Человек-поступок - ГРОТ

Я запомнил этот сон, до разрыва перепонок,

Я тогда увидел, как в холодном море тонет ребёнок.

Надо спасать, прыгать, времени осталось мало,

Но стою на берегу, кричу, что не умею плавать.

Я круто одеваюсь, имею крутую невесту,

Но здесь это так тупо и совершенно не к месту.

Я и танцую классно, и продвигаюсь по моде,

Но стою на берегу, где это вообще не подходит.

Тут выбегает некто, неприметен и невзрачен,

Не красив и не накачан, он и не тянет на мачо.

Без этих всех качеств, нагло подбегая ближе,

Устремился в водную пучину, и ребёнок выжил.

Зеваки восторгались, окружив героя на суше,

А я вдруг осознал, что состою из безделушек.

Все эти джинсы и стрижки, да всё вместе,

Как обвесы на машине, той, которая не ездит.

Я не обязан решать, какой догмат из догматов.

И не согласных со мной превращать во вдов и калек.

Нам нужен следующий шаг, от волосатых приматов.

Неуловимейшему доказательству — я человек.

Мир давно перерос нас.

Так полудикими летаем в космос.

За сто веков мы себе уяснили едва,

Помимо желудка отходы производит голова.

Земля покрыта слоем слов пустых и названий.

Этот мусор ядовит, как нефть в океане.

Смысл во фразах текуч, этого не изменить.

Но солнце, как его не назови, всегда будет светить.

Не суть, против Сталина ты или за.

Смеёшься над новостями, или давит слеза.

Почитаешь Кришну, или кланяешься образам,

Ляжет ли на весы то, что ты сделал, но не сказал.

Эволюция знает свою задачу.

Уже появились люди, разговаривающие иначе.

О себе, вместо словесных изрыганий в ответ,

Один поступок — цветной трёхмерный портрет.

Я не обязан решать, какой догмат из догматов.

И не согласных со мной превращать во вдов и калек.

Нам нужен следующий шаг, от волосатых приматов.

Неуловимейшему доказательству — я человек.

Ik herinner me deze droom, voor de breuk van de vliezen,

Ik zag toen een kind verdrinken in de koude zee.

We moeten redden, springen, er is weinig tijd over,

Maar ik sta op de oever, schreeuwend dat ik niet kan zwemmen.

Ik kleed me cool, heb een coole bruid

Maar hier is het zo dom en totaal misplaatst.

Ik dans geweldig en ik beweeg in de mode

Maar ik sta aan de oever, waar het helemaal niet past.

Dan rent er iemand weg, onopvallend en onopvallend,

Niet knap en niet opgepompt, hij trekt niet aan een macho.

Zonder al deze kwaliteiten brutaal dichterbij komen,

Haastte zich in de afgrond van water, en het kind overleefde.

Toeschouwers bewonderd, rondom de held op het land,

En ineens realiseerde ik me dat ik uit prullaria bestaan.

Al deze jeans en kapsels, ja, allemaal samen,

Zoals bodykits op een auto, een die niet rijdt.

Ik ben niet verplicht om te beslissen welk dogma van de dogma's.

En verander degenen die het niet met me eens zijn in weduwen en kreupelen.

We hebben de volgende stap nodig, weg van harige primaten.

Het meest ongrijpbare bewijs - ik ben een man.

De wereld is ons al lang ontgroeid.

Zo halfwild vliegen we de ruimte in.

Honderd eeuwen lang begrepen we onszelf nauwelijks,

Naast de maag wordt er ook afval geproduceerd door het hoofd.

De aarde is bedekt met een laag lege woorden en namen.

Dit afval is giftig, zoals olie in de oceaan.

De betekenis in zinnen is vloeibaar, dit kan niet worden veranderd.

Maar de zon, hoe je het ook noemt, zal altijd schijnen.

Het maakt niet uit of je tegen of voor Stalin bent.

Lach om het nieuws, of breek af.

Je aanbidt Krishna, of buigt je neer voor beelden,

Zal wat je deed, maar niet zei, op de weegschaal vallen.

Evolutie kent haar taak.

Er zijn al mensen die anders praten.

Over mezelf, in plaats van verbaal boeren als reactie,

Een akte is een gekleurd driedimensionaal portret.

Ik ben niet verplicht om te beslissen welk dogma van de dogma's.

En verander degenen die het niet met me eens zijn in weduwen en kreupelen.

We hebben de volgende stap nodig, weg van harige primaten.

Het meest ongrijpbare bewijs - ik ben een man.