman

who was waiting at the journey’s end

He started down the two mile drop

the curving road that wound from the top of the hill.

He was pushing on through the shortening miles

that ran down to the depot.

Just a few more miles to go.

Then he’d go home and have her ease his long cramped day away

from the smell of 30, 000 pounds of bananas.

Yes, the smell of 30, 000 pounds of bananas.

He was picking up speed as the city spread

its twinkling lights below him.

But he paid no heed as the shivering thoughts

of the night’s delights went through him.

His foot nursed the brakes to slow him down,

but the pedal floored easy without a sound.

He said, «Christ!»

It was funny how he named

the only man who could save him now.

He was trapped inside a dead-end hellslide.

Riding on his fear-hunched back

was every one of those yellow-green

I’m tellin' ya, 30, 000 pounds of bananas

Yes, there were 30, 000 pounds of bananas.

He barely made the sweeping curve

that led into the steepest grade

And he missed the thankful passing bus

at ninety miles an hour!

And he said, «God, make it a dream!»

As he rode his last rack down.

He said, «God, make it a dream!»

As he rode his last rack down.

And he sideswiped nineteen neat parked cars

Clipped off thirteen telephone poles

Hit two houses, bruised eight trees,

and Blue Crossed seven people.

It was then he lost his head,

not to mention an arm or two, before he stopped.

And he smeared for four hundred yards

Along the hill that leads into Scranton, Pennsylvania.

Almost 30, 000 pounds

of bananas.

You know, the man who told me about it on the bus

as it went up the hill out of Scranton, Pennsylvania.

He shrugged his shoulders.

He shook his head.

And he said (and this is exactly what he said)

«Boy, it sure must have been something.

Just imagine 30, 000 pounds of bananas.

Yes, there were 30, 000 pounds

of mashed bananas.»

Of bananas

Just bananas

Thirty pounds

Of bananas

Not no driver now

Just bananas!

Het was net na donker

toen de vrachtwagen begon te rijden

de heuvel die leidt naar

Scranton, Pennsylvania

met 30, 000 pond bananen

met 30.000 pond (hit it, Big John!)

(van bananen)

Hij was een jonge chauffeur

Net klaar met zijn tweede baan

en hij droeg de pasteuze vruchten van de volgende dag

voor iedereen in die met kolen gehavende stad

wanneer kinderen spelen zonder wanhoop

in slakkenbergen in de achtertuin

en mensen slagen erin om elke dag te eten

ongeveer 30, 000 pond bananen

Ja, ongeveer 30.000 pond (schreeuw het nog een keer, John!)

(van bananen)

Hij passeerde een bord dat hij had moeten zien

zeggen «schakel naar een lage versnelling.

Een boete van vijftig dollar, mijn vriend!»

Hij dacht misschien aan de warmademende vrouw

die wachtte aan het einde van de reis

Hij begon aan de afdaling van twee mijl

de bochtige weg die vanaf de top van de heuvel slingerde.

Hij duwde door de kortere kilometers

die naar het depot liep.

Nog een paar kilometer te gaan.

Dan zou hij naar huis gaan en haar zijn lange, verkrampte dag laten verlichten

van de geur van 30, 000 pond bananen.

Ja, de geur van 30.000 pond bananen.

Hij versnelde terwijl de stad zich verspreidde

zijn twinkelende lichtjes onder hem.

Maar hij schonk er geen aandacht aan als de bevende gedachten

van de geneugten van de nacht ging door hem heen.

Zijn voet verzorgde de remmen om hem af te remmen,

maar het pedaal ging gemakkelijk zonder geluid.

Hij zei: «Christus!»

Het was grappig hoe hij noemde

de enige man die hem nu kon redden.

Hij zat opgesloten in een doodlopende hel.

Rijdend op zijn door angst gebogen rug

was al die geel-groene

Ik zeg het je, 30, 000 pond bananen

Ja, er waren 30.000 pond bananen.

Hij maakte amper de scherpe bocht

die naar de steilste graad leidde

En hij miste de dankbare passerende bus

met negentig mijl per uur!

En hij zei: "God, maak er een droom van!"

Terwijl hij zijn laatste rek naar beneden reed.

Hij zei: "God, maak er een droom van!"

Terwijl hij zijn laatste rek naar beneden reed.

En hij veegde negentien keurig geparkeerde auto's opzij

Dertien telefoonpalen afgeknipt

Twee huizen geraakt, acht bomen gekneusd,

en Blue Crossed zeven mensen.

Het was toen dat hij zijn hoofd verloor,

om nog maar te zwijgen van een paar armen, voordat hij stopte.

En hij smeerde vierhonderd meter lang

Langs de heuvel die naar Scranton, Pennsylvania leidt.

Bijna 30, 000 pond

van bananen.

Je weet wel, de man die me erover vertelde in de bus

terwijl het de heuvel opging vanuit Scranton, Pennsylvania.

Hij haalde zijn schouders op.

Hij schudde zijn hoofd.

En hij zei (en dit is precies wat hij zei)

«Jongen, het moet zeker iets zijn geweest.

Stelt u zich eens 30.000 pond bananen voor.

Ja, er waren 30.000 pond

van geprakte bananen.»

van bananen

Gewoon bananen

Dertig pond

van bananen

Nu geen chauffeur

Gewoon bananen!