Дорога к себе - ГРОТ, Женя Нева

Не по размеру мне стала однажды кровать эта детская

И я вылез исследовать комнату всю, но и комната вскоре сделалась тесной

Теперь квартира моя, но опять недоволен и снова я сетую

Квадратные метры изучены были, каждый угол здесь мною исследован

Передо мною огромнейший двор и я счастлив, будто бы в песне,

Но счастье закончилось, когда каждый секрет во дворе стал известен

Что-то толкает в дорогу, от этого лучше не прячь меня

Постоянно звала территория тайны, те места, что еще не охвачены

Как на ладони районы, над городом виснут загадками тучи,

Но я ведь еще возмужал и с годами весь город был мной досконально изучен

За спиною рюкзак, в этом поиске я капитально тону

Открытую карту на стол и настала минута замахиваться на страну

Свет далекой Звезды через море зеленое, двигаюсь я к ней

Время проходит, и даже к стране интерес мой однажды иссякнет

Так я дошел до планеты, до крупных столиц от маленьких сел

Мои кеды изжеваны материками, идти дальше некуда, все

Это дорога к себе, от рождения ты являешься частью большого оркестра

Это дорога к себе, но ведь ты режиссер, снимаешь нуля свой собственный вестерн

Это дорога к себе, когда-то вся музыка стихнет, выйду люди из зала

Это дорога к себе, ты подумаешь, что все закончено, и это будет началом

На этом мой путь однозначно закончен

Свой голод я не утолил, и меня одиночество режет и точит

Куда расширяться, ведь это финальная точка большого маршрута

Но, вдруг, осознания встряска во мне, расширяйся отныне во внутрь

Сколько не познано там, в моем внутреннем мире Планеты и Солнца

Сколько тропинок не тронуто, от уменья прощать до контроля эмоций

От запрятанных страхов и комплексов до вершин восприятия

Сколько талантов таилось во мне, и сил, что на них еще не потратил я

Заглянул в себя, там увидел ребенка в игрушечном доме

Перед ним неизведанный путь, что по-новому так свиреп и огромен

Вокруг детских пеленок вздыбились волны, ветра заспорили

Я стою в эпицентре, слагаю начало своей новой истории

Это дорога к себе, от рождения ты являешься частью большого оркестра

Это дорога к себе, но ведь ты режиссер, снимаешь нуля свой собственный вестерн

Это дорога к себе, когда-то вся музыка стихнет, выйду люди из зала

Это дорога к себе, ты подумаешь, что все закончено, и это будет началом

Dit kinderbed werd ooit te groot voor mij

En ik stapte uit om de hele kamer te verkennen, maar de kamer werd al snel krap

Nu is het appartement van mij, maar opnieuw ben ik ontevreden en opnieuw klaag ik

Vierkante meters zijn bestudeerd, elke hoek hier is door mij verkend

Er is een enorme tuin voor me en ik ben blij, als in een lied,

Maar het geluk eindigde toen elk geheim in de tuin bekend werd

Iets duwt me op de weg, het is beter om me er niet voor te verbergen

Voortdurend het gebied van mysterie genoemd, die plaatsen die nog niet zijn bedekt

De wijken liggen op de palm van je hand, wolken hangen in raadsels boven de stad,

Maar ik ben nog steeds volwassen geworden en door de jaren heen is de hele stad grondig door mij bestudeerd

Achter mijn rug staat een rugzak, in deze zoektocht verdrink ik volledig

Een open kaart op tafel en het is tijd om naar het land te zwaaien

Het licht van een verre ster door de groene zee, ik ga ernaartoe

De tijd verstrijkt en zelfs mijn interesse in het land zal op een dag opdrogen

Dus ik bereikte de planeet, naar grote hoofdsteden van kleine dorpen

Mijn sneakers zijn opgevreten door de continenten, ik kan nergens verder, alles

Dit is de weg naar jezelf, vanaf je geboorte maak je deel uit van een groot orkest

Dit is de weg naar jezelf, maar je bent een regisseur, je schiet je eigen western vanuit het niets

Dit is de weg naar jezelf, op een dag zal alle muziek verdwijnen, zullen mensen de zaal verlaten

Dit is de weg naar jezelf, je zult denken dat alles voorbij is, en dit zal het begin zijn

Hier is mijn pad definitief voorbij.

Ik heb mijn honger niet gestild, en eenzaamheid snijdt en scherpt me

Waar uitbreiden, want dit is het laatste punt van een grote route

Maar plotseling is er een shake-up in mij, uitbreiden vanaf nu naar binnen

Hoeveel is daar niet bekend, in mijn innerlijke wereld van de Planeet en de Zon

Hoeveel paden zijn er nog niet betreden, van het vermogen om te vergeven tot het beheersen van emoties?

Van verborgen angsten en complexen tot pieken van waarneming

Hoeveel talenten lagen er in mij op de loer en hoeveel kracht heb ik er nog niet aan besteed?

Ik keek in mezelf, daar zag ik een kind in een speelgoedhuis

Voor hem ligt een onbekend pad, dat op een nieuwe manier zo woest en enorm is

Rond de babyluiers golfden de winden

Ik sta in het epicentrum en componeer het begin van mijn nieuwe verhaal

Dit is de weg naar jezelf, vanaf je geboorte maak je deel uit van een groot orkest

Dit is de weg naar jezelf, maar je bent een regisseur, je schiet je eigen western vanuit het niets

Dit is de weg naar jezelf, op een dag zal alle muziek verdwijnen, zullen mensen de zaal verlaten

Dit is de weg naar jezelf, je zult denken dat alles voorbij is, en dit zal het begin zijn