Страна Перекрёстков - ГРОТ

Там, где живет зима, вот бы теплей поймать

Мне и моей принцессе замок на следующий месяц.

Здесь кочевой уклад, нет своего угла.

Строить мы здесь должны счастье передвижным.

Наше богатство вашим приставам

Не отсудить и не конфисковать.

На краю берега скалистого

Следующий день с нуля нарисовать.

В багажнике пусто,

Но та пустота и является золотом,

Мы летим налегке, распихав по карманам

Воспоминания и молодость.

Мы свободные путники!

Мы аскеты пути человечьего.

Мы давно перешли за черту под названием

"Терять больше нечего", но

Мы те, кто идёт наугад, мы те,

Кто встречает рассветы в горах,

Мы те, кто не знает куда повернёт

Эта жизнь через месяца два-полтора.

Мы не знаем сегодняшний день недели,

Не знаем на счёте осталось ли денег,

Какая эпоха во что нас оденет,

Куда приведёт провидение.

Эй!

Они хотели бы нас обобрать, но никак одного не учтут -

Никакие суды и законы у нас не отсудят любовь и мечту.

Они хотели бы нас запугать, сломить и окутать отчаянием,

Но любое отчаяние лишь укрепляет сердечную мышцу ночами.

Здесь не работают правила, здесь не работает старый режим,

Ведь наши ракеты заряжены счастьем, куда мы стреляем, там множится жизнь.

Завтра новое время, мы даже не знаем, каким оно будет,

Мы - племя страны перекрёстков, мы бездомные дети распутий.

Тебя кто-то зовёт за окном из тёплой кровати за город,

Там за рекою далёкой разносится музыка нашего табора.

Страшнее дождя и грозы звенит тишина непокинутых комнат,

Электронные звуки готовых ответов страшнее призывного горна -

Страшнее морской болезни - всегда одинаковый вид из окна,

Страшнее мозолистых ног - когда засиделся так, что уже не догнать.

Размеренно тихие дни - для нас это способ особенных пыток,

Страшнее бурана и снежного плена - долгая вязкая сытость.

Нам подскажи, гроза, что положить в рюкзак.

В нём самым ценным, честно, будет свободное место.

Страстно любить нельзя всё, что с собой не взять,

Строить мы здесь должны счастье передвижным.

Наше богатство вашим приставам

Не отсудить и не конфисковать.

На краю берега скалистого

Следующий день с нуля нарисовать.

Waar de winter leeft, zou het warmer zijn om te vangen

Ik en mijn prinsessenkasteel voor volgende maand.

Hier is een nomadische manier van leven, er is geen hoek.

We moeten hier een mobiel geluk bouwen.

Onze rijkdom aan uw gerechtsdeurwaarders

Niet aanklagen of confisqueren.

Aan de rand van de rotsachtige kust

Teken de volgende dag helemaal opnieuw.

De kofferbak is leeg

Maar die leegte is goud

We vliegen licht, in onze zakken gepropt

Herinneringen en jeugd.

Wij zijn gratis reizigers!

Wij zijn asceten van de menselijke manier.

We hebben de grens al lang overschreden genaamd

"Er is niets meer te verliezen" maar

Wij zijn degenen die willekeurig lopen, wij zijn degenen

Wie ontmoet de zonsopgangen in de bergen,

Wij zijn degenen die niet weten waar ze heen moeten

Dit leven is over twee of anderhalve maand.

We weten de dag van de week niet

We weten niet of er nog geld op de rekening staat,

In welk tijdperk zullen we ons kleden?

Waar zal de voorzienigheid toe leiden?

Hoi!

Ze zouden ons willen beroven, maar ze houden geen rekening met één ding -

Geen rechtbanken en wetten zullen onze liefde en droom aanklagen.

Ze willen ons intimideren, breken en ons in wanhoop wikkelen,

Maar elke wanhoop versterkt de hartspier alleen 's nachts.

De regels werken hier niet, het oude regime werkt hier niet,

Onze raketten zijn tenslotte geladen met geluk, waar we schieten, vermenigvuldigt het leven zich daar.

Morgen is een nieuwe tijd, we weten niet eens wat het zal zijn

Wij zijn een stam van het land van kruispunten, we zijn dakloze kinderen van kruispunten.

Iemand roept je buiten het raam vanuit een warm bed buiten de stad,

Daar, aan de overkant van de verre rivier, klinkt de muziek van ons kamp.

Erger dan regen en onweersbuien klinkt de stilte van verlaten kamers,

Elektronische geluiden van kant-en-klare antwoorden zijn verschrikkelijker dan een roepende toeter -

Erger dan zeeziekte - altijd hetzelfde uitzicht vanuit het raam,

Erger dan eeltige voeten - wanneer u rechtop gaat zitten zodat u niet kunt inhalen.

Gemeten rustige dagen - voor ons is dit een speciale manier van martelen,

Erger dan een sneeuwstorm en sneeuwgevangenschap is een lange stroperige verzadiging.

Vertel ons, onweer, wat je in een rugzak moet doen.

Daarin zal de meest waardevolle, eerlijk gezegd, vrije ruimte zijn.

Je kunt niet hartstochtelijk houden van alles wat je niet mee kunt nemen,

We moeten hier een mobiel geluk bouwen.

Onze rijkdom aan uw gerechtsdeurwaarders

Niet aanklagen of confisqueren.

Aan de rand van de rotsachtige kust

Teken de volgende dag helemaal opnieuw.