Przez Siedem Morz - Grzegorz Turnau

Przez siedem mórz\nprzez blaski zórz\nMariański rów\nksiężyca nów\npłyniemy w dal\nby topić żal\nJuż jej się płakać chce\nczy kocham ją, czy nie\nwierszyk miał być o miłości\ntak zwana ludzkość trwa\nw obłędzie więc i ja już się nie przydam,\nnie przydam ludzkości\nJuż jej się kończy świat\nsto zmarnowanych lat\npłynie w otchłanie, tak jak sny\ngubi się męski rym\nw żeńskościach greckich zim\njak w oceanie Metaxy\nDelfinów śpiew\ni tupot mew\nportowy rum\nw tawernie tłum\nwierzymy w cud\ni szczęścia łut\nJuż jej się płakać chce\nczy kocham ją, czy nie\nwierszyk miał być o miłości (…)\nPrzez siedem mórz\nprzez blaski zórz\nMariański rów\nksiężyca nów\npłyniemy…\n… w świat\nby szukać\nokruchów dnia\ngdzie ty i ja\nnieskazitelnie piękni znów\nNiech w starożytnej mgle\ntopi się ten co chce\nmy «w wierszyk" —\njak «w niebo" — wzięci\nzostanie męski rym\nw żeńskościach greckich zim\njak w oceanie pamięci.