Безысходность - Гузель Хасанова

Слепая безысходность

Вышла ночью на охоту

Как дикий злобный зверь

С рождения словно голодал

Она следит за мною,

Но везде она повсюду

И эта безысходность

Стала мне близка как никогда

Она растекалась по венам

Я молю перестать, она скалит клыки

Внутри меня тихо скулила

Все старые раны мои обнажив

Дорога сменяет дорогу,

Но только они приведут в тупики

И я застряну в тупике

Если не вспомню о том, что я жив

Забери меня отсюда

Забери меня туда

Я клянусь, что не забуду

И сюда не вернусь никогда

Но сойду с ума на утро

И опять сотру края

И она теперь повсюду

Ну, привет, безысходность моя

Слепая безысходность

Меня в клочья разорвет

Она скоро станет жизнью

Станет чуть ближе ко дну в пустоте

Простите, только это

Сердце больше не поет

Простите, это сердце

Когда-то уже спело не тем

Я смотрел на нее как кролик

Смирившись посмотрит на дикого зверя

Глаза ее мне так знакомы,

Но от чего же взгляд пустой

Я звала до хрипа на помощь,

Но мне никто не верил

Пустите же свою любовь

И отпустите мою боль

Забери меня отсюда

Забери меня туда

Я клянусь, что не забуду

И туда не вернусь никогда

Но сойду с ума на утро

И опять сотру края

И она теперь повсюду

Ну, привет, безысходность моя

blinde hopeloosheid

Ging 's nachts op jacht

Als een wild wreed beest

Vanaf de geboorte, alsof ze uitgehongerd zijn

Ze kijkt naar mij

Maar overal is ze overal

En deze hopeloosheid

Werd dicht bij me als nooit tevoren

Ze verspreidde zich door de aderen

Ik smeek je om te stoppen, ze ontbloot haar tanden

Zachtjes janken in mij

Al mijn oude wonden zijn bloot

De weg verandert de weg

Maar alleen zij zullen leiden tot doodlopende wegen

En ik zal vast komen te zitten in een doodlopende weg

Als ik me niet herinner dat ik leef

Haal me hier uit

breng me er naar toe

Ik zweer dat ik het niet zal vergeten

En ik kom hier nooit meer terug

Maar ik zal gek worden in de ochtend

En wis opnieuw de randen

En nu is ze overal

Nou, hallo, mijn hopeloosheid

blinde hopeloosheid

Zal me aan flarden scheuren

Ze wordt binnenkort leven

Kom een ​​beetje dichter bij de bodem in de leegte

Het spijt me, dit is gewoon

Het hart zingt niet meer

Het spijt me, dit is het hart

Er was eens zong niet zo

Ik keek naar haar als een konijn

Gelaten om naar het wilde beest te kijken

Haar ogen komen me zo bekend voor

Maar waarom is de blik leeg?

Ik riep hees om hulp,

Maar niemand geloofde me

Laat je liefde gaan

En laat mijn pijn los

Haal me hier uit

breng me er naar toe

Ik zweer dat ik het niet zal vergeten

En ik zal daar nooit meer terugkeren

Maar ik zal gek worden in de ochtend

En wis opnieuw de randen

En nu is ze overal

Nou, hallo, mijn hopeloosheid