Уже не я - ГРОТ, TRITIA

Не фиксируй меня под стеклом

Я не окаменелость, не останусь таким

Меня ещё грунтом не замело

Я — процесс, я как будто вода реки

Нас вымывает из школьной обуви

Смывает письма к Деду Морозу

Многие сходят с ума и пробуют

Против течения вставать в позу

Старики у наряженных ёлок в бессилии

Врезавшиеся в ноги детские сандали

Никуда ни на секунду не отходили

Никогда убеждения не предавали

Из-за рвущейся в голову скверны

Схоронились под саван консервный

Не придумать страшнее порока

Битвы против природы потока

Любого, с кем знакомился, больше нет

Мы не фото, мы — происшествие, мы — сюжет

И пока вечность к нам в дом не вломится

Не переставай со мною знакомиться

Ведь не бывает постоянной здесь точки или черты:

В память спрячу я фантом твой, но это уже не ты

На вчерашних переменных секунды не простоять

Да, мы сотню раз знакомы, но это уже не я

Только это уже не я

Нет ни одной незнакомой черты

Только это уже не ты

Кто меня мелом обвёл по краям?

Только это уже не я

Нет ни одной незнакомой черты

Только это уже не ты

Кто меня мелом обвёл по краям

Только это уже не я

Это мои мечты, хоть и корявы местами

Но ведь ты не знаешь, как они стали мечтами

Шевелится листва, но не видно ветер

Ты видишь выбор мой, но не лабиринт перед этим

Больная шутка, но ты меня не настиг

Я сам смеюсь над собой пятилетней давности

Человек — это повозка

Ты меня не знаешь, а только гадаешь по воску

Из метели в песчаные дюны

Я бы уменьшился и пережил твою юность

Но даже это не поможет мне тебя узнать

Мы мыслим ярлыками, нужны печать и знак

И мы как обитателя разных галактик, наши телескопы -

Это фейсбук и вконтакте

Нам уже не долететь, расстояния не те

Друг до друга долетели бы дети детей

Ты просто отсекаешь меня не узнав

Я не подхожу параметром в рисунок твоего сна

Между нами вытянутая рука, но мы всю жизнь в пути,

И не добраться никак

Ведь не бывает постоянной здесь точки или черты:

В память спрячу я фантом твой, но это уже не ты

На вчерашних переменных секунды не простоять

Да, мы сотню раз знакомы, но это уже не я

Только это уже не я

Нет ни одной незнакомой черты

Только это уже не ты

Кто меня мелом обвёл по краям?

Только это уже не я

Нет ни одной незнакомой черты

Только это уже не ты

Кто меня мелом обвёл по краям

Только это уже не я

Repareer me niet onder glas

Ik ben geen fossiel, ik zal niet zo blijven

Ik ben nog niet bedekt met aarde

Ik ben het proces, ik ben als het water van de rivier

We zijn uit schoolschoenen gewassen

Wast brieven aan de kerstman weg

Velen worden gek en proberen

Poseren tegen de stroom in

Oude mannen bij versierde kerstbomen in onmacht

Kindersandalen die in hun voeten snijden

Ging nergens heen voor een seconde

Nooit verraden overtuigingen

Vanwege het vuil dat in het hoofd barst

Begraven onder een inblikkende lijkwade

Kan geen slechtere ondeugd bedenken

Vecht tegen de aard van de stroom

Iedereen die ik ontmoette is niet meer

We zijn geen foto, we zijn een incident, we zijn een plot

En tot de eeuwigheid ons huis binnendringt

Stop niet met het leren kennen van mij

Er is hier immers geen constant punt of lijn:

Ik zal je spook in het geheugen verbergen, maar jij bent het niet meer

Op de variabelen van gisteren staan ​​geen seconde stil

Ja, we kennen elkaar honderd keer, maar ik ben het niet meer

Alleen ben ik het niet meer

Er is geen enkele onbekende functie

Alleen jij bent het niet meer

Wie omcirkelde de randen van mij met krijt?

Alleen ben ik het niet meer

Er is geen enkele onbekende functie

Alleen jij bent het niet meer

Wie heeft mij omcirkeld met krijt langs de randen

Alleen ben ik het niet meer

Dit zijn mijn dromen, zij het op sommige plaatsen onhandig

Maar je weet niet hoe ze dromen werden

Bladeren bewegen, maar de wind is niet zichtbaar

Je ziet mijn keuze, maar niet het doolhof ervoor

Zieke grap, maar je hebt me niet gepakt

Ik lach mezelf vijf jaar geleden uit

De mens is een kar

Je kent me niet, maar je raadt alleen met was

Van sneeuwstorm tot zandduinen

Ik zou krimpen en je jeugd overleven

Maar zelfs dat zal me niet helpen je te herkennen

We denken in labels, we hebben een zegel en een teken nodig

En wij, als bewoner van verschillende sterrenstelsels, onze telescopen -

Dit is facebook en vkontakte

We kunnen niet meer vliegen, de afstanden zijn niet hetzelfde

Kinderen van kinderen zouden naar elkaar vliegen

Je sneed me gewoon af zonder het te herkennen

Ik pas de parameter niet in de tekening van je droom

Er is een uitgestoken hand tussen ons, maar we zijn ons hele leven onderweg,

En geen manier om te krijgen

Er is hier immers geen constant punt of lijn:

Ik zal je spook in het geheugen verbergen, maar jij bent het niet meer

Op de variabelen van gisteren staan ​​geen seconde stil

Ja, we kennen elkaar honderd keer, maar ik ben het niet meer

Alleen ben ik het niet meer

Er is geen enkele onbekende functie

Alleen jij bent het niet meer

Wie omcirkelde de randen van mij met krijt?

Alleen ben ik het niet meer

Er is geen enkele onbekende functie

Alleen jij bent het niet meer

Wie heeft mij omcirkeld met krijt langs de randen

Alleen ben ik het niet meer