Pianista I Ja - Grzegorz Turnau

Słodka Bazylia — tak się nazywa bar

Zamknięty, bo minęła już dwunasta

Tak ciepło tu.

Wychodzić trochę żal

Ostatnie szklanki chowa barman

Dopijam piwo, sięgam już po płaszcz

W kieszeni mam monetę dla pianisty

Nad klawiaturą widzę smutną twarz

Na piramidzie nut — szklankę whisky

On mówi: — Proszę, powiedz jak to jest

Dlaczego wszystko trzeba chować na tym świecie?

Ja tu co noc na dwa, na trzy, na sześć

A to jest przecież całe moje życie

Dziś rano zostawiła mnie dziewczyna

Bo jednej rzeczy ukryć nie umiałem:

Że w chwili kiedy siadam do pianina

Zapominam, że mam duszę i mam ciało

Przerwał i spojrzał gdzieś w mrok pustej sali

A ja monetę obracałem w palcach…

— Przepraszam, powiedziałem, pan zapali?

I czy pan mógłby zagrać jeszcze tego walca…

Patrzyliśmy na siebie dobrą chwilę

Barman ponuro patrzył na zegarek

Więc wyszperałem parę groszy na napiwek

I ruszyłem w stronę drzwi, przez pustą salę

Idąc myślałem, stary, widzisz, tak to jest

To co mówiłeś jest mi jakby skądś znajome

To piwo i ty… i na ulicy deszcz…

I każdy z parasolem w swoją stronę…

Na pewno wkrótce znajdzie się dziewczyna

Co myśli, czuje, kocha i potrafi…

Więc zanim znowu siądziesz jutro do pianina

Wyrzuć tych kilka niepotrzebnych fotografii

Sweet Basil - dit is de naam van de bar

Gesloten omdat het al twaalf uur is

Het is hier zo warm.

Om er een beetje spijt van te krijgen

De barman verbergt de laatste glazen

Ik drink mijn biertje op en reik naar mijn jas

Ik heb een muntje voor de pianist in mijn zak

Ik zie een droevig gezicht boven het toetsenbord

Op de piramide van noten - een glas whisky

Hij zegt: - Vertel me alsjeblieft hoe het is

Waarom is het nodig om alles in deze wereld te verbergen?

Ik kom hier elke avond voor twee, drie, zes

En dat is mijn hele leven

Een vriendin heeft me vanmorgen verlaten

Omdat ik één ding niet kon verbergen:

Dat op het moment dat ik aan de piano ga zitten

Ik vergeet dat ik een ziel heb en een lichaam

Hij pauzeerde en keek ergens in de duisternis van de lege kamer

En ik draaide de munt in mijn vingers ...

- Sorry, zei ik, rook je?

En zou je deze wals nog eens kunnen spelen...

We keken elkaar even aan

De barman keek somber op zijn horloge

Dus ik vond een paar centen voor een fooi

En ik liep naar de deur, door de lege kamer

Terwijl ik liep, man, zie je, dit is hoe het is

Wat je zei komt me een beetje bekend voor

Het is bier en jij ... en regen op straat ...

En iedereen met een paraplu in hun richting...

Er komt zeker snel een vriendinnetje

Wat denkt, voelt, liefheeft en kan...

Dus voordat je morgen weer aan de piano gaat zitten

Gooi die paar overbodige foto's weg