Motorek - Grzegorz Turnau

Żyjesz i jesteś meteorem

Lata całe tętni ciepła krew

Rytmy wystukuje maleńki w piersiach motorek

Od mózgu do ręki biegnie drucik nie nerw

Jak na mechanizm przystało myśli masz ryte w metalu

Krążą po dziwnych kółkach, nigdy nie wyjdą z tych kółek

Jesteś system mechanicznie doskonały

Jesteś system mechanicznie doskonały

Nagle coś się zepsuło…

Oto płaczesz, po kątach trudno znaleźć przeszły tydzień

Linie proste falują, zamiast kwadratów romby

W każdym głosie słychać

W całym bezwstydzie ostatecznego dnia trąby

Otworzyły się oczy niebieskie

Widzą razem witrynę sklepową i sąd

Przenika się nawzajem tłum

Archanioły i ludzie, archanioły i ludzie

Chmurne morze faluje przez ląd

Ulicami wskroś tramwaje w poprzek

Suną mgliste rydwany, suną mgliste rydwany

Pod mostami różowe błyskawice, choć grudzień

Otworzyły się oczy niebieskie

Otworzyły się oczy niebieskie

Widzisz siebie — marynarza w Azji

A zarazem trzyletniego, pięcioletniego chłopca

Na warszawskim podwórku

Na warszawskim podwórku

I siebie przed maturą w gimnazjum

Namnożyło się tych postaci, namnożyło się tych postaci

Stoją ogromnym tłumem

A wszystko to ty, a wszystko to ty…

Nie możesz tego objąć szlifowanym w żelazie rozumem

Żyjesz i jesteś meteorem

Lata całe tętni ciepła krew…

Je leeft en je bent een meteoor

Het warme bloed pulseert al jaren

De ritmes worden getikt door een kleine motor in de borsten

Er loopt een draad van de hersenen naar de hand, geen zenuw

Zoals het een mechanisme betaamt, zijn je gedachten in metaal gegraveerd

Ze gaan in vreemde cirkels, ze zullen nooit uit deze cirkels komen

Je bent een mechanisch perfect systeem

Je bent een mechanisch perfect systeem

Plots brak er iets...

Hier huil je, in de hoeken is het moeilijk te vinden de afgelopen week

Rechte lijnen zwaaien, in plaats van vierkanten zijn er diamanten

Hoor het in elke stem

In alle schaamteloosheid van de laatste dag van de bazuin

Blauwe ogen geopend

Ze zien de etalage en de rechtbank samen

De menigte doordringt elkaar

Aartsengelen en mensen, aartsengelen en mensen

Een bewolkte zee golft over het land

Trams door de straten

Mistige strijdwagens bewegen, mistige strijdwagens bewegen

Roze bliksem onder de bruggen, hoewel december

Blauwe ogen geopend

Blauwe ogen geopend

Je ziet jezelf - een zeeman in Azië

En ook een driejarige jongen, vijf jaar oud

In een achtertuin in Warschau

In een achtertuin in Warschau

En ikzelf voor de middelbare school afstuderen

Deze cijfers vermenigvuldigd, deze cijfers vermenigvuldigd

Ze staan ​​in een enorme menigte

En jij bent het allemaal, en jij bent het allemaal...

Je kunt het niet omarmen met je met ijzer gepolijste geest

Je leeft en je bent een meteoor

Het warme bloed pulseert al jaren...