Лиза - ГРОТ

Дебри да буераки с частниками по кромке

Допотопные страхи, цвет металла приёмка

Тюрьмы да диспансеры, психо, нарко и онко

Зэки и офицеры с вёдрами на колонку

Здесь редко откликаются на голоса

Сквозь тишину идёт отряд поисковый

Ты мне никто, ведь я никто себе сам —

В одном подъезде пожизненно незнакомы

Страна глухих лесов, закрытых людей

Где бы вдруг не оказался ты — оказался нигде

Так тяжело насильно заглядывать в лица

С миром наедине так легко заблудиться

Тюрьмы да диспансеры, фуры спят по обочинам

Тащим домой в прицепах груды дел неоконченных

Недовышли из комы, недовпали в истерику —

За искомым потерявшиеся мимо потерянных

В забытых долгостроях, в запущенных рощах

Скольким ещё беспомощно петлять?

Найти того, кто заблудился, гораздо проще

Чем найти того, кто захочет искать

На квадраты мир нарезать — это наша связь

Так мы слышим беззвучный, безадресный вызов

Докричаться через бездну, ты уже нашлась

Только как перестать нам искать тебя, Лиза?

Если незнакомец улыбался тебе в переходе, кратко —

Значит он либо больной, либо хотел выкружить бабки

Если приветлив персонал больницы местной

Значит ты столько заплатишь тут, что бошка сможет треснуть

Из бизнес-класса играет Вивальди

Ты учился на «отлично», но твоя маршрутка сзади

Кабинет начальника, засаленный пиджак

Мы будем интересны пока есть ещё что с нас отжать

Нам покажут войну, сделай погромче телек

Выжить бы самому, не слышать за стенкой истерик

В этот лёд окунусь и пусть двери на два замка

Там ломятся, не открывай, свои не придут без звонка

Мы все друг другу не родня тут

Ведь это большое шоу «как прийти к финишу на зарплату»

Ходить по кругу, не прожить и дня тут

Если сидя в кресле под пледом не вычислять виноватых

Мы что-то ищем глубоко внутри себя же

В обезвоженных телах, возле пустых колодцев и скважин

Первобытный лес — наша последняя обитель

Жжём сигнальный костёр, ведь сами отсюда не выйдем

На квадраты мир нарезать — это наша связь

Так мы слышим беззвучный, безадресный вызов

Докричаться через бездну, ты уже нашлась

Только как перестать нам искать тебя, Лиза?

На квадраты мир нарезать — это наша связь

Так мы слышим беззвучный, безадресный вызов

Докричаться через бездну, ты уже нашлась

Только как перестать нам искать тебя, Лиза?

Wilds en geulen met particuliere handelaren langs de rand

Antediluviaanse angsten, acceptatie van metaalkleur

Gevangenissen en apotheken, psycho, drugs en onco

Gevangenen en officieren met emmers op de kolom

Stemmen worden hier zelden beantwoord.

Door de stilte is er een zoekploeg

Jij bent niemand voor mij, want ik ben niemand voor mezelf -

In één ingang voor het leven onbekend

Land van dichte bossen, gesloten mensen

Waar je ook ineens belandde, je kwam nergens terecht

Het is zo moeilijk om met geweld in gezichten te kijken

Met de wereld alleen is het zo gemakkelijk om te verdwalen

Gevangenissen en apotheken, vrachtwagens slapen langs de weg

We slepen naar huis in trailers stapels onafgemaakte zaken

Kwam niet uit een coma, viel niet in hysterie -

Achter het gewenste verloren voorbij het verloren

In vergeten lange termijn constructie, in verwaarloosde bosjes

Hoeveel meer hulpeloos ontwijken?

Iemand vinden die verdwaald is, is veel gemakkelijker

Dan om iemand te vinden die wil zoeken

Snijd de wereld in vierkanten - dit is onze connectie

Dus we horen een stille, ongeadresseerde oproep

Schreeuw door de afgrond, je bent al gevonden

Maar hoe kunnen we stoppen met zoeken naar jou, Lisa?

Als een vreemdeling naar je glimlachte in de gang, kort...

Dus hij is ofwel ziek of wilde het geld opbrengen

Als het vriendelijke personeel van het plaatselijke ziekenhuis

Dus je betaalt hier zoveel dat de kop kan barsten

Vivaldi speelt vanuit business class

Je hebt "uitstekend" gestudeerd, maar je minibus loopt achter

Chief's office, vettig jasje

We zullen interessant zijn zolang er nog iets uit ons te persen is

Ze zullen ons de oorlog laten zien, de tv hoger zetten

Om in mijn eentje te overleven, geen driftbuien achter de muur te horen

Ik zal in dit ijs duiken en de deuren op twee sluizen laten staan

Ze breken, open niet, je eigen komt niet zonder een oproep

We zijn allemaal niet familie van elkaar hier

Dit is tenslotte een grote show "hoe de eindstreep halen met een salaris"

Loop in cirkels, leef hier geen dag

Als zitten in een stoel onder een deken niet de schuldige berekent

We zijn op zoek naar iets diep in onszelf

In uitgedroogde lichamen, in de buurt van lege putten en putten

Het oerbos is onze laatste verblijfplaats

We branden een signaalvuur, want zelf komen we hier niet weg

Snijd de wereld in vierkanten - dit is onze connectie

Dus we horen een stille, ongeadresseerde oproep

Schreeuw door de afgrond, je bent al gevonden

Maar hoe kunnen we stoppen met zoeken naar jou, Lisa?

Snijd de wereld in vierkanten - dit is onze connectie

Dus we horen een stille, ongeadresseerde oproep

Schreeuw door de afgrond, je bent al gevonden

Maar hoe kunnen we stoppen met zoeken naar jou, Lisa?